We zijn terug uit Engeland! We hebben helaas onze vakantie moeten onderbreken en hebben we de South Downs nog niet gefietst. Maar we hebben wel twee weken gefietst door een prachtig land. Nu zijn we bezig om onze uitrusting aan te passen voor deel twee van deze reis. Dit was namelijk een van onze natste vakanties ooit.

Voor een dag-tot-dag verslag en foto’s, zie de pagina Bikepacken in Engeland 2019 op deze site of een beknopter verslag op Polarsteps.

We hebben gefietst langs de historische plaatsjes Salisbury, Stonehenge, Bath, Glastonbury en Winchester. We zagen vele prachtige historische gebouwen, kerkjes die niet zouden misstaan in een horrorfilm, herbergen uit de 14e eeuw. De geschiedenis druipt er overal vanaf. Daarbij maakt het de Engelsen niet uit of het feiten zijn (Henry VIII of England) of fictie (King Arthur, Jane Austen). Elk stadje had wel verwijzingen naar een van deze drie historische figuren: een boosaardige koning, een Keltische legende en een schrijfster.

De heuveltjes zijn pittig: Engelsen doen in dit gebied niet aan haarspeldbochten maar nemen de kortste weg over de berg. In een enkel geval was het zelfs bijna te zwaar om de fiets te duwen, zo steil kan het zijn. We volgden met name diverse routes van het National Cycling Network.

Engelsen zijn heel aardig, je maakt er opvallend makkelijk contact mee. In tegenstelling tot onze ervaringen in het verkeer in Kent vorig jaar ging het dit jaar veel beter. In de steden in Kent die we toen bezochten (Dover, Folkestone, Canterbury) zijn veel daklozen en verslaafden aan harddrugs. Het lijkt een minder relaxt gebied. Inmiddels wisten we wat ons te wachten stond aan wegdek, dus daar keken we niet meer van op.

Er viel in de twee weken van onze reis heel veel regen. We zagen het water uit putdeksels stromen, de kranten hadden het over de natste juni ooit en er ontstonden rivieren op de weg van regenwater. Met een maximumtemperatuur van 13 graden bij noorderwind was het soms behoorlijk fris. ’s Nachts hadden we minimumtemperaturen van 8 graden.

Onze fietsreis eindigde in Winchester. In deze stad begint de South Downs Way, het hoofddoel van onze reis. Alles leek mee te zitten: we waren net twee weken lekker ingefietst over pittige heuveltjes, er kwam na twee weken regen eindelijk vier droge dagen aan. In Winchester hadden we ter voorbereiding de wasserette bezocht, overbodige spullen zoals zwemkleding en zomerbloesjes naar huis gestuurd, eten voor een paar dagen ingeslagen en toen… werd Dave ziek.

Twijfel
Snotteren, keelpijn, hoesten, door slijm in de longen niet plat kunnen liggen. Natuurlijk eerst grote twijfel want je wil niet meteen geloven dat de vakantie voorbij is. Maar bij wel-niet-wel-niet weet je het wel: je wíl ‘wel’ maar je kán ‘niet’. Omdat het er niet naar uitzag dat dit na een extra dag uitzieken over zou zijn, zijn we de volgende dag op de trein naar Dover gestapt en naar huis gereisd. En inderdaad was het niet na een week voorbij en sterker nog, een dag nadat we thuiskwamen begonnen bij Belle ook de eerste symptomen.

Mocht je ooit twijfelen of je je kan inspannen tijdens een sportieve reis tijdens een verkoudheid of griep: lees deze pagina op Sportzorg.nl. Korte samenvatting: bij klachten niet alleen boven maar ook onder je nek is het advies: niet sporten. Daarnaast is doorgaan met koorts gevaarlijk omdat het virus dan in je hartspier kan komen met als gevolg dat je van gezonde sporter opeens hartpatiënt wordt.

Wijzigingen uitrusting

Naar aanleiding van deze vakantie hebben we een aantal zaken aangepast aan onze uitrusting. Dingen die gaan opvallen als je langer onderweg bent. Spullen die beter geschikt zijn voor vakanties waar we natte omstandigheden kunnen treffen. Hieronder een opsomming van wat we veranderen aan onze uitrusting voor een kampeervakantie in een nat klimaat en waarom.

Koortsthermometer

Dit jaar hadden we onze EHBO-tas verder uitgekleed en onder andere de koortsthermometer thuis gelaten omdat we deze echt nog nooit nodig hadden gehad. Daarbij was het zo’n voorhoofdsthermometer die altijd een wazig resultaat toont. Nu misten we de thermometer om vast te stellen of Dave koorts had. Dus we zijn op zoek gegaan naar een analoge plastic koortsthermometer zonder kwik. Dat was even zoeken want die bestaan niet. We wilden geen digitale met een batterijtje omdat we verwachten dat elektronica niet blijft werken onder de omstandigheden die je treft als tentkampeerder. Maar er zijn nu waterdichte digitale thermometers op de markt.

Waterdichte zakjes

De eerste nacht in Folkestone raasde er een storm over ons heen. De camping ligt direct aan zee en die ging woest tekeer. Spullen uit de voortent bleken de volgende ochtend weggewaaid en lagen enkele meters verderop. Er was tevens zware regenval. Belle’s fietshelm lag in de tent en die had het kuipzeil onder het dak door geduwd, waardoor er water binnen was gekomen. We hebben desondanks heerlijk geslapen, droog op onze luchtbedden. De volgende dag konden we echter dweilen en spullen drogen. Hoewel we uit ervaring altijd alles in de tent al in waterdichte zakjes hebben, bleken nu dat de zakjes die we gebruiken niet genoeg waterdicht waren voor deze omstandigheden. Dit waren met siliconen geïmpregneerde zakjes van Sea To Summit, die geen getapete naden hebben. Prima voor condens, niet voor een waterballet. Van hetzelfde merk heb je ook ‘dry sacks’ die met een rolsluiting sluiten en die wel getapete naden hebben. Verder maakt onder andere ook Osprey en Exped lichtgewicht waterdichte zakjes. Gelukkig zijn er in Engeland genoeg outdoorzaken, vooral Cotsworld en Blacks kom je vaak tegen, waar we nieuwe waterdichte zakjes hebben gekocht. De handigste zakjes zijn van eVent, waar je de lucht kunt uitdrukken nadat ze gesloten zijn.

Fietstassen, handlebar rolls en cradles

Een weekend kamperen stelt andere eisen aan je uitrusting dan een langere vakantie. Je hebt iets meer kleding bij je omdat je voor een langere periode van te voren niet kunt weten welke weersomstandigheden je zult treffen. Vorig jaar was het rond de 30 graden toen we in Engeland waren, nu was het 13 graden. Dus hadden we bijvoorbeeld zowel een regenjack als zwemkleding bij ons. Ook heb je minder compact voedsel bij je. In Engeland kan je, net als in Nederland, gevriesdroogde pastamaaltijden krijgen bij de supermarkt. Maar in Engeland moet daar bijna altijd melk aan toegevoegd worden. Kortom: meer tasruimte nodig dan voor een weekend.

Wij gebruiken kleine achtertassen. Dave heeft de Ortlieb Gravel-Packs en Belle Arkel Dry-Lites. Die laatste set heeft volgens de fabrikant een inhoud van 28 liter ten opzichte van de 25 liter van de Gravel-Packs. Maar in de praktijk blijkt de rechthoekige vorm van de Gravel-Packs veel praktischer dan de organisch vormgegeven Dry-Lites. Ook was er in de Arkel-tassen water terecht gekomen tijdens de storm in Folkestone. Deze tassen sluiten met een rolsluiting die je naar boven vastklikt (denk aan een croissant). Hierdoor ontstaat bovenop de tas een kuil waar water in kan gaan staan en zich zo toch door de rol naar binnen werkt. Overigens is dit alleen in Folkestone gebeurd, onder extreme omstandigheden. Helaas zijn de Gravel-Packs met 1190 gram veel zwaarder dan de Dry-Lites (575 gram voor de set) en ze rammelen ook maar Belle gaat ze toch vervangen vanwege het inpakgemak. Ook blijkt het bandje over de sluiting bij de Gravel-Pack in de praktijk erg handig om een paar Crocs onder te stoppen.

Maar niet alles wat Ortlieb maakt is geweldig. Dave gaat zijn Handlebar-Pack van Ortlieb vervangen door het systeem van Belle, een cradle van Specialized, de Burra Burra Handlebar Stabilizer Harnass. Bij het systeem van Ortlieb hangt er een waterdichte roltas min of meer permanent aan het stuur. Een cradle is een handiger systeem omdat je de waterdichte zak daar makkelijk uithaalt en die vervolgens meeneemt naar de tent, waardoor de inhoud droog overkomt. Wat Dave dan wel gaat missen is het Accessery-Pack van het Ortlieb-systeem, dat heel handig is voor allerlei kleinere zaken die je bij de hand wil houden.

Waterdichte rugzak

De waterdichte hoes van mijn Osprey rugzak werkte prima én zorgde voor betere zichtbaarheid. Maar een rugzak wordt nat in de regen dus die wil je niet in je tent hebben liggen. Ik verpakte mijn Osprey rugzak waterdicht in een opblaaszak van Exped om deze in de voortent te leggen. Die zak is behalve waterdicht ook licht en groot. Overdag gebruikte ik die zak ín mijn rugzak, om de inhoud droog te houden. Eerst moest dus die opblaaszak ’s ochtends droog worden. Dat gaat gelukkig snel maar dan moet het wel droog zijn. Veel handiger is het natuurlijk als je rugzak waterdicht is. Geen gedoe meer met hoesjes. Belle koos voor de Gourdon 20 van Alpkit. Dave koos voor de Ortlieb Atrack BP, een rugzak ontworpen voor bikepacking, bijpassend bij de Gravel-Packs. De oplossing van Alpkit is een stuk goedkoper én lichter. De ‘Gourdon 20’ weegt 470 gram, de ‘Atrack BP’ 1300 gram.

Quilt in plaats van slaapzak én synthetisch

Andere aanpassingen die we gaan doen hebben te maken met onze nieuwe ultralichtgewicht tent, de Zpacks Multiplex. Deze tent benadert een tarp, echter dan een met een kuipzeil dat met klamboegaas aan het dak zit. Het is een enkeldaks tent, dat betekent dat je ook last van condens binnen kunt hebben. Eventueel condens in deze tent lekt via het dak naar buiten. Het kuipzeil zit namelijk niet direct vast aan het dak maar met een strook muskietengaas. Omdat de tent van Dyneema is gemaakt, een materiaal dat geen vocht opneemt, is de tent negen van de tien keer ’s ochtends bij het inpakken kurkdroog. Uitzondering zijn hele vochtige situaties, bijvoorbeeld waar ’s nachts de nevelen tot je knieën staan. We hebben geleerd dat je tijdens een storm de tent aan de kant waar de wind vandaan komt lager kunt afspannen, net zoals je dat met een tarp zou doen. Overigens was ’s ochtends in Folkestone de tent kurkdroog van binnen, op die plas op het kuipzeil na.

Met de incidentele condens ’s nachts heeft vooral Dave problemen. Met zijn lengte (1,94 m) ligt hij al vrij snel – in bijna elke trekkerstent – met hoofd of voeten tegen het tentdoek. Door nattigheid is het dons in de capuchon van zijn slaapzak gaan klonteren. Het voeteneinde van onze slaapzak en quilt beschermen we met ons regenjack. Als het hele dagen regent, zoals op deze vakantie, wordt dat lastig omdat het jack dan nat is. Belle had geen last van een natte capuchon omdat ze onder haar quilt sliep. Op het hoofd droeg zij een hoody van fleece van Buff. Onze conclusie is dus dat een quilt handiger is dan een mummyslaapzak als je hoofd een enkeldaks gedeelte kan raken (bij bijna elke tent is dat de opstaande rand van het kuipzeil). Dave heeft daarom een quilt besteld bij Enlightened Equipment en gekozen voor een kunststof vulling, de Revelation APEX. Het Revelation-model heeft een te openen voeteneinde, wat Dave prettig vindt. Wie houdt van een gesloten voeteneinde, kiest bij dit merk voor de Enigma. Beide quilts zijn ook met een 900 cuin hydrofoob donsvulling verkrijgbaar en gelden op dit moment als de top van de markt (voor een hele schappelijke prijs).

Kleding: dons en wol eruit, synthetisch erin

Wij zijn grote liefhebbers van merinowollen T-shirts vanwege het grote temperatuurbereik en het zelfreinigende vermogen. Echter droogt merinowol een stuk minder snel dan een polyester shirt. Ook bleek dat een polyester shirt warmer is in de afdalingen. We fietsten op deze vakantie bijna fulltime in regenpak. We waren dus constant nat van het zweet en inlekkend water. Met wind uit het noorden en 13 graden was het af en toe best fris.

Op een volgende vakantie in een nat klimaat gaan er dus polyester shirts mee die een behandeling hebben ondergaan tegen geurtjes, zoals Polygiene (o.a. Patagonia), Sciessent Lava XL (Haglöfs) of Heiq Fresh Tech odor control (Mammut).

Dave had onderbroeken bij zich van bamboe. Hij zweert erbij omdat ze heel zacht zijn en dus goed beschermen tegen schuren. Maar ze werden dus zelfs niet droog op een hotelkamer, zoals alle stoffen gebaseerd op cellulose (Tencel, lyocell, viscose) niet snel drogen. Belle zweert al jaren bij microfiber, dit blijft altijd droog. Dave houdt niet van microfiber en is dus nog altijd op zoek naar de ultieme onderbroek.

Donsjack
Onze Atlas donsjacks voor drie seizoenen van Ayacucho zijn vervangen door Patagonia Micro Puff‘s. Belle de hoody en Dave het jacket. Capuchon’s zitten meestal niet goed bij Dave, dan hangt het jasje aan zijn hoofd in plaats van op zijn schouders. Belle is een groot fan van capuchon’s: altijd bij de hand en voor slapen handiger dan een muts in combinatie met een quilt. Een capuchon blijft beter op je hoofd zitten dan een losse muts als je ligt.

Overschoenen

Belle had enorm veel plezier van haar twee decennia oude overschoenen van Agu. Die overigens nog steeds verkrijgbaar zijn. Dave kocht onderweg bij Halfords overschoenen, dus dit probleem werd onderweg al opgelost.

Fietslampjes

We hebben oplaadbare fietslampjes van Lezyne. Deze KTV Drive gebruiken we overdag in een knipperstand als veiligheidsverlichting. In de kou gingen deze niet eens veertig kilometer mee. Dat is overigens volgens opgave, ze doen het vier uur in de stand ‘daylight flash’. We losten dit onderweg op door het wisselen van lampen; wie voorop reed had de koplamp aan en wie achteraan het achterlicht.  Maar het zou toch fijner zijn om goede fietslampjes op batterijen te vinden die het de hele dag blijven doen. Je ziet de Engelsen er zelf ook overdag mee rijden en omdat fietsers er zo zeldzaam zijn, voelde het een stuk veiliger met dagverlichting. Overigens haalde de batterij van de telefoon ook niet de hele rit en moesten we die al halverwege de tocht aan de powerbank hangen.

We kozen als vervanging voor lampjes met verwisselbare batterijen. De koplamp is vervangen door de Cateye Omni 3 en het waarschuwingslicht achterop fietstas door de Cateye WEARABLE Mini. Het zijn wat brekerig plastic aandoende lampjes. Maar in knipperstand werkt de koplamp volgens opgave 150 uur op twee AA-batterijen en het achterlichtje 550 uur op een knoopcelbatterij.

Waterdichte telefoonhoes

Hierbij het overlijdingsbericht van het Lifeproof Fré waterdichte hoesje voor de iPhone. Het begon op te vallen dat de telefoon met dit hoesje steeds waziger foto’s ging maken (zie bijvoorbeeld de foto hierboven bij Halfords). Hoewel we in de jaren ’70 best een fan waren van de fotografie van David Hamilton en dit ons gedoe met vaseline smeren op de lens scheelde, ging het toch irriteren (ergeren voor taalpuristen). Dus ging Belle steeds bij Dave om zijn iPhone bietsen maar dit begon natuurlijk wel irritant (ergelijk) te worden aangezien zij tientallen foto’s per dag maakt.

Oplossing was het slopen van de twee lensjes uit het hoesje, die voor de twee fotolenzen zaten. Deze waren troebel geworden. Probleem van de wazige foto’s was hiermee opgelost. De hoes is nu hoogstens nog een beetje spatwaterdicht voor regen van boven. We gaan ‘m niet vervangen omdat een nieuwe hoes ongeveer tachtig euro kost en omdat Belle naar verwachting in september haar iPhone vervangt. Beetje zonde om zoveel geld uit te geven om drie maanden te overbruggen met een telefoon die van zichzelf al waterdicht is. De telefoon is nog altijd beschermd tegen vallen of puntbelasting op het beeldscherm en op het stuur te bevestigen met een QuadLock-houder. De nieuwe iPhone krijgt uiteraard weer een nieuwe waterdichte case. Maar wel één zonder extra scherm, zoals de Lifeproof Nuüd. Hiermee blijft het scherm beter te bedienen in de stromende regen.

Reis afmaken
Dit zijn de belangrijkste wijzigen die we gaan aanbrengen voor de rest van deze reis. Wanneer? We hopen nog dit jaar de tijd te vinden om deze reis af te maken. Hopelijk ergens in augustus als werk- en weersomstandigheden meeziten. Maar de tijd gaat hard, na drie weken zijn we nog steeds niet helemaal hersteld van de verkoudheid, dus moet de conditie ook nog opgebouwd worden. Ook een beetje jammer is dat het hoogseizoen in Engeland is aangebroken en duurt tot begin september.

Update: het vervolg van deze reis is te lezen in South Downs Way bedwongen.