Vier dagen fietsten we door Belgisch Limburg en wat hébben we genoten. Hoewel België niet bepaald favoriet is bij veel vakantiefietsers, zijn wij hier helemaal van teruggekomen. België, of althans Belgisch Limburg, is Nederland inmiddels ver voorbij voor wat betreft fietsinfrastructuur. Vlaanderen heeft doorgaande fietssnelwegen van west naar oost en noord naar zuid, terwijl in Nederland het nog altijd lokale projecten zijn rond steden.
Belgisch Limburg is inderdaad een fietsparadijs
Een slingerend pad door een bos. Het valt ons op dat de paden hier drie keer zo breed zijn als de paden op de Veluwe. Overal staan knooppuntenbordjes, zodat je zeker weet dat je op een fietsroute zit. Ogenschijnlijk zijn de Belgische fietsers slechter af in de bebouwde kom. De fietspaden zijn daar smaller dan gemiddeld in Nederland. Maar, de paden zijn rood en ze zijn verhoogd met een afgeschuinde trottoirband. Hierdoor voel je je er veiliger op dan een fietssuggestiestrook in Nederland. Een automobilist zal niet zo snel met twee wielen op een verhoogd gedeelte van de weg gaan rijden.
Spoorbrug Albertkanaal
En dan de fietssnelwegen. Er is een routeplanner waarbij je deze routes door heel Vlaanderen kan plannen en dan valt op hoeveel fietssnelwegen er al zijn. Alleen rond de steden lijken er wat alternatieve routes te bestaan die de F-wegen met elkaar verbinden. Maar het grootste deel is fietssnelweg. Precies het omgekeerde beeld als in Nederland, waar je alleen fietssnelwegen rond steden ziet (en die weinig gemeen hebben met een echte snelweg door alle kruisingen met autoverkeer). De fietssnelwegen in België vind je vooral op het traject van voormalige spoorlijnen en langs kanalen. Deze jaagpaden langs de kanalen mogen vaak ook gebruikt worden door ‘klasse P’ bromfietsen. En dus zie je in België veel meer speed pedelecs op de weg dan in Nederland.
Tijdens een lunch in de berm –met wraps en Trailbutter– kwamen we met Jorg tegen, die aan het wandelen was met zijn honden. Hij en zijn vrienden zijn fervent rijders van EUC’s, ze rijden er mountainbikeroutes mee. Wij zaten met grote vraagtekens in onze ogen. Een watte? Het blijkt dat deze Electric Uni Cycles verboden zijn in Nederland. Ah, vandaar dat we ze niet kennen. Hun avonturen zijn te bekijken op YouTube op het kanaal EUC Adventures.
Brem in bloei langs voormalige spoorbaan
Toegegeven, met ónze fietsen is België leuk. Wat een afwisseling hebben we gehad met lekker veel gravelwegen, single tracks, heuveltjes, jaagpaden, holle wegen en fietssnelwegen over voormalige spoortrajecten.
Holle weg bij Hoeselt
Af en toe is er bij het kruisen van grotere wegen een oversteek met een opstelvak in het midden en dan moet je manoeuvreren tussen hekjes door. Dat is niet te doen met lange brede fietsen. Maar voor onze fietsen is het geen probleem en ook nog handig dat je bij drukke wegen zo niet beide weghelften tegelijkertijd hoeft over te steken. Daarbij vinden wij het wel afwisselend als een route opeens een single track blijkt te zijn waarbij de bielzen nog in het voormalige ballastbed liggen.
Belgische frituur, locale specialiteit
Bij Zonhoven was de getekende fietsroute niet helemaal in het echt aanwezig zoals op Open FietsMap. Er stond een nieuw gebouwd huis op de route en het pad liep dood. Even terugsteken en we konden de route aan de andere kant van het spoor vervolgen tot de volgende overgang.
Route
De hele gereden (ongecorrigeerde) route is te vinden op Ride With GPS. Daar is ook te zien dat we een dagafstand aanhouden van vijftig kilometer. Dit vinden wij genoeg. We houden van uitslapen, wakker worden met koffie bij de tent en zo hou je tijd over voor spontane ontmoetingen, iets bezichtigen onderweg of zoeken naar een fietsenmaker. Dus #thesupplelife, #campandgoslow en #partypace zijn zo’n beetje ons fietsmotto. Lekker genieten en niet belangrijk vinden hoe ver of hard je fietst. Als je meer kilometers maakt, neem je toch niets meer op, is onze ervaring. Did that, not doing it tomorrow.
Poortgebouw kasteeldomein Alden Biesen bij Bilzen
Het kamperen was dit lange weekend ook erg afwisselend. Op de eerste avond stonden we op een bivakzone. Dat is vergelijkbaar met de opgedoekte paalkampeerterreinen in Nederland. Er is een composttoilet, een pomp met grondwater en houten vlonders om een tent op te zetten. Het lag in een heuvelig landschap in de buurt van landbouwbedrijven. Heerlijk natuurlijk gekampeerd.
Het contrast met de tweede avond kon niet groter zijn: een massaal recreatieoord met veel stacaravans. Op het terrein een groot zwembad zonder water en iedereen stond in de rij bij de frituur. Troosteloos. Maar wel fijn dat we er terecht konden met de tent.
Natuurkampeerterrein
De laatste avond stonden we bij het enige Belgische natuurkampeerterrein: Grenzeloze charme. Het is een veld bij een voormalige boerderij met een blauwe container met daarin en toilet en wastafel. Dit terrein ligt mooi naast een bos met een beek en op loopafstand is er een abdij waar bier wordt gebrouwen. Maar omdat het al laat was, kon de aardige eigenaar ons ook op de camping voorzien van het Belgische bier.
Aan het abdijbier op Grenzeloze Charme
Op de bivakzone was één andere kampeerder, ook met de fiets. Dat is zo leuk van deze terreinen, je komt er – als het goed is – alleen kamperende wandelaars en fietsers tegen. Ronald had een MSR TrailShot waterfilter bij zich, waarin je moet knijpen. Dat wilde ik natuurlijk wel even testen en het werkte goed. Een waterfilter meenemen naar een bivakzone was handig want er is een waterpomp op het terrein die water geeft dat niet van drinkwaterkwaliteit is. Wij hadden kort voor aankomst onze flessen gevuld bij een kerkhof. Op de site van de bivakzones stond namelijk aangegeven dat hier helemaal geen water zou zijn. Hopelijk zaten in het water geen pesticiden van de aarbeienteelt in de buurt, want dat haal je er met een filter zonder koolstof niet uit.
MSR Trailshot waterfilter
In ruil voor het gefilterde water voorzagen we Ronald van hete koffie want in plaats van een brander had hij een heel compacte oven op zonne-energie mee, een GoSun Go. Echter werden we wakker in een dichte mist en dan werkt het apparaat niet. Nog iets wat afwisselend was dit weekend: het weer. Alles kwam langs, van lichte regen, mist en bewolkt tot warm en zonnig. Een dreigende onweersbui gepaard met harde wind dreef gelukkig net langs ons heen.
Een brander op zonlicht van GoSun
België is zo heerlijk vrij. Iets waar je als Nederlander nog wel eens de vergissing mee kunt ingaan. Zo ging onze route over een brug waar de weg van was opgebroken. Dave dacht: ik ga gewoon die hoge zandhoop op met de fiets en zie wel hoe ver ik kom. Op het bord las ik dat ze bezig waren de brug over het kanaal op te hogen. In Nederland zou zo’n terrein volledig afgesloten zijn, voorzien van camera’s en hekken, borden dat je je moet melden bij de opzichter, dat een valhelm verplicht is, etc.
Waterpomp bij bivakzone
In een andere situatie liep het pad vlak langs het spoor, dat zou in Nederland niet zo dichtbij mogen. De vakantiefietser voor ons ging zelfs rijden óp het spoorbed, vlak naast de rails, omdat de ondergrond daar harder is. Dat was niet slim want een trein steekt nog uit naast de rails. Niet veel later kwam er een trein over het traject. In Nederland zou het treinverkeer platgelegd worden door zo’n waaghals. Maar sinds wanneer zijn we zo doorgeslagen op gebied van veiligheid en kunnen we zelf niet meer nadenken?
Fietsen door de bomen
Om het Nationaal Park Hoge Kempen en omgeving nog leuker te maken zijn er ook nog allerlei fietszienswaardigheden zoals Fietsen door de bomen, waarbij je via een rondlopend fietspad omhoog naar de kruinen van de bomen fietst. In Bokrijk kan je je Mozes wanen en fietsen door het water. Maar dat had allemaal niet eens gehoeven, de omgeving met zijn vreemde smalle hoge bruggen die we soms passeerden, de natuur, kastelen, mijnbouw, de vergezichten en de kanalen zijn al afwisselend genoeg. Onder de bruggen over de kanalen zit ook vaak prachtige graffiti.
Fietsen door het water
Natuurkunst in Bosland
Kanaal van Bocholt naar Herentals
Dave had op dag twee pech, zijn trapas ging steeds harder kraken. Er waren genoeg fietsenwinkels te vinden maar na de eerste fietsenmaker die het allemaal maar afwijkende maten vond, hielden we een wielrenner aan (daar hoef je niet lang voor te wachten, wát een wielercultuur hier, overal zie je strakke pezige kuiten bezig met het strijden om de KOM’etjes). Of hij een winkel wist waar ze verstand hadden van sportieve fietsen? We hoefden er niet ver voor terug op de route en werden perfect geholpen in Vlijsteren. Wat dan ook opvalt: het is druk in die fietsenzaken op een vrijdag. Een komen en gaan van mensen die hun fiets langsbrengen voor onderhoud of reparatie. Recreatief fietsen is booming in België. Soms wel op een hilarische manier: senioren in groepen met mensen met hesjes en fluitjes aan het begin en eind, fluitend waarschuwend voor elke tegenligger.
Opgelucht bij de fietsenwinkel in Vlijsteren
Maar waarom je zeker eens moet gaan fietsen in dit gebied: de mensen zijn er zo aardig. Zo lunchten we bij fiets- en wandelcafé La Reine Sucrée. Er stond een krijtbord op het fietspad, het was lunchtijd. We kwamen in een alleraardigste theetuin, heel leuk aangekleed en met een gezellige eigenares. Of we ook wilden kamperen? Ze hadden genoeg land. Fietsers en wandelaars zijn hier altijd welkom om de tent op te zetten.
We vielen deze vier dagen van de ene in de andere verbazing over de vriendelijkheid. Alle recreatieve fietsers (en het zijn er véél) groeten vriendelijk. Auto’s die massaal voor ons stopten zodat we sneller konden oversteken. Toen we bij een buurthuis onder een afdakje schuilden om de regenjassen aan te trekken kwam er een oude vrouw naar buiten. In Nederland denk je dan al gauw “gedonder, we zullen hier wel niet mogen staan”. Maar de vrouw zei: “als jullie het toilet willen gebruiken, er is er een binnen”. Bij de frituur zagen we iets op het bord dat we niet kenden en vroegen we: “wat is zuurvlees?” De uitbaatster vertelde ons dat het een Limburgse specialiteit was. Vervolgens vroeg ze ons: “wil je misschien proeven?”
Fijne gravel langs het kanaal naar Beverlo
Single track Pietersembos
We doen dit soort weekenden in het voorjaar om te trainen met bagage voor de vakantie, de langere reis. Tweede doel is om spullen te testen. Nieuw voor mij was een korte regenbroek van Endura. Dave zweert er al bij sinds Engeland. Inderdaad niet zo beperkend als een lange broek, veel luchtiger en makkelijk over de schoenen aan te trekken. Ik combineer het met een capri/driekwart sportbroek. Ideaal, de lange regenbroek blijft thuis deze zomer.
Shirt
Ook heb ik een nieuw shirt van Royal Robbins (Bug Barrier Tech Travel, het blauwe shirt op de foto’s) dat goed tegen de zon en insectenbeten beschermd. Gemaakt van heerlijk zacht en soepel materiaal. Helaas wel wat gevoelig voor schuren door het heupbandje van mijn rugzak.
Natuurkampeerterrein Grenzeloze Charme
In het heuvelige landschap konden we eens lekker aan het werk met de Rohloff-naaf en hebben we ontdekt dat we hier veel beter mee kunnen klimmen dan met de oorspronkelijke 1×11 derailleur. Vooral de hellingen van en naar het Albertkanaal waren lekker steil en lang.
Lekke band
Tot Dave’s chagrijn bleek de smaak van Adventure Food’s Expedition Breakfast te zijn veranderd. De verpakking heeft nu heel handig aan de binnenkant een maatstreepje maar de gebruikte poedermelk smaakt volgens Dave ongepastureerd. Ik kreeg mijn eerste lekke band sinds ik tubeless rij (2019) en kon dus een keer oefenen met het aanbrengen van een plug.
Een enkele keer is de weg steil
Een land dat volstaat met moderne nieuwbouw vrijstaande woningen, met aardige mensen, waar niet overal waarschuwingen staan en meer dingen mogen, waar een fietsparadijs is, ja ook wij gingen twijfelen over België… BELGIË!!!
Gereden route
Kampeerwijzer 
Speedpedelecs zijn in België alleen op jaagpaden toegelaten als de categorie P op de onderbordjes staat vermeld. Niet dat daar naar gekeken wordt, want je ziet ze idd overal ….
Dank voor deze correctie! Ik heb in de tekst toegevoegd het woord ‘vaak’. Wij zagen inderdaad die ‘P’, zie één van de foto’s, maar dat hoeft er natuurlijk niet altijd te staan. Maar het is opvallend dat de speed pedelec, althans waar wij wonen, zelden gezien wordt, vanwege de wetgeving in Nederland dat ze niet op de fietspaden mogen binnen de bebouwde kom en soms ook niet buiten de bebouwde kom. Een opvallend verschil met Belgisch Limburg.
Inderdaad, de afgelopen 15 jaar zijn hier op veel trajecten verbeteringen gedaan. En ja, langs de jaagpaden is het hier vaak geweldig fietsen. Op andere gebieden lopen we hier nog hopeloos achterop ten opzichte van Nederland. Bedankt voor je mooie verslag, en ik denk dat wij een stuk van je route in onze trip naar oliebollentocht gaan plakken.