Dit is deel 1 van ons reisverslag van onze fietstocht over de R1 Europaradweg van Arnhem naar Berlijn. We begonnen bij onze voordeur in Almere en fietsten in drie weken naar Berlijn. In dit deel ons verslag van de reis door Nederland en de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen.

Vind de andere reisverhalen via de tag #R1 of het overzichtsartikel Fietsen naar Berlijn via de R1. Elke week verschijnt een nieuw deel.

Nederland en Nordrhein-Westfalen

In dit deel fietsen we van onze voordeur in Almere via het beginpunt van de R1 in Arnhem naar Steinheim.

Vertrek Hemelvaartsdag 26 mei 2022

Almere → Lunteren

Onze fietsvakantie begint bij onze voordeur in Almere. De R1 begint officieel bij station Arnhem. Voor ons is dat nog 76 kilometer weg.

Het weer is wat betrokken en fris. Dave zijn voorrem loopt wat aan, vanavond verder prutsen aan het richten van de caliper. We fietsen vandaag veel langs N-wegen, niet onze favoriet vanwege het lawaai van auto’s, maar het is de snelste route om aan het echte werk te beginnen. Onderweg komen we door Nijkerk en Barneveld.

Er zat gelukkig ook nog een mooie zandweg in onze route.

We fietsten deze eerste dag 50 kilometer naar Lunteren. We staan op een veld met allemaal caravans (met luifels aan de voortenten) maar de eigenaresse van minicamping De Wuitekamp begrijpt de noden van fietskampeerders. Ze wijst ons direct op stoelen die we kunnen gebruiken.

Nog maar 997 km tot Berlijn.

Vrijdag 27 mei

Lunteren → Laag-Soeren

Vandaag  moeten we flink klimmen en dalen door Arnhem en over de Veluwezoom. Ik ben hier opgegroeid maar de heuvels lijken een stuk pittiger dan ik me kan herrineren. Vreemd, want vroeger had ik een Gazelle met slechts drie versnellingen. In Arnhem maken we foto’s bij het station. Vanaf hier volgen we het kronkelige pad van de R1.

We lunchen sjiek bij kasteel Rozendael. Ik leg Dave uit wat De Bedriegertjes zijn. We snijden een klein stukje af waar de route een flinke lus maakt. Ik ken de Lange Juffer goed genoeg uit mijn jeugd. Door het afsnijden passeren we een wildrooster en komen we Schotse Hooglanders tegen. Een fietser maakt een foto van veel te dichtbij. Vandaag hebben we flink de wind mee.

Vandaag is voor mij één grote nostalgia trip. Omdat we dicht bij de Sprengen van Laag Soeren zijn, maken we daar even een omweggetje naar toe. Hier komt het water van twee beken uit de grond. Later komen we langs het Priesnitz-monument voor de vier watergenezers die verbonden waren aan voormalige kuuroord Soeria. Beide locaties zijn de eerste ontdekkingen voorbij de dorpsgrens die ik samen met mijn broertje op de fiets deed.

Dave’s tante Mary woont toevallig ook in de buurt en daar gaan we op de thee. We overnachten op camping Boszicht, vlakbij Dieren. Het sanitair is wat primitief maar alles beter dan de massale camping De Jutberg er schuin tegenover. Hier komt ’s avonds een hoop lawaai vandaan en ook van de brommers op de weg langs de camping. Goed dat ik altijd oordopjes bij me heb.

We maken op de camping pasta pesto met pijnboompitten. We letten goed op onze extra calorieopname door ook sojatoetjes in te slaan en een zak gemengde noten en fruit.

Zaterdag 28 mei

Laag Soeren → Geesteren

Kkkoud vanacht en het wordt nog kouder, 6 graden. Alles wat ik aan isolerende zomerkleren bij me heb, heb ik aangetrokken vannacht. Ik heb een wollen trui bij me en een synthetisch jack, allebei aangetrokken. Beetje spijt dat ik m’n fleece niet heb meegenomen. Het was weliswaar 9 graden maar er staat een ijzige wind uit het noorden en die waait door onze tent heen. We moeten flink eten om de ‘kachel’ brandende te houden.

Er zit geen vorst in de grond dus de Therm-a-Rest NeoAir Xlites zijn warm genoeg met de extra zitlap eronder. Die zitlap is gemaakt van hetzelfde spul als voor autoramen in de winter. mijn nieuwe opblaaskussentje ligt erg goed , ik doe er een Buff omheen voor extra isolatie.

Bestelde broodjes
We ontbijten met bestelde broodjes op de camping. Omdat we geen beleg bij ons hebben bestaat het uit croissants en broodjes met chocolade en peperoni.

Mooi fietsen vandaag, veel mooie onverharde paden door bossen. Het eerste stuk van de route volgt de Soerense beek, die aan de gisteren bezochte sprengen ontspringt. De route volgt vaak de LF4a. We nemen het Bronkhorsterveer over de IJssel. Die staat te koop voor iemand met vaarbewijs, marifonie- en radarcertificaat. Even leuk om over te dromen.

De wind is flink en koud, komt uit het noorden en dus hebben we ‘m dus soms tegen.

We willen bevoorraden bij een supermarkt in Barchem die langs de route loopt, maar die is net drie weken geleden voorgoed gesloten. Bij de bakker er tegenover kopen we belegde broodjes. Een hoogbejaarde vrouw beklaagt zich over het feit dat ze nu vijf kilometer moet reizen naar de supermarkt.

De R1 is niet de meest directe route naar Berlijn, het kronkelt alle kanten op, soms ook de verkeerde. We kamperen op Camping Overbiel. Een kleine camping met slechts twaalf kampeerplekken. Dit is onze laatste stop in Nederland. We staan er beschut achter de gebouwen op het terrein en er is een picknicktafel.

We eten wraps met chili sin carne (zak van Hak), tomaat, sla, ui en crème fraiche. We worden weer een beetje warm. Ik heb mijn muts opgezet, capuchon erover en mijn handwarmers aangetrokken. Naar verwachting daalt de komende dagen de minimumtemperatuur dagelijks telkens met één graad. Op zich zijn de temperaturen niet extreem laag maar het is een soort waterkou. Wat het koud maakt is dat de wind behoorlijk door onze minimalistische tent heenwaait. We hebben onze Zpacks Triplex bij ons.

We laden mijn horloge, onze iPhones, e-books en achterlichten op met twee powerbanks van Xtorm. Elke powerbank gaat minimaal twee dagen mee dus we hebben maar eens in de vier dagen stroom nodig.

Zondag 29 mei

Geesteren (NL) → Gescher (Duitsland)

Ondanks dat de temperatuur lager was heb ik het vannacht niet koud gehad. Ik had wel vier lagen aan.

Regenachtig
Het is regenachtig maar onze tent van Dyneema heeft maar één zonnestraal door een wolkendek nodig en dan is deze droog. We nemen ‘m wel af met een microvezeldoekje maar omdat het tentdoek geen water opneemt is de tent meteen droog. Erg praktisch als je trekt.

Mensen met caravans hebben al snel medelijden met ons. We kregen koffie aangeboden door een rokende medekampeerder maar sloegen beleefd af. Met ons regenpak aan hebben we ontbeten aan de pickniktafel met het lekkere warme expedition breakfast van Adventure Food en zetten we zelf koffie.

Ik ben in mijn nopjes met mijn korte regenbroek. Dat ademt fantastisch en geeft veel bewegingsruimte dan mijn lange regenbroek. Ik combineer deze met een capri sportbroek. Dit is een fietsbroek van Madison waar ik de zeem uit verwijderd heb. We dragen ondershorts met zeem van SQlab, dat is makkelijker met wassen en wisselen.

Waterkoud
Het is opnieuw waterkoud vandaag. De verwachting was dat het vandaag af en aan zou motregenen maar dat valt reuze mee. Toch houden we onze regenpakken aan, want het is warmer!

Cultuurshock-dag. Eindelijk in Duitsland. Alles ziet er hier weer verlaten en gesloten uit. Niet alleen de woonhuizen met hun rolluiken maar ook winkels en restaurants die bij nadere inspectie wel open blijken te zijn. In Nederland zijn we gewend aan meer verlichting en eventuele vlaggen, hier kan je maar het beste even voelen aan de deurklink. Overigens: niet dat de zaak altijd op slot zit als deze gesloten is. Het is natuurlijk ook nog echt zondag in Duitsland. Supermarkten en winkels zijn dicht en horeca is beperkt open.

Wat ook niet helpt voor de sfeer: een overwoekerd welkom-in-Duitsland bord, grijs weer, af en toe motregen, een temperatuur van 13 graden en koude noorderwind. We fietsen de hele dag in regenpak tegen de waterkou! We zien de eerste R1-bordjes verschijnen aan de richtingwijzers. Ze zijn niet zo talrijk dat je er zonder kaart of route op kunt navigeren.

We fietsen veel door agrarisch gebied op hele rustige weggetjes. Soms rijden we op paden van fijne split/grind. We zien veel ezels en alpaca’s. Eén weitje met alpaca’s is heel leuk aangelegd, met een heuvel en een wegwijzer met hoeveel kilometer het is naar Peru.

Zonnepanelen
Onderweg zien we wulpen en hazen. Veel huizen hebben enorm veel zonnepanelen. Gaafste wat we zien is een buizerd die van ons schrok en een compleet konijn probeerde mee te nemen.

De R1-route loopt dwars door het centrum Vreden en Stadtlohn. Dus gaat gelukkig niet alleen door niemandsland. De dichtstbijzijnde camping ligt 8,5 km van route. Verder is er weinig aanbod. Misschien zijn de ‘Zimmer frei’-bordjes wel iets van vroeger, van pré corona en Airbnb.

We komen terecht op camping Brinkmann’s Hof. Het is zo’n dichtbebouwd dorp van caravans met zelfgebouwde houten ombouwen. Het is een wat trieste bedoening. Alles staat zo boven op elkaar dat kampeerders alleen via de tuintjes van hun buren naar hun eigen optrekje kunnen lopen. De camping heeft een achteraf veldje buiten het hek waar we als enigen staan, naast een verlaten caravan. We staan hier een eindje van toilethuis, dat op z’n Duits kraakhelder is.

Gelukkig kunnen we opwarmen bij een Bauernstube op het terrein, we zijn helemaal verkleumd. We moeten wel wennen aan de cultuur. Door van dat getinte druppelglas kan je niet naar buiten kijken. Duitsers lijken erg naar binnen gericht. Ook in woonwijken zie je weinig leven op straat.

Rond acht uur ’s avonds loopt het restaurant alweer leeg. De aankleding van het restaurant is nog best aardig. Houten balken en plavuizen, het kan ongezelliger. De eerste halve liter Dunkles Hefeweizen smaakt goed. Maar voor de rest denken we dat de deelstaat Nordrhein Westfalen zoiets is als het graafschap Kent in Engeland: een armoedige streek.

Conditie
Hoewel ik elke dag zo’n vijftig kilometer fiets vindt m’n Forerunner-horloge dat ik aan het herstellen ben. Dit betekent dat ik volgens het horloge niks aan het doen ben dat mijn conditie verbetert. Tijdens het vakantiefietsen kom ik inderdaad niet in anaerobe of threshold zones terecht.

Er zat een spiegel in het douchehokje en we vonden beiden dat we er moe uitzien. We slapen echter erg goed op onze slaapmatten en onder quilts.

Maandag 30 mei 2022

Gescher → Roxel

Vannacht gaf de thermometer zeven graden aan maar de koude noordenwind is gaan liggen waardoor het vannacht helemaal niet koud aanvoelde. De tent was vanochtend van buiten en van binnen nat maar na één streep zonlicht en wat wind hebben we onze Zpacks weer droog in kunnen pakken. Erg blij mee.

Tafeltjes
Door logistieke problemen, zoals ver verwijderd van een waterpunt of de wc en ‘t feit dat we de enige kampeerders waren op een veldje buiten het hek, langs een openbaar pad, waren we een halfuur later weg dan normaal omdat we om beurten bij onze spullen wilden blijven. Ook zat mijn fiets onder de vogelpoep dat er met een pluk gras niet vanaf ging. Met de heerstende vogelgriep in gedachten wilde ik dat toch goed reinigen. We konden ontbijten aan een van de tafeltjes bij de speeltuin naast ons kampeerveld.

Vandaag opnieuw bewolkt maar er komt net genoeg daglicht door het wolkendek om toch iets van de stralingwarmte mee te kringen. Het blijft de hele dag droog, dus dat is lekker.

Achterafweggetjes
De route is mooi. Veel fijne gravel of van die smalle achterafweggetjes met een lappendeken van asfalt. Het landschap glooit licht, precies lekker: soms een beetje harder trappen en soms lekker zonder te trappen naar beneden, zonder dat het zo hard gaat dat doodsverachting nodig is. Heerlijk. We komen langs Schloss Darfeld.

We wilden overnachten in Havixbeck in een hotel maar beide hotels waren gesloten en een camping is er in geen velden of wegen. Ook geen B&B of ‘Zimmer frei’. Op Airbnb konden we alleen voor twee aansluitende nachten boeken. Doorgefietst naar Roxel, 64 kilometer in totaal afgelegd.

Overnachtingsplek
We wilden ook een dagje vrij om Münster te bekijken maar tenzij we daar 1250 euro per nacht voor over hebben, gaat dat niet lukken. “Teveel toeristen, te weinig hotels” zegt de Duitse fietsenmaker die we vragen of hij een overnachtingsplek weet in de buurt.

Het is hier helemaal niet toeristisch dus ik denk: te weinig hotels. Of misschien is er iets speciaals te doen want voor één dag lukt het wel maar niet voor de beoogde tweede dag. Het vervelend is dat hotels ook nog op verschillende dagen een rustdag houden. Achteraf denk ik dat Booking.com niet de beste app is om hotels te vinden in Duitsland. Maar als we jongere mensen vragen dan weten die ook niet van een app. Het lijkt alsof Duitsland nog niet zo gedigitaliseerd is als Nederland.

Pannenkoekenrestaurant
Ik mis hier af en toe echt de handelsgeest van Nederland. Een pannenkoekenrestaurant waar we om half een langskwamen ging pas om twee uur open terwijl het hele avondeten gebeuren hier om acht uur ’s avonds alweer afgelopen is.

De mensen zien er in deze omgeving ongezond uit. Amerikaans dik, roken en uitgegroeid geverfd haar waardoor de vrouwen er uitzien alsof ze kale plekken op het hoofd hebben. Nog steeds heeft dit land sigarettenautomaten op straathoeken staan. De doorgeschoten autocultuur zorgt voor uitgestorven dorpen waar nog geen bakker is te vinden. Gelukkig zitten we het grootste gedeelte van de dag in de natuur maar als we in plaatsjes komen is dit af en toe het beeld.

Zeevaartschool
Onderweg hebben we op het fietspad een leuke ontmoeting met een Duitse vrouw die in Nederland de Zeevaartschool deed en op de bruine vloot op het IJssslmeer heeft gewerkt. Nu is ze terug in Duitsland en hoogzwanger van haar tweede.

We slapen in een hotel in Roxel. De receptionist doet zeer ongeïnteresseerd en kortaf. Hij wijst ook de verkeerde kant op voor de garage, die we daardoor in eerste instantie niet kunnen vinden. Dom, want nu moesten we ‘m nog een keer storen tijdens het kijken van zijn YouTube-videootjes. Bij de gratie gods mogen we onze fietsen in een garage zetten, als we ze morgenochtend maar voor half acht daar hebben weggehaald, vanwege de komst van andere gasten.

Doorgezakt bed
De kamer is typisch Duits ingericht met grenen meubels, blauw tapijt en een loei van een badkamer met van die spierwitte badkamertegels waarbij ik meteen associaties krijg met psychiatrische inrichtingen (teveel Hollywood gekeken). Het bed is doorgezakt dus ik rol mijn slaapmat uit op de grond.

We eten in Roxel bij een afhaalpizzaria. Het enige dat er open is in het hele dorp, naast een ijssalon. Echt apart hoeveel Eiscafés er overal zijn. Die Duitsers weten wel wat plezier is.

Eerlijk gezegd vinden we de deelstaat Nordrhein-Westfalen deprimerend. Armoedig en niet positief. Of althans, dat hópen we, dat het leuker wordt naarmate we meer naar het oosten komen. Straks is heel Noord-Duitsland zo.

Dinsdag 31 mei 2022

Roxel → Warendorf

We zaten om kwart voor tien op de fiets, hadden de wekker om zeven uur gezet vanwege het op tijd moeten verwijderen van de fietsen uit de garage. Voor ons is dit allemaal belachelijk vroeg. Het is wel vakantie hè?

Vandaag weer een koude dag, 14 graden zonder stralingswarmte. Het ging licht regenen en Buienalarm had aangekondigd dat er een plensbui zou komen. Wij vonden dat een goed excuus om het regenpak aan te trekken om niet meer uit te doen. Meteen een stuk warmer! Uiteindelijk bereikte de plensbui ons niet maar het had ons niet uitgemaakt. We zijn sinds Engeland niet meer zo gauw onder de indruk van regen, zolang het water niet uit de putdeksels omhoog stroomt, is er niks aan de hand. En zelfs dan niet, het maakt dat je op vakantie nog wat meer watervallen ziet dan normaal.

De route was vandaag iets vlakker dan gisteren. We hebben weer een paar Aha-erlebnissen. De kruisingen waar alle verkeerslichten erg lang voor vier richtingen op rood staan. Helaas kennen ze in Duitsland ook niet ons aftelsysteem bij stoplichten, met zo’n cirkel met witte lichtjes die een voor een uitgaan. Soms zie je wel de tekst “Grün kommt” om te bevestigen dat je gedrukt hebt. Maar hoe lang dat duurt is een vraagteken. Om dit ongemak te compenseren hebben ze het land wel rijkelijk voorzien van fijne schuilhutten waar je als fietser even droog kunt zitten.

Landhuizen en kastelen
De route is vandaag weer erg mooi, ondanks het grijze weer. Het is zoals elke dag een bijzonder stille route met weinig autoverkeer. Elke dag gaat de route wel een of twee keer door een plaatsje, dit is handig voor de lunch of het doen van boodschappen. Verder loopt de route vaak langs landhuizen en kastelen maar die zijn vaak erg privé en liggen meestal grotendeels verscholen achter bomen.

We werden mooi door Münster geleid, via een langwerpig park. Eenmaal de stad uit kruisten we een kanaal met groen water, het Dortmund-Ems-Kanal. Hier stond een soort van space age televisietoren.

Verder komen we regelmatig ‘Hofladen’ tegen: boerderijwinkels. Soms hebben die ook een mogelijkheid om koffie en gebak te nuttigen. Als die boeren nu ook nog campings zouden (kunnen) beginnen, dan zou het ideaal zijn.

Teken
Bij een plasstop biobreak heb ik door hoog gras gelopen en daarna kon ik teken van onderbenen, schoenen en hand verwijderen. Ik hoop dat ik ze allemaal heb gevonden, voordat ze zich in me boren. Een voordeel van blote witte onderbenen is dat je ze goed ziet. Met een lange broek kan je beter de pijpen eerst in de sokken stoppen. We kunnen niet wachten op een vaccin tegen de ziekte van Lyme.

We hebben nieuw handig voedsel voor onderweg ontdekt, dat bijna in elke supermarkt verkocht wordt en ook bij drogisterijen. Het zijn flessen This Is Food met precies 500 calorieën. Het is een lactosevrije melkdrank waar ook plantaardige versies van bestaan. Het is verkrijgbaar in verschillende smaken, de smaak koffie is onze favoriet.

Na zes dagen fietsen waren we toe aan een wasmachine. Via Airbnb hebben we een compleet huis gehuurd in Warendorf. We dachten eerst een kamer in een huis maar we moeten nog een beetje de Duitse afkortingen onder de knie krijgen ‘DHH’ betekent Doppelhaushälfte. Een twee-onder-een-kapwoning dus. Het is met 105 euro per nacht nog goedkoper dan menig hotel. Morgen houden we een rustdag, gaan we het stadje bekijken.

Stinken
Ik ben blij met m’n nieuwe Royal Robbins sokken die deels van hennep zijn gemaakt. Na zes dagen stinken ze nog niet. Hetzelfde geldt voor de Sea to Summit Airlite handdoek die Dave bij zich heeft en mijn Outgo handdoek. Deze handdoek heeft een wat ruwe, suède-achtig oppervlak.

In woonwijken zien we vaak een bord met een fiets met daaronder ‘FREI’. Dit betekent dat je er op de straat mag fietsen en niet op het trottoir hoeft. Het fietsen op trottoirs in Duitsland is erg vervelend. Je rijdt op tegels en door de verlaagde uitritten gaat het steeds op en neer. Bovendien kan er vanalles uít die uitritten komen, vanachter hagen en muurtjes.

Infrastructuur
Het ergert me dat fietsers in woonwijken kennelijk niet op straat mogen fietsen als dit bord er niet staat. Het helpt niet dat ik op vakantie het boek ‘Het recht van de snelste‘ aan het lezen ben. Hierdoor ga je anders tegen de infrastructuur en het verkeer aankijken. De auto heeft alle ruimte geclaimd, tijd om die ruimte terug te veroveren. Reclaim the streets!

Misschien ligt het aan het weer maar de mensen hier komen op ons nors en kortaf over, heel anders dan in Belgisch Limburg een paar weken geleden. We hopen maar dat dit beter wordt als we Nordrhein-Westfalen door zijn. Mensen kijken je hier vaak niet aan als ze je iets vragen. Het komt op ons ongeïnteresseerd over maar het veroorzaakt vooral onduidelijkheid. Zoals bij de toonbank met belegde broodjes in een supermarkt. Heeft ze het tegen mij? Zijn onze broodjes klaar of die van een andere klant?

Aanbod campings
Het verschil in aanbod campings aan de Nederlandse kant van de grens en hier is opvallend. Bij ons om de vijf kilometer bij elke boer een camping en hier veels te weinig aanbod.

Na 43 kilometer fietsen waren we alweer in Warendorf. Je vraagt je af hoe de situatie is ontstaan dat iemand een heel huis heeft om te verhuren. De eigenaresse is dierenarts en werkt even verderop. Ze wilde weten hoe laat we aankwamen maar dat is met een fiets altijd lastig te voorspellen. Tegenwind, hoogtemeters, wegdek, eigen conditie, etc. zijn zo van die variabelen die hier invloed op hebben. Maar leg dat maar eens uit in dit land van Audi, Mercedes enzo.

Aparte keuken
Interessant is om te zien hoe zo’n Duitse woning er van binnen uitziet. Het is allemaal net wat ruimer dan het standaard Vinex-huis. Grotere aparte keuken en ook de badkamer is een stuk ruimer. De buiten- en binnenmuren zijn veel dikker dan in Nederland en natuurlijk is het huis rondom voorzien van de kenmerkende rolluiken. Goed te isoleren tegen koude en warmte.

De wasmachine is een stuk moderner dan die van ons met een touch screen en ingebouwd zeepreservoir. De thermosstaat in de woonkamer staat behoorlijk hoog maar wij – twee IT’ers – komen niet uit het schermpje hoe dit lager te zetten. De keuken is voorzien van elektrische kookplaat. Die krijgen we gelukkig wel aan de praat.

Zomerser
Er is een camping bij Warendorf, maar die accepteert geen trekkers. Er zijn alleen seizoensplaatsen. We vinden het niet erg want met onze zomeruitrusting vinden we kamperen momenteel best koud. Weliswaar hadden we rekening gehouden met de kou, door al onze Enlightened Equipment-quilts mee te nemen en de Xlite-matten. Voor ons is dat uitrusting voor lente of herfst en nu kennelijk ook voor de zomer in Duitsland. Een fleecetrui meenemen was geen overbodige luxe geweest. Gelukkig ziet het ernaar uit dat het vanaf donderdag wat zomerser wordt qua temperatuur.

In de keuken van het Airbnb-huis onze camping-hap klaargemaakt: quinoia, doperwten en fêta. Het is sneller klaar dan dat je de ingrediënten bij elkaar hebt gescharreld in een vreemde supermarkt. Niks ligt ook logisch bij elkaar. Spiritus vind je niet bij de schoonmaakmiddelen bijvoorbeeld maar in het schap barbecuen.

Woensdag 1 juni 2022

• Warendorf

Eén stoplicht springt op rood, daarna op rood en geel en dan pas groen. In Warendorf is altijd wat te doen (vrij naar Herman Finkers).

We hebben heel goed geslapen, het Airbnb huis heeft een goed bed.

Winkels
Warendorf is nog best een aardig stadje met een wandelgebied met winkels. Zoals in meer Duitse steden, mag je daar ook fietsen. Tussen de middag zijn de meeste winkels dicht. Het aanbod is typisch Duits: boekwinkels, schrijfwaren, grote drogisterijen, veel ijscafés en Bäckereien/Konditoreien.

Dave heeft bij een Intersport dunne merinowollen sokken van Icebreaker gevonden. Handig want onze dikke anti-teken sokken zijn erg warm voor wandelen in een stad. Omdat de sokken niet snel gaan stinken hoef je ook eigenlijk maar twee paar fietssokken bij je te hebben.

Hier en daar zijn nog mooie oude vakwerkhuizen uit de vijftiende eeuw te bewonderen. Er zijn erg veel woningen met de zegening van Christus in krijt op de voordeur, dan staat er zoiets als: 20*C+M+B-22. Ook zien we hier en daar meibomen. Het voordeel van deze christelijke gebruiken is dat er ook veel begraafplaatsen langs de route zijn. In de buurt van de gieters is daar altijd een kraan te vinden.

Als chamois crème gebruik ik al jaren Cycle Glide en nu wil Dave dat spul ook, omdat ie eindelijk ook doorheeft dat dit dé chamois is. Dat spul gaat er zelfs onder de douche nog niet vanaf. Bij de drogisterijen DM en Rossmann wordt het niet verkocht. Hier kunnen we overigens niet betalen met Apple Pay. En we leren al snel: als Apple Pay het niet doet, dan wordt ook onze bankpas niet geaccepteerd. De boosdoener is de Verifone HF5000 pinautomaat. Als we die zien in een winkel, dan kunnen we alleen met contant geld betalen. Dit moet je in Duitsland sowieso altijd op zak hebben, omdat er ook vrij veel gelegenheden zijn waar helemaal geen pinautomaat is.

We proberen chamoiscrème te omschrijven in een fietsenwinkel maar niemand snapt wat we bedoelen. Als we hebben opgezocht dat het ‘Sitzpolster-Creme’ heet, worden we verwezen naar de gelzadels en zadeldekjes van schapenvacht. Aaaarch! Na alle fietswinkels en drogisterijen afgelopen te hebben (die chamois crème is dan meer een doel om iets te doen te hebben in zo’n stad) zijn we tien kilometer verder en hebben we geen voeten meer over.

Hagel
Het weer bestaat uit steeds hele korte felle buien. De hele lucht kleurt dan donker, het dondert en de wind zwelt aan en dan krijgen we twee minuten hagel. Daarna schijnt de zon weer.

Kleding en haren gewassen, we kunnen er weer een week tegenaan. Het ziet er wel naar uit dat we morgen ook weer geen camping vinden in de buurt. Hier breekt onze beperkte actieradius zich op. Op 75 kilometer is er een camping. Er zijn maar twee plekken maar we durven het niet te boeken. Wat als we het niet halen? Willen we het wel halen? De Nederlandse campingdichtheid gaan we op deze manier erg waarderen.

Donderdag 2 juni 2022

Warendorf → Rietberg

Vandaag iets van 77 kilometer gefietst. Dichterbij was er geen camping. De benen waren lekker uitgerust na de rustdag. Had het idee om eens te zoeken of er ook zoiets bestaat als bivakzones in Duitsland. Op die manier kwam ik al surfend de app van Roadsurfer tegen. Hiermee kun je aparte plekjes vinden, ook met de tent. We kamperen hierdoor vandaag niet op een camping maar bij een biologische boerderij in Rietberg. Dat zijn de leukere adresjes.

Onderweg zijn we andere R1-fietsters tegengekomen, ze komen uit België en heten Inge en Karolien. De Vlaamse vriendinnen hebben twee weken uitgetrokken voor de route naar Berlijn. Om per dag de kilometers te kunnen maken staan ze om zes uur op en zitten ze anderhalfuur later op de fiets.

De dames wilden naar de camping in Rietberg in een Pod-huisje, maar die bleken later op de dag volgeboekt. We bleven hen de hele dag tegenkomen en uiteindelijk hebben we ze meegenomen naar dit adresje waar we de enige vier kampeerders zijn. Het is hier erg mooi en stil, met hazen en fazanten. Eindelijk ook weer lekker weer. We genieten en het is gezellig.

De route vonden we vandaag wat minder. Het begon wel heel mooi met drie hazen bij elkaar in de ochtendnevel (we waren om 9.15 uur opgestapt). Gütersloh bleek een lelijke plaats en de route kwam ook langs grote industrieterreinen met heel veel parkeerplaatsen van het bedrijf Claas, dat landbouwmachines maakt.

De Duitsers waarschuwen met borden veel duidelijker dan in Nederland voor de eikenprocessierups. Je ziet dan bijvoorbeeld bij een terras staan dat mensen met een allergie voor de eikenprocessierups hier moeten oppassen. De route was vandaag vlak maar morgen begint het klimmen.

Vrijdag 3 juni 2022

Rietberg → Detmold

Vannacht werd ik wakker met een ijskoud hoofd. Ik sliep ‘alleen’ met de capuchon van mijn Patagonia Capilene Air-trui, een merinowol-synthetische mix. Ik heb halverwege de nacht m’n helmcap eronder opgezet, dit was een stuk beter. Toen ik wakker werd lag de temperatuur onder het dauwpunt. De quilt was nat geworden van mijn uitgeademde lucht. Terwijl om zeven uur werden we alweer aardig de tent uitgebrand door de zon.

Slechts 46 kilometer gefietst, maar wel 345 hoogtemeters in de verzengende zon! Hierdoor waren we al om twee uur op de volgende camping. Zonder dollen, het had meer te maken met de bultjes die er nog aan zitten te komen in combinatie met het aanbod van campings dat we zo’n korte afstand hebben gefietst. Morgen gaan we meer klimmen. We reden vandaag gelukkig ook lekker veel in het bos, hierdoor hadden we minder last van de hitte.

Tot nu toe zien we dat de route elke dag zowel asfalt- als fijne gravelwegen afwisselt. Dat alles is heel goed te fietsen. Verder zien we dat de route vaak langs kastelen en landhuizen voert, zoals vandaag het Holter slot. Als we door grotere steden fietsen dan is dat meestal door parken over fijne schelpen- of grintpadjes, waarbij wij ons afvragen of je er wel mag fietsen. Dat mag maar het voelt vreemd omdat je op dit soort paden in Nederland meestal niet mag fietsen. De route gaat ook vaak door mooie beboste stroken langs de loop van een beek, zoals de Ems. Die zijn allemaal breed en ondiep en met helder water.

In plaatsen gaat de route vaak door rustige woonwijken. Ook zien we regelmatig een fietsstraat maar dat stelt niet veel voor. Je rijdt dan vaak langs hele rijen geparkeerde auto’s. In plaatsjes word je ook vaak langs eetgelegenheden geleid, zoals cafés of bakkerijen. Een Backerei of Konditorei (banketbakker) heeft bijna altijd zitgelegenheid en een toilet. Grote supermarkten van ketens als Rewe en Edeka verkopen vaak belegde broodjes bij een inpandige bakkerij, erg handig. Hier is ook vaak een toilet, al moet je vaak om de sleutel vragen. De bevoorrading is dus nog een hele toer langs de R1 met al die keuzestress!

De R1 Europaradweg is lekker afwisselend. Je rijdt niet de hele tijd in afgelegen gebied en dat is makkelijk met bevoorrading.

We zijn terecht gekomen op camping Quellental en het komt me allemaal bekend voor. Thuis duik ik in de foto’s en logboeken en vind ik bewijs: toevallig zijn we hier in 2011 al eens eerder geweest, met een gehuurde camper. Het douchegebouw is nog in aanbouw. Ik heb het idee dat dit ruim een decennium geleden hetzelfde verhaal was. In de portocabin heb je alleen een gordijntje dat de douche scheidt van de gang en hierdoor heb je weinig privacy met omkleden. Het deed me een beetje denken aan Punk Rock Holiday in Slovenië. Alleen ontbreekt de muziek.

Er is een apart tentveldje met betonnen tafel en krukjes. Als campinguitbaters op zo’n manier aan de behoeften van tentkampeerders hebben gedacht, laat ik altijd weten dat ik het erg waardeer. Dit meubilair is slim gekozen, het zal niet snel per ongeluk meegenomen worden in een fietstas of rugzak.

We staan hier voor twintig euro, gisteren kostte het kamperen ons vijftig cent meer. De hele administratie van in- en uitcheckende kampeerders gaat hier nog met kaartjes en magneetjes op een prikbord. Als ik ernaar informeer, is het antwoord dat dít altijd werkt. Uiteraard moeten we ook contant afrekenen. Je verwacht dat de camping gerund wordt door een hoogbejaarde digibeet maar het is een jonge vrouw. Dit is Duitsland. Kennelijk zijn ze niet in staat om glasvezel aan te leggen en aan de praat te houden.

Uit een van de gesprekken op de camping verneem ik dat er hier in de buurt een soort mini-Stonehenge moet zijn. De vrouw zegt dat er allemaal mensen spiritueel staan te wezen bij de stenen. Als we de tent ergens hebben staan, hebben we meestal niet meer zo’n zin om er nog op uit te gaan. We zijn immers de hele dag al gebombardeerd met allerlei indrukken van de route. Bovendien hebben we de echte Stonehenge drie jaar geleden al gezien, ook met de fiets. De dame is zo overtuigd van de spirituele krachten van de stenen dat ze zeker weet dat onze route langs de stenen zal komen morgen. We zullen de stenen echter niet zien krijgen. Het werkt natuurlijk niet bij sceptici.

Gisteravond heb ik tweederde bidon gedronken van wat vanochtend bleek water afkomstig uit een bron en geen leidingwater. Ik vond het gisteravond al verdacht gezellig met Inge en Karolien en bij nader inzien was de waterdruk van de kraan vreemd laag.

Jerrycans
Gelukkig was het water van een bron bij een bioboerderij, dus hopelijk geen ziekmakende chemicaliën, virussen of eencelligen binnen gekregen. De douche en het keukentje dat we gebruikten bij de biologische boerderij was meer ingericht voor de werklui. Zij wisten ons te vertellen dat je beter het water uit de jerrycans kon drinken. Duitsers en jerrycans, je verwacht het niet. Ze zullen ook geen briefje ophangen met ‘kein Trinkwasser’. Misschien stond het op een digitaal schermpje. Weer die verdomde glasvezel.

We zitten nu siësta te houden in de schaduw. Het lijkt wel vakantie! Beetje Polarsteps bijwerken, lezen, schrijven. Je kunt hier mooi wandelen in de natuur. Erg mooie zonsondergang met avondrood.

Zaterdag 4 juni 2022

Detmold → Steinheim

We zijn niet de enige tentkampeerders, altijd mooi om te zien. Een groep jonge Duitsers vragen we hoe het zit met de openingstijden van supermarkten tijdens Pinksteren. Ze bevestigen wat we al vermoeden: met Pinksteren zijn de supermarkten twee dagen gesloten. In Duitsland! De motor van de Europese economie! Omdat op zaterdag sommige supermarkten ook al om twee uur dichtgaan, doen we maar even meteen boodschappen bij de eerste supermarkt langs de route.

Oh lala, wat was de route mooi vandaag, door het Teutoburger Wald. In de verte zagen we het Hermannsdenkmal, het hoogste beeldhouwwerk van Duitsland. In de stad Detmold reden we door een langgerekt park waar op dat moment een markt in tweedehands spullen werd gehouden. We reden langs een eindeloze sliert tafels met spullen en er waren veel mensen op de been. Weten ze niet dat daar de R1 Europaradweg loopt? Ga dit lekker op de A10 rond Berlijn doen!

Met het klimmen (zie foto van bankje: 254 meter!) kwamen ook de mooie vergezichten. Je hoeft daar helemaal niet zo hoog voor te klimmen. In totaal klommen we vandaag slechts 506 meter. Dat lijkt misschien niks voor sommige mensen (uitslovers die 1750 meter op een dag klimmen bijvoorbeeld) maar we hadden wel voor drie dagen boodschappen in onze fietstassen! Waaronder een liter havermelk want melkpoeder (Vollmilchpulver) dat vinden we hier nergens, Duitsers kennen het ook niet, behalve voor baby’s of in de koffie. Maar waarschijnlijk heeft de gemiddelde supermarktbezoeker in Nederland ook nog nooit van Elk melkpoeder gehoord.

Sommige stukjes vonden we steil genoeg en we zaten even uit te puffen op een bankje. Hier werden we getuigen van de fietslessen van een Duitse peuter die brullend van angst aan een steile afdaling moest beginnen van de ouders. Hier leren fietsen is even wat anders dan in het vlakke Nederland.

Zwaar
Dave vond het vandaag zwaar, voor mij voelde het als een Zwift-training. Te doen. Volgens mij vindt Dave de derde fietsdag elke keer het zwaarste en ik de vierde na een rustdag. Rustdagen zijn echt fnuikend.

Gelukkig stond de wind noord-oost en dus tegen. Zo hadden we tijdens het klimmen, dat natuurlijk niet zo snel gaat als we zouden willen, nog wat ‘rijwind’. Het zweet liep van onze gezichten, het was warm in de zon.

Gravelwegen
Vandaag veel gravelwegen (Schotterwege) door het bos. Vaak druk hier met mountainbikers en vooral wandelaars. Regelmatig zien we prachtige heldere snelstromende ondiepe brede beken en riviertjes en natuurlijk weer een slot met vijver op de route. Het wordt een beetje saai, maar deze elementen zitten tot nu toe nog in elke dagetappe.

We komen met de tent weer op hele leuke plek te staan achter een grote historische boerderij uit 1894 die nog steeds in het bezit is van dezelfde familie. Het is een groot complex in de typische opzet die we hier veel zien, met een hele hoge poort naar een soort overdekte binnenplaats. Overal hangt kunst en het lijkt erop dat er meerdere gezinnen wonen. Naast ons staan er verspreid over het terrein nog vier buscampers.

Boerderij
De eigenaresse, Heike, is niet thuis vandaag en laat per mail weten het ons naar de zin te maken. Wie aan boogschieten doet is hier aan het juiste adres, er is een grote schietbaan achter de boerderij. We hopen maar dat er geen verdwaalde pijl onze kant op vliegt. Deze plek hebben we weer gevonden via de Roadsurfer-app.

Het is primitief en lekker stil hier. Om het enige toilet gecombineerd met douche wat te ontzien zijn er op het terrein ook twee composttoiletten gemaakt. We zagen een egeltje over de camping scharrelen. De grond is wel hard, dus ik moest met een wichelroede de haringen de grond in toveren.

Onderweg kwamen we ook langs een Natur Camping maar het zag er uit als een gewoon huis. We vroegen ons af of het wellicht een naaktgebeuren was maar dat heet hier ‘FKK’: Frei Körper Kultur. Je bent dus gewaarschuwd. Het staat niet voor Fahrrad Kamping Kultur. Dit leerden we van een aardig Duits koppel (ze zeiden dat ik zo goed Duits sprak – mag ook wel na 7 jaar onderwijs).

Uitzicht
We hebben een prachtig uitzicht over korenvelden. In de verte zien we een kasteel op een heuvel.

Zondag 5 juni 2022 – Pinksteren

Steinheim → Holzminden

Vandaag wordt er onweer verwacht. Precies rond het moment van tent opzetten en koken. We keken tijdens het fietsen om ons heen en zagen weggewaaide daken en omgewaaide bomen, nog maar onlangs opgeruimd. Het kan hier kennelijk spoken! Dus boekte ik een hotelletje in Holzminden, een plaatsje waar we vandaag doorheen kwamen via de R1. Maar net als dat Weesp tegenwoordig in Amsterdam ligt, lag hotel Waldschloss op 10,9 kilometer afstand van Holzminden. Op een heuvel van 383 meter hoog, met een steile 10 procents gravelweg er naartoe die we in de laagste versnelling beklommen. In een wolk van wel twintig vliegen die het op ons zout hadden voorzien.

Vlak voor een afdaling tussendoor gaf ik Dave alvast zijn verjaardagscadeau dat ik had meegesmokkeld. Een ademend waterdicht vest van Endura. Ideaal in de combinatie warm weer en regen. Het is gemaakt van ExoShell20ST™ en heeft een MVTR van 20.000 g/m2/24u en een waterkolom van 15.000 mm. Stom om het in de tas te laten terwijl het nu de ideale omstandigheden zijn voor zo’n vest. Houdt de borst warm terwijl je lekker kunt koelen via je armen. Aanrader. De arme Dave heeft het geluk vaak in de vakantie jarig te zijn dus hij krijgt altijd lichtgewicht fiets- of outdoorspullen voor z’n verjaardag.

Type 2 fun
Maar voor dit fiasco/type 2 fun waarbij wij ons in Watopia waanden (schat, zet jij de ventilator even voor mij aan?) hebben we dan wel weer anaerobe punten gescoord volgens mijn sporthorloge, dus die is ook weer blij.

Onderweg was het gaan regenen dus lunch werd een reep met slechts 300 calorieën. Gelukkig hadden we al koffie met appelkruimelgebak op. Morgen kunnen we die steile gravelweg weer naar beneden sjezen. Laat ik niet vergeten te melden dat de route alsmaar mooier wordt! Echt prachtige heuvels, indrukwekkend hoge bomen. Alsmaar oh en ah!

Weser
Vlak voor Holzminden hebben we een klein stukje van de rivier de Weser gezien. Dit is meteen de grens met de volgende deelstaat Niedersachsen. Daar was net de weg opgebroken maar route is route en wat extra gravel vinden wij niet erg!

Helaas was de beloning van de helse beklimming een tweederangs schnitzelrestaurant en een verouderd hotel met doorgezakt bed. Alles ziet er hier nog uit zoals in de jaren ’60. Volgens de aardige kletsgrage Nederlandse eigenaar, die de drukte van Nederland is ontvlucht, hebben we de mooiste kamer, hij noemt het zelfs een suite. We zien een standaard kamer met twee stoeltjes tegen het voeteneind van het bed aangezet. Maar het hotel ligt wel mooi op de heuvel. Het is zelfs mooi terwijl het buiten grijs en nat is.

Volgens de eigenaar is het runnen van een hotel een relaxte baan vergeleken met wat hij vroeger deed. De fietsen kunnen hier in de garage onder het hotel maar als ik later iets wil ophalen wat nog in een van mijn bikepacking frametasjes is blijven zitten, geeft de receptie niet thuis. Ja, zo is het wel relaxt.

Om mijn rug te sparen gaat Dave aan ‘mijn’ kant van het bed liggen. Het bed is aan zijn kant minder doorgezakt. <3. Morgen gaan we de deelstaat Niedersachsen verkennen.

– wordt vervolgd –