Terwijl ik dit schrijf zit ik in de voortent van onze luxe Vaude Chapel basiskamp-tent. De iPad staat op een kampeertafeltje en ik kan tienvingerig typen op een los toetsenbordje. Buiten stroomt het water met bakken uit de hemel, het onweer komt steeds dichterbij, de grond kan het water niet meer afvoeren en af en toe stromen er stroomjes water binnen over het grondzeil (nee, het steekt niet uit). We hebben net op tijd gekookt en heet water zit in de de thermoskan voor een kopje oploskoffie. We denken de zaak boven Jan te hebben.

Het zijn de momenten dat je blij bent met je notitieboekje (ik heb een waterbestendige) om op te schrijven wat we vandaag beleefd hebben (niet veel, want dit onweer werd eerst om 10.00, daarna om 13.00 en toen om 16.00 verwacht maar het kwam pas om 17.30 uur) of gelukkig bent met je e-reader. Dave is bezig aan zijn vierde boek.

Muziekfestivals
Gisteren las ik mijn eerste boek van de vakantie uit (ik schrijf veel en dat kost veel tijd). Gisteren rondde ik het verslag van Punk Rock Holiday af, in de vorm van een survival guide. Want ja, muziekfestivals zijn natuurlijk niet echt een onderwerp voor een blog over kamperen, tenzij je het gaat hebben over hoe je daar het beste kampeert!

Cover e-book The Last Englishman

Het boek dat ik gisteren uitlas, ‘The Last Englishman’, is van de Engelse schrijver Keith Foskett, trailnaam ‘Fozzie’ en het verhaalt over zijn thru-hike (aaneengesloten wandeltocht met rugzak) van de Pacific Crest Trail, afgekort PCT. Dit is een 4286 kilometer lange wandelroute van de Mexicaanse grens tot de Canadese, door het westen van de Verenigde Staten. Het kost een zogeheten thru-hiker 4 tot 6 maanden om deze afstand te lopen door de staten California, Oregon en Washington.

Dagboek
Deels is het boek een bewerking van de schrijver zijn dagboek, dat hij bijhield tijdens zijn tocht, deels is het in retrospectief. Dat neemt niet weg dat je de tocht meebeleeft alsof je één van de vele thru-hikers bent die de PCT gaat proberen uit te lopen.

Keith ‘Fozzie’ Foskett, de auteur

Van alle mensen die jaarlijks proberen de PCT uit te lopen, haakt volgens sommige bronnen 85 procent af, de meesten binnen een maand. Het grootste deel valt af in de stad Chester, net over de helft van de route. Dan beseffen mensen hoe lang ze gedaan hebben over de eerste helft en hoe lang ze nog nodig zullen hebben voor de tweede helft. Velen komen dan in tijdnood, want de winter begint vroeg in het noorden richting Canada.

Praktische informatie
Het boek bevat dit soort feitjes, maar op een terloopse wijze verwerkt in het verhaal. Je leest het meeste over de omgeving, de andere hikers, die allemaal een ‘trail name’ aannemen. Over samen lopen en dagenlang alleen lopen. Als je van plan bent om ooit zo’n tocht te lopen, is het een mooi boek als voorbereiding op wat je te wachten staat. Er is ook praktische informatie in het verhaal te lezen over planning, gebruikelijke thru-hikers termen zoals een ‘zero’ (dag die in een stadje wordt doorgebracht om de was te doen en eten in te slaan) en wat je moet doen als je oog in oog komt te staan met een beer.

Foto: Keith Foskett

Fozzie leert van andere hikers te koken met voedsel dat ze tegenkomen langs de route, van ratelslangen tot paddenstoelen. Af en toe komt ook zijn uitrusting ter sprake, hij verslijt vier waterfilters, hij moet wisselen van slaapzak vanwege de seizoenen en hij zoekt naar de juiste schoenen om van zijn blaren af te komen.

Engelsmannen
Maar het leukste zijn nog de verhalen over de andere hikers. Zoals over Pockets, die zijn naam kreeg omdat hij zoveel overbodige spullen meenam in de zakken van zijn broek, met hem legt Fozzie een groot deel van de tocht samen mee af. De manier hoe hij hem omschrijft is onderkoeld grappig. De schrijver is dan ook één van slechts drie Engelsmannen die dat jaar dit pad ook lopen.

Pockets had a seemingly bottomless pit of energy. […] He was the last to get up in the morning, but bloody hell, when he was up, he really was up.”

Iemand die de PCT wandelt, komt door de meest afwisselende klimaten en landschappen. Van de hitte in de woestijn tot de sneeuw in de bergen, waarin Fozzie op een gegeven moment tot de taille in wegzakt. Op het eind wordt het echt spannend of Fozzie en Pockets de finish wel gaan halen, vanwege de invallende winter.

Sneeuw tegen het einde van de PCT

Meebeleven
Het boek is eveneens zeer aan te raden als je droomt van zo’n trip maar deze om diverse redenen nooit zal lopen. Op deze manier heb je ‘m toch een beetje beleefd.

Het eindigt met verhalen van hikers van hun leven ná de trail, want het is natuurlijk niet makkelijk om na circa een halfjaar in de natuur te hebben geleefd het normale leven weer op te pakken. Ook geeft de schrijver diverse redenen waarom je het zou doen, een dergelijke onderneming. Het werd hem namelijk onderweg vaak gevraagd door mensen die hij tegenkwam. Waarom? In het boek geeft een uitgebreid antwoord over meerdere pagina’s.

Het water stijgt in de voortent

Rechts onze groene tent

Crocs Whitewater, onmisbaar in zulke situaties!

Tent blank
Als ik mijn verhaal klaar heb over Fozzies avontuur, staat de gehele camping in Bovec, Slovenië blank inclusief onze tent. Onze luchtbedden drijven op het water dat onder ons grondzeil staat, het deint als een waterbed. Het waterniveau dreigt boven de kuiprand van het grondzeil uit te komen. OK, het is niet hetzelfde als oog in oog met een beer of tot je middel in de sneeuw, maar toch ook een beetje avontuur hier in Slovenië. We verlaten de zinkende tent en slapen vanavond in de laadbak van onze Caddy Maxi. Onze lichtgewicht bikebacking spullen liggen hier hoog en droog. Dan zien we morgen verder met de tent en alle natte spullen.

De volgende ochtend wakker worden in de laadbak van onze Caddy Maxi

Titel: The Last Englishman
Schrijver: Keith Foskett
Uitgeverij: Amazon
ASIN: B007EDIAY4 (e-boek, Kindle)