Dit is deel 2 van ons reisverslag van onze fietstocht over de R1 Europaradweg van Arnhem naar Berlijn. We begonnen bij onze voordeur in Almere en fietsten in drie weken naar Berlijn. In dit deel ons verslag van de reis door de Duitse deelstaat Niedersachsen.

Vind de andere reisverhalen via de tag #R1 of het overzichtsartikel Fietsen naar Berlijn via de R1. Elke week verschijnt een nieuw deel.

Niedersachsen

In dit deel fietsen we van Holzminden langs de Weser naar Thale in de Harz.

Maandag 6 juni 2022 – 2e pinksterdag

Holzminden → Stadtoldendorf

Geen idee hoe lang we gisteren over die steile gravelweg hebben gedaan in de laagste versnelling. Maar toen we vandaag naar beneden roetsten via de autoweg, waren we in een halfuur naar beneden. Af en toe konden we meetrappen in de hoogste versnelling. Afdalen op autowegen durf ik wel: ruime bochten en weinig kans op loslopende honden of peuters. 

Een auto ging ons op de weg zonder gescheiden rijstroken vlak voor een bocht nog even inhalen (heel onduits). Tja, net een tegenligger om de hoek dus dat ging maar net goed. Het blijft dus altijd opletten geblazen.

Rivier
Prachtig gefietst langs de Weser. Heel mooi al die beboste heuvelruggen dichtbij. In een bocht van de rivier, in de schaduw van een grote boom, lag een schapenkudde. 

We kwamen onderweg een overzichtsbord tegen van R1, ik geef op de foto het stuk aan dat we nog willen fietsen naar Berlijn.

Niet heel ver gefietst vandaag, iets van 39 kilometer maar er was een camping dicht bij de route. We willen zoveel mogelijk kamperen, vandaar. Langs de Weser zelf lag ook een camping, met gras, maar je mocht er alleen terecht met een camper (Wohnmobilen). Ik vind dat dus echt niet kunnen. De autolobby is natuurlijk heel sterk in dit land, het huisvest fabrikanten van onder andere Volkswagen, Opel, BMW, Audi en Mercedes. Maar juist wandelaars en fietskampeerders hebben een fijnmaziger netwerk van campings nodig. Het is wel gek dat dit langs de Europaradweg ontbreekt. Maar misschien is het wel gewoon makkelijker voor de uitbaters. Je hoeft geen sanitair aan te leggen, alleen afvoeren voor vuilwatertank en chemisch toilet.

De stad Stadlohn vonden we beiden heel deprimerend. Allemaal leegstaande panden of van die goedkope afhaalrestaurants en alles was dicht. Dus lunch werd ons noodrantsoen: wraps met Trailbutter. Maar heel vreemd want alles in het stadje was prachtig onderhouden en er waren genoeg mooie oude vakwerkhuisjes. Onze stops lijken steeds net niet bij de leukste plaatsjes. Maar het zal ook niet geholpen hebben dat het vandaag tweede pinksterdag is.

Die Mammut camping is nog een hele beleving. Het is een offroad-camping dus we horen er helemaal bij met onze fietsen, not! Het terrein heeft een heel groot parkoers en dus crossen er hier Jeeps en Landrovers en dergelijke rond. Sommige staan heel hoog op hun wielen en er is vlak naast onze tent een soort wipwap voor auto’s.

Die mensen hier zullen het niet met ons eens zijn maar ik vind dat wij de stoerste offroad machines hebben. Het is weer eens ander volk dan op een normale camping, waar je vooral tussen caravankampeerders met meegebrachte e-bikes staat. Hier staat iedereen in groepjes bij elkaar, zoals op een festival. Er worden overal vuurtjes gestookt. We zien veel stoer uitziende types met tattoeages.

Oja, en dat aangekondigde onweer van gisteravond? Dat was alleen een flinke regenbui die recht naar beneden kwam. Dat was de klim en het doorgezakte hotelbed niet waard. Gelukkig slapen we vanavond weer in ons tentje. Toch erg dat de Xlite slaapmatten beter slapen dan menig hotelbed. Of eigenlijk wel fijn, dat was vroeger met die foam slaapmatjes een ander verhaal.

Offroad-camping
Op de offroad-camping hangt een beetje een ‘after the party’ sfeertje. Er staat nog een grote feesttent, een buitenbar en extra portable toiletten maar die worden nu ontmanteld. Kennelijk is er hier onlangs nog iets te doen geweest, anders dan hier rondcrossen over het uitgestrekte terrein dat bij de camping hoort. In principe mag er op de camping na zes uur ‘s avonds niet meer gereden worden maar we horen om kwart voor negen nog steeds geloei van motoren die vier wielen aandrijven.

Er is op de camping een restaurant maar dat is helaas beperkt open, er is geen ontbijt of diner te krijgen. We staan een beetje op een heuvel, hierdoor kan je zoveel verder om je heen kijken dan we in Nederland gewend zijn. 

Buienalarm
Het weer heeft zich goed gehouden, slechts een paar drupjes toen we de tent aan het opzetten waren maar de door Buienalarm ‘beloofde’ echte bui bleef uit.

Pinksteren is morgen voorbij, ik kijk ernaar uit. Het is hier echt al twee dagen echt zondag zoals we dat in Nederland, althans in de randstad, niet meer kennen. Supermarkten en winkels zijn hier dicht. Het is een dooie boel buiten.

Thermos-pot
Couscous gemaakt in de thermos-pot maar dat was eigenlijk geen succes. We hebben dit jaar voor het eerst grotere potten mee van 0,71 liter maar die zijn zonder afwasborstel moeilijk schoon te krijgen omdat ze dieper zijn.

Ik heb een beurse plek op mijn achterste. Kennelijk heb ik een keer niet op tijd op de pedalen gestaan bij een overwacht gat in de weg.

Dinsdag 7 juni 2022

Stadtoldendorf → Seesen

Wakker geworden onder strakblauwe lucht. We klagen niet! De tent was vandaag nat van condens aan de binnenkant maar dat was heel snel droog. Handig spul, dat Dyneema. 

Marketingmanagers
Deze offroad-camping moet een een natte droom voor marketingmanagers zijn. Het was Dave namelijk opgevallen dat de kampjes/groepjes per automerk gerangschikt waren. Dus mensen identificeren zich met het merk van hun auto! Dus voor je kiest voor een Ford, Suzuki, Jeep of Landrover four wheel drive wel even nadenken waar je bij wilt horen! 

Het gebeuren hier is behoorlijk gesponsord door Jeep. Toevallig staat er een showmodel pick-up in dezelfde kleur als die kennissen van ons nu net gehuurd hebben in de Verenigde Staten, zagen we op Polarsteps. Dus daar moeten we mee op de foto want zij volgen onze Polarsteps ook.

Bij het klaarmaken van ons ontbijt (ieder een kwart zak Kelloggs crunchy müsli met plantaardige melk (dat wordt niet zuur), dacht een rood-witte kater op de camping dat we brokjes voor hem in een bakje voor ‘m deden. We moeten ‘m echt stevig aanspreken, hij laat zich niet makkelijk verjagen. Het arme beest moet een hevige Pavlov-reactie hebben want bij het vullen van mijn eigen bakje doet hij een tweede poging. Daarna gaat hij bij onze fietsen zitten om zich te verbazen over deze rare mensen die ook kattenbrokjes eten.

Wasmachines
Vandaag gaan we op weg naar Seesen, een stadje waar we een Airbnb-appartement hebben gehuurd voor twee nachten want we zijn alweer een tweede week onderweg, morgen houden we een rustdag. In de buurt zit overigens ook een ADAC-camping met wasmachines. Ik had beter moeten opletten met iets uitzoeken om te boeken.

Na Seesen worden de leuke Roadsurfers-adresjes via de dunner gezaaid, zag ik in de app. Elke dag ben ik best druk met uitzoeken waar te slapen. Met Pocket Earth maak ik de extra routes naar slaapadressen en met MapOut bekijk ik elke dag de afstanden waar we ongeveer uit willen komen voor de nacht.

Autowegen
Ironisch was dat we vanaf de offroad-camping zelf vooral op on road autowegen terecht kwamen, de eerste tien kilometer. Van die wegen waar soms borden staan dat automobilisten moeten vaart minderen naar 70 en waar auto’s normaal 100 mogen. Meestal worden dit soort wegen op de R1 Europaradweg gemeden. Of je hoeft er maximaal zo’n honderd meter overheen te fietsen om aan de andere kant weer een rustig weggetje op te pakken.

Het is maar goed dat we iedere ochtend het ritueel van YouTuber Ryan Van Duzer hebben overgenomen. Iedere ochtend bezweren we met een vuiststoot “no crashies, no whammies, no flatties.” (geen aanrijdingen, geen valpartijen, geen platte banden). Toch even goed om erbij stil te staan dat je je elke dag in het verkeer begeeft en moet blijven oppassen.

We zijn erg blij met onze knipperende Bontrager veiligheidslampjes die op twee kilometer afstand te zien zijn. Hopelijk heeft een eventueel appende autorijder ons dan op tijd opgemerkt bij het tussentijds af en toe opkijken van zijn telefoon.

Afdalingen
Autowegen ervaren we wel als erg veilig in afdalingen. Het wegdek is beter, de bochten ruimer en je hebt minder kans op een ontsnapte loslopende peuter of hond. Veel wandelaars lijken zich namelijk niet te beseffen dat je op zo’n steile afdaling op een gravelweg niet in één keer stil kunt staan en dat we ook niet de hele weg kunnen remmen en dus soms best hard gaan.

Onderweg kwamen we vandaag een paar keer een paar dertigers tegen die ook de R1 fietsten. Ze hebben de klassieke bike touring set-up met voor- en achtertassen en stuurtas. Zelf hebben ze ook flink overgewicht en de vrouw kan de man niet bijhouden. Als ze dan eindelijk bij hem is aangekomen als hij staat te wachten, stapt hij weer op de fiets en zo krijgt zij ook nog eens minder pauzes. 

Fietspartner
Beste mensen, zorg dat je fietspartner het ook leuk heeft. Los dit soort dingen op met een tandem, een e-bike voor de minder sterke fietser of dat de sterkere fietser de partner helpt door deze uit de wind te houden of door er gewoon gezellig naast te blijven fietsen. Op wegen waar je niet naast elkaar kunt fietsen, fietst de sterkste achteraan. Losgaan doe je maar weer thuis op individuele ritten.

Wij fietsen sneller dan het stel maar als we ergens pauze hebben gehouden komen ze weer tegen. Ze komen uit Wuppertal, dus elke keer als ik ze tegen kom, roep ik “Schwebebahn!” en moeten ze lachen dat we elkaar steeds blijven tegenkomen. Na vandaag zullen we ze echter niet meer tegenkomen.

We komen soms ook een solo-rijdende bikepacker tegen, een slanke sterke vent van rond de dertig, schat ik. Die rijdt veel sneller dan ons maar toch komen we ook hem een paar keer tegen omdat hij iedere keer verkeerd rijdt. Dan zien we hem zoeken of verkeerd rijden en omdraaien. Je moet er wat voor over hebben als Luddiet. Wij rijden lekker met een track in Pocket Earth en rijden nooit verkeerd.

Einbeck
We lunchten vandaag in Einbeck bij een Marktkauf supermarkt. Einbeck heeft een mooie historische binnenstad, maar de route komt er niet langs. In plaats daarvan loopt deze langs een drukke autoweg langs grote supermarkten. Hierdoor komt deze plaats armoedig op ons over. Er zijn weinig eetgelegenheden langs de route. De zaken op onze digitale kaart waren vaak dicht of over de kop.

Zwaar bepakte vakantiefietsers
Toen we op zoek waren naar een inpandige bakker bij een van de grote supermarkten hier, zagen we in de verte drie zwaar bepakte vakantiefietsers rijden die behalve twee achtertassen, nog twee roltassen op de bagagedrager hadden liggen, één in de lengte en daar bovenop nog een overdwars. We komen ze niet meer tegen, wellicht pauzeerden ze ergens toen wij ze weer inhaalden.

We vinden het fijn dat wij zo mobiel en wendbaar zijn met onze huidige kampeeruitrusting. We moeten er niet meer aan denken om met zoveel onnodige zooi rond te moeten rijden. Mijn handen jeuken gewoon om zo’n uitrusting een shake-out te geven. Ik ben benieuwd wat je dan tegenkomt. Waarschijnlijk een draagbare televisie, tent met stahoogte en stretchers?

We zien nu verder op de route dus vaker bikepackers en vakantiefietsers. Veel Duitsers starten de route in Münster. We hebben de zwaarbepakten later niet meer gezien.

Voorproefje van de Harz
Eén flinke afdaling ging over een weg met flinke Strassenschäden waardoor je soms stuitert en het gevoel krijgt elk moment over je stuur te kunnen duikelen. De steilste afdaling was vandaag 15 procent. De hoogste top was voor ons vandaag 289 meter, een voorproefje van de Harz. Daarom plannen we even een rustdagje in te Seesen. We zitten in een leuk ingericht Airbnb-appartementje op 2-hoog, de fietsen staan in de kelder.

Dankzij Tripadvisor vinden we een goed typisch Duits restaurant in Seesen, Landhaus Zum Alten Fritz. Een aanrader. Hier kan je typische Duitse gerechten eten als Käsespätzle, Semmelknödel met Pfifferlinge, Curryworst met friet en natuurlijk diverse gerechten met Schnitzels.

In het stadje is geen bal te doen, helemaal geschikt voor een rustdag dus. Door alle geschrijf in mijn papieren logboek (waar dit verslag een uitwerking van is) en Polarsteps kom ik anders niet aan lezen toe en de wasmachine is ook weer nodig. We zitten op kilometer 523 van de 961 van de R1.

Als we ergens binnen vertoeven merken we dat onze verbranding flink omhoog is gegaan. We hebben het binnen alsmaar erg warm.

Woensdag 8 juni 2022

• rustdag in Seesen

De city marketing van Seesen is: poort tot de Harz. Vanuit het appartement kijken we uit op een oud industrieel complex met een beeld in de gevel dat op Lenin lijkt, maar na wat uitzoekwerk blijkt dit de oprichter te zijn van de fabriek. We vragen ons alsmaar af of we nu al in de voormalige DDR zitten, als we door van die uitgestorven stadjes komen. Maar dat is nog niet het geval. Opvallend is dat hier moeilijk informatie over te vinden is. Het lijkt alsof Duitsland de voormalige tweedeling heeft proberen uit te wissen.

Je ziet hier nog heel vaak van die oude etalages, ontworpen in de jaren ’60 met van die goudkleurige metalen raamsponningen. Waar we ook komen tijdens deze reis, overal horen we van die halfvergeten hits uit de jaren ’80. Er is kennelijk een populair radiostation dat ze draait. Bijvoorbeeld liedjes als The Riddle van Nick Kershaw “There’s a tree by a river near a hole in the ground”, Eurythmics’ “Here comes the rain again…”, Dead Or Alive “You spin me right ‘round baby”, U2 met “Sunday Bloody Sunday” en Pat Benatar zingt ons toe over “When we we’re young”. Volgens de bakker is het station Antenne Bayern, 80er. Deze vakantie heeft zijn eigen soundtrack!

Seesen
We hebben vandaag al wandelend het stadje Seesen bekeken. Er zijn kerken en torens en veel oude vakwerkhuizen. De woningen hebben tegen vallende sneeuw op het dak vaak niet zo’n hekje maar in plaats daarvan ligt er alleen een paal op het dak, die vastgehouden wordt door haken. Veelal ook alleen boven de deur van het pand. 

We kopen in de stad voor Dave een buttpack (heuptas). In de warmte willen we in de stad niet met een rugzak lopen. Het winkelaanbod is verder schraal. Erg veel winkels met een goedkoop Action-achtig aanbod, zoals Woolworth. Veel voormalige winkelpanden en restaurants staan leeg. Ik heb wel een idee waarom Duitse stadjes zo leeggebloed zijn. De auto is hier veel meer de norm dan bij ons en die rijdt door naar een grotere stad, terwijl fietsers en wandelaars lokaal inkopen (vrij naar Bikenomics).

Digitalisering
Ik heb altijd het beeld dat Duitsland een rijker land moet zijn dan Nederland. Duitsland, de motor van de EU! Daarom valt Duitsland iedere keer weer tegen als je ontdekt in wat voor een fijn land we zelf wonen. Waar de auto en roken niet de norm zijn. Waar een betere infrastructuur is voor fietsers en kampeerders. Waar de digitalisering en de staat van de wegen veel beter is. Zodat je online reserveringen kunt maken en contactloos kan betalen en niet de hele tijd om gaten in de weg hoeft te sturen. Is het je al eens opgevallen dat je op Google Maps bijna nergens in Duitsland Google Streetview hebt?

Vandaag was er een storing waardoor je nergens kon pinnen. Ze zijn hier wel overal glasvezel aan het aanleggen maar dat gaat op een vreselijk inefficiënte manier. Met van die plastic wit-rode dranghekken wordt zo’n twee meter trottoir afgezet en dan gaan ze graven. Het gat gaat weer dicht en dan gaat het dranghekje twee meter verder. De tegels worden ook nog eens schots en scheef teruggelegd. Zo wordt ook glasvezel aangelegd voor het pand waar het door ons gehuurde appartement in zit.

Airbnb
Het Airbnb-appartement zit niet in een sjieke buurt. De appartementen zijn niet alleen klein en de materialen oud. De wc zit aan de andere kant van het trapgat. Bewoners moeten dus hun huis uit om het toilet te kunnen bereiken. Er zit een dusdanige kier onder de voordeuren dat het hele trappenhuis stinkt naar sigarettenrook. Op de begane grond woont een bejaarde vrouw die ons via het openstaande raam de hele tijd ongemakkelijk blijft aanstaren. Haar geest is al op weg naar de hemel.

Seesen is totaal niet toeristisch en dat kun je ook van een positieve kant bekijken, het geeft een authentiek beeld van een Duits slaapstadje. 

We eten voor slechts 36 euro bij een Italiaans restaurant met een soort jaren ’80 interieur. Het eten is goed maar de bediening loopt niet vlekkeloos. Ik kreeg geen vork en toen Dave zijn bord al half leeg had, wilde ik er een gaan halen maar werd me de vork geweigerd en moest ik nog langer wachten tot ik er eindelijk een kreeg. Als je dan zelf je fout wil herstellen, doe dat dan ook snel. Het zal je niet verbazen dat we hier geen fooi achterlieten.

Bergen
Vanuit de stad zien we in de verte hogere bergen liggen. Eén van de grotere doorgaande wegen in het stadje loopt zo steil omhoog, zoals we dat alleen kennen van beelden uit Los Angeles.

Donderdag 9 juni 2022

Seesen → Bad Harzburg

We hadden een beetje moeite met opstaan. Het hielp niet dat het buiten grijs weer was. Hoewel, de donkere wolken boven de bergen van de Harz waren wel een gaaf gezicht.

Bij een verloederde bakkerij in Langelsheim een broodje gegeten. Een halflege vitrine, vliegen op de koeken, bladderende verf, loszittende handgrepen en Dave bevestigde al wat ik vermoedde: een vieze wc. Zo’n zaak waarbij je niet in de keuken wil kijken. De klanten pasten naadloos bij de gehele entourage. Oud en gehandicapt, jong en uitgezakt of niet helemaal goed snik. We waren er dus helemaal op onze plek.

Het vervelende is: je moet altijd gaan voor de eerste zaak die open is die je tegenkomt want je  weet nooit of de volgende nog bestaat. In Langelsheim bestond die tweede bakker nog wel maar die zag er nóg armzaliger uit. Ook hier staan, net als in Seesen, meer dan de helft van de etalages leeg en de kwaliteit van de bestaande zaken is vaak armzalig. Het aanbod bestaat uit Chinese handelswaar of afhaalpizzaria’s.

De volgende stad, Goslar, was een enorm verschil. Dit is een prachtig stadje met een mooie Altstadt (historische binnenstad). Hier eten we op een terasje een Apfelstrudel 2.0 die in een glas wordt geserveerd. Ondertussen slaan we de verrichtingen gade van het boemeltreintje dat door de stad rijdt.

Vanaf hier is het ‘nog’ maar tien kilometer naar de geboekte camping die we ook al betaald hebben. Beetje jammer dat we er aan vast zitten, we hadden nog wel tien kilometer verder kunnen fietsen naar een kleinere camping. Met Komoot hebben we de route automatisch in twintig delen laten knippen. Omdat Komoot de stukken hier in kortere afstanden knipte, dachten we dat we het zwaarder zouden vinden. Althans, dat was mijn gedachte op dat pleintje in Goslar. Bij nader inzien had Komoot het tien kilometer later natuurlijk bij het rechte eind.

Het laatste stuk van de etappe was flink klimmen over gravel in het bos. Hoe steil het langs de weg naar beneden liep was goed te zien omdat een deel van het bos was omgehakt. Dit wordt gedaan omdat veel bomen hier dood zijn gegaan door boktorren. Een paartje kan jaarlijks 30 duizend nakomelingen krijgen. Een plaag die veroorzaakt wordt door de klimaatopwarming. Als het dan een keer hard waait, dan vallen de bomen letterlijk bij bosjes om. Ze proberen hier in Duitsland de bossen klimaatbestendiger te maken door er meer variëteit in aan te brengen.

De route loopt langs de noordkant van de Harz en liep wel mooi. Steeds weer moesten we rechtsaf slaan, twee hoogtelijnen passeren en dan weer een langer stuk linksaf, tussen twee hoogtelijnen door. Zo werd het klimmen mooi gedoseerd.

Hoogtemeters
We zijn dus in de Harz aangekomen dus we zitten in het stuk met het meeste klimmen van de hele route. Vandaag 612 hoogtemeters (11%), 470 meter gedaald (8%) over 41 kilometer. 

We zitten nu op een veel te dure camping, Harz Camp Göttingerode (EUR 40,20). Maar daarvoor heb je dan wel een verouderd douchegebouw en een scheve tentplek. En dan moet je ook nog vijftig cent betalen voor twéé minuten douchewater. Met zo’n automaat buiten je hokje.

Muntenautomaat
Ik had me al uitgekleed toen ik doorhad dat er in het hokje geen automaat zat. Buiten stonden twee vrouwen langdurig te kletsen en bleven dat doen nadat ik met m’n hoofd om de deur had gevraagd waar het muntenapparaat was. Ze begrepen de hint niet, dus ik heb ze waarschijnlijk een trauma bezorgd. Zo grappig, de oudere vrouw vluchtte echt toen ik het hokje uitkwam om mijn muntje in het apparaat te doen, onderwijl over haar schouder kijkend of ze het wel goed had gezien. Hahahahaaa! Van de jonge vrouw meende ik bewondering te oogsten met mijn daad.

Het zit hier sowieso vol met mafketels lijkt het. We zitten op een terras te wachten, al zeker drie kwartier, maar prima, we zitten goed, zo’n terrasstoel is te verkiezen boven een zitlap. Komt er eindelijk een oud mannetje, maar het is ons niet duidelijk of hij bij het restaurant hoort want zo maakt hij zich niet bekend. Hij denkt waarschijnlijk dat zijn tengere gekromde gestalte een voldoende Bokito-gehalte heeft om indruk te maken. Wij zien alleen een raar mannetje dat ongemakkelijk bij onze tafel staat. Als we hem vragen of we hem ergens mee kunnen helpen, blijkt hij bij het restaurant te horen en probeert hij ons weg te sturen, want we zaten hier wel, maar het was een restaurant. Mooi, zeiden wij, want we willen graag bestellen. De camping is van de organisatie Regenbogen. Misschien is het een sociale werkplaats. Dat zou veel verklaren.

De eerste dag na een rustdag valt me iedere keer zwaar. Net alsof je er weer in moet komen. Het hielp ook niet dat het grijs weer was. Het wisselde vandaag wel, tussen zon en warm en grijs en koud.

Nog 396 km tot de Brandenburger Tor in Berlijn.

Vrijdag 10 juni 2022

Bad Harzburg → Thale

Bestaat er iets lekkerders dan af te dalen met je shirt nat van het zweet over een gravelweg in de bossen? Verkoelende rijwind én schaduw! Vandaag is het warm en we hebben het hoogste gedeelte van de Harz achter ons gelaten. Dat kondigde zich geleidelijk aan. We zagen de bergruggen lager worden en in plaats van bos kwam er landbouw in beeld. Onze rugzakken hebben we op de bagagedrager gepropt, veel te warm nu voor op de rug.

Voormalige DDR
Van de heksengeschiedenis in de Harz kregen we alleen een grappig heksenhuis mee langs de route. Een zwarte kat zit op het dak voor de derde schoorsteen. Opvallend is overigens dat we wel beelden van katten tegenkomen op deze vakantie maar weinig in levende lijve. Honden zijn een ander verhaal. Het is koffiecafé Winuwuk en het gaat helaas pas om half 12 open. Het interieur kunnen we daarom alleen bekijken op hun site.

In Bad Harzburg stonden veel prachtige houten huizen en opvallend veel verzorgingshuizen.

We passeerden in het bos bij een riviertje (Ecker) de grens met de voormalige DDR en zagen later toevallig een Trabant rijden. Voor de rest ziet het er hier welvarender uit dan in het oosten van het westen.

Na de bossen kwamen we door een paar stadjes, zoals Ilsenburg met een sjiek restaurant aan een grote forellenvijver. Toen eindelijk de bediening arriveerde bleek je alleen een driegangen diner voor de lunch te kunnen bestellen en dropen we af naar de bakker aan de overkant van de straat.

We moesten vandaag een flink stuk langs drukke autowegen maar het voordeel hiervan was dat het lekker opschoot. Soms is kilometers maken gewoon lekker. Ergens tussen Bad Harzburg en Ilsenburg zijn we de grens met de deelstaat Sachsen-Anhalt gepasseerd. De route maakte een gek extra lusje voor Blankenburg. Als je dit afsnijdt dan mis je het grote kloostercomplex Michaelstein.

We fietsten vandaag 52,2 kilometer, 702 meter klimmen (9%). In het stadje Thale rijden we per ongeluk een eenrichtingsweg in. Even waren we vergeten dat dit niet mag met je fiets in Duitsland. Iemand in een busje gaat helemaal door het lint, stopt, schreeuwt in onze oren “EINBAHNSTRASSE!!!”. Dave gaat op het trottoir fietsen maar dat is niet goed genoeg, hij moet en zal afstappen van de chauffeur. “EINBAHNSTRASSE!!!” Bij ieder verbod dat we de rest van de vakantie tegenkomen zullen we tegen elkaar roepen “EINBAHNSTRASSE!!!” Wat een malloot.

Deadline
We belandden in Thale op de Kloostercamping. Irritant waren weer de regeltjes zoals dat deze camping geen tenten toelaat na 18.00 uur, waardoor we ons toch wat gehaast voelden en alle tweede ontbijten en -lunches geskipt werden. Het gebrek aan pauzes en caloriën hakte er op een gegeven moment wel in. Vervelend zo’n deadline. Dat wil je niet op vakantie. De camping heeft een leuke overkapping met tafeltjes en stoeltjes voor slecht weer of wie geen stoeltje meesleept op zijn fiets.

Op het tentenveldje ontmoeten we andere R1-fietsers, we staan er met drie tentjes bij elkaar. Een jonger Duits stel uit München met MSR-tent is net als ons bezig met lichtgewicht. Ze hebben hun enkeldaks lichtgewicht tent niet meegenomen op deze reis maar hebben net als ons synthetische APEX quilts. Zij hebben ze van het merk Liteway, wij van Enlightened Equipment.

Uitrusting
We moeten lachen om de herkenning, dat we dezelfde denkstappen hebben genomen bij het uitdenken van onze uitrusting. Van dons naar synthetisch vanwege de condens in een enkeldaks tent (tenten met een binnentent condenseren ook maar een binnentent beschermt je slaapzak tegen contact met de buitentent).

Het stel kent ook de online webshop Outdoorline.sk. Wij hebben hier ook regelmatig iets besteld, de shop heeft een interessant assortiment voor wie geïnteresseerd is in het lichter maken van zijn kampeeruitrusting.

Kampeermogelijkheden
Ook het stel kampt met het gebrek aan kampeermogelijkheden onderweg en ze gebruiken daarom vaak 1NiteTent. Een soort ‘Tuinbnb’ om je tent op te zetten. Het vervelende van die app is echter dat er geen locatie van waar je bent weergegeven kan worden. Dus je zoekt je rot op de kaart naar waar je bent, waar je heen gaat, etc.

Er is ook een beginnende vakantiefietser, de Nederlandse David, met een tweedehands Decathlon-tent van Marktplaats waarvan de rits het heeft begeven. De man heeft een strak schema vanwege een afgesproken rendez-vous met zijn vrouw in Berlijn en zat helemaal stuk na 125 kilometer en 1631 hoogtemeters op één dag. Hij sloeg stukken van de R1 over want hij had zich flink verkeken op de Harz.

David’s Cube-fiets heeft een Shimano Alfine naaf met slechts acht versnellingen waarvan sommige het niet meer doen en dunne banden. Petje af. En dan ook nog met van die slechte kampeerspullen, zoals een katoenen handdoek (wordt in vochtig weer nooit meer droog). Dan is het soms echt afzien.

Nicht
David vond dat hij het woord ‘nicht’ te vaak tegenkwam in Duitsland. We waren het hartgrondig met hem eens. ‘Unbedingt’, ‘geahndet’, ‘nur’ en ‘keine’ mag ook op de lijst (en EINBAHNSTRASSE).

Ook het jonge stel met goede spullen had getwijfeld of ze niet moesten opgeven. Zij hadden goede fietsen, van VSF Fahrradmanufaktur maar ook vrij dunne banden. Wij realiseerden ons door de verhalen van deze andere kampeerders dat we de geschikte fietsen hiervoor hebben. Onze fietsen met plusbanden kunnen de route makkelijk aan. We kunnen ook alles fietsen in het zadel, weliswaar soms in de laagste versnelling. We zijn helemaal idolaat van onze Rohloff-naven. Ga je de hoek om en gaat het daar onverwacht opeens stijl omhoog? Dan zit je met één rats in de laagste versnelling en kan je gewoon doorfietsen!

In de schemer worden er op de camping opeens allemaal grote kevers actief, ze vliegen rond, botsen tegen je hoofd. We zien ook een aantal vliegend herten, een van de grootste kevers in Europa. Erg bijzonder om te zien.

Duisternis
De camping is lawaaierig. Er zijn veel caravankampeerders die tot laat buiten zitten te praten en zich er niet van bewust zijn dat vakantiefietsers gaan slapen bij het invallen van de duisternis en dat hun tentjes weinig isoleren tegen geluid. De oordoppen kwamen dus weer eens goed van pas.

– wordt vervolgd –