Zelhem (’t Zand) – Kleve (D)

Vanochtend vertrokken van natuurkampeerterrein ’t Zand te Zelhem. Als we vertellen wat ons vakantieplan is (onverhard Nederland doorkruisen van noord naar zuid) krijgen we vaak de vraag van mensen of dat nu allemaal wel mag, dat fietsen op onverharde paden. Vaak wel, maar een enkele keer kan de situatie veranderd zijn sinds de route gemaakt werd.

Hier mag je fietsen, ondanks het hek en onverharde smalle pad

Staatsbosbeheer geeft in de toegangsregels deze toelichting op de borden:

• ‘Vrije toegang op wegen en paden’ betekent dat er in het hele gebied gewandeld, gefietst of paardgereden mag worden.
• Als er in een gebied op een deel van de paden gefietst of paardgereden mag worden, staat er als hoofdregel ‘Vrij wandelen op wegen en paden’ met als toevoeging ‘Geen toegang: – met fietsen en/of paarden buiten de daarvoor aangegeven route’.

Het probleem zit ‘m vaak bij het tweede punt, dat het onduidelijk is of je wel fietst op een ‘aangegeven route’.

Belle’s ‘rig’

Snackbar
We lunchen in Doetinchem bij een restaurant dat bij nadere inspectie een snackbar blijkt te zijn. Geen probleem, dan nemen we ieder een broodje ei en een broodje gezond. We herhalen ongeveer drie keer onze bestelling bij een Aziatisch uitziende vrouw en rekenen af. Na lang wachten aan een tafeltje buiten naast het pand, komen eindelijk onze broodjes. Een broodje ei voor mevrouw en een broodje gezond voor meneer. Op één broodje ei kan je niet fietsen dus we bestellen nogmaals een broodje ei en gezond. Het wachten duurt nu nog langer want inmiddels zijn er meerdere klanten, die na ons hebben besteld.

Ontbijt met muësli

De wachtende klanten zijn allemaal getuige van de ruzie die de vrouw maakt met vermoedelijk haar man of werkgever, die in de keuken werkt. Even later horen we haar zelfs huilen. Een vrouw die ook zit te wachten op haar bestelling vertelt ons dat dit normaal is hier.

Vervallen
Uiteindelijk krijgen we het tweede deel van onze lunch. Als we het op hebben, vervolgen we onze weg en kort erna rijden we langs een volledig vervallen voormalig Chinees restaurant ‘Happy Wok’. We vragen ons af wat het verhaal erachter is, of er een relatie is. Heeft de vrouw van de snackbar hier vroeger gewerkt? Is  ze overgestapt naar patat omdat babi pangang en tjaptjoi niet meer goed in de markt lagen? Ze leek ons ongelukkig.

Kunstwerk Shall We Dance? in Doetinchem

Het is een zware etappe vandaag met veel steile klimmetjes in Montferland. We moeten af en toe echt klimmen, zittend voorop het zadel en met de kin op het stuur. Dave’s stuur slaat hierbij een keer tegen zijn kin met een wondje tot gevolg. De beklimmingen komen vlak na Doetinchem, dus we hadden het achteraf beter bij één broodje kunnen laten.

Erosie op de onverharde paden

Het pad gaat op en neer. Eén van de afdalingen gaat behoorlijk hard. Dan hoop je maar dat er niet opeens uit het niets een hond of een kind tevoorschijn komt. Wandelaars hebben niet altijd door hoe steil het is en hoe hard het gaat voor fietsers. Ik moet mijn remblokjes ook opnieuw afstellen want de remgrepen komen tegen mijn handgrepen aan.

Slakkentempo
Het is vandaag zaterdag en zonnig en dus is het druk op de mountainbikepaden. We willen de mountainbikers eigenlijk niet dwars zitten met ons slakkentempo. Het moet een raar gezicht voor ze zijn, twee van die bepakte vakantiefietsers op hun favoriete trail.

Opeens komen we langs een uitzichtpunt en zien we hoe hoog we zitten. Het mooie uitzicht is een leuke beloning voor het klimmen.

Uitzichtpunt Montferland

Het is vandaag rare-mensendag. We komen er in elk geval meerdere tegen. Op een pad komt een man met zijn fiets steeds meer mijn kant op, ik wijk zover uit naar rechts, dat ik niet meer verder kan vanwege een brugleuning. Hij zet zijn voorwiel zowat tegen die van mij aan en begint te foeteren dat ik voor hem moet uitwijken. Er is alle ruimte voor hem om rechts te houden, meters. We houden ‘m maar voor gek, een andere verklaring is er niet.

Picknicktafel
Verderop is er een vrouw die op een bankje zit en haar fiets dwars over het fietspad heeft geparkeerd. Die fiets is precies even lang als het fietspad breed. Dit soort mensen noemen we Remi’s. Ze zijn alleen op de wereld. Vervolgens, we hebben ons inmiddels al voorgenomen het drinkwater in deze streek te mijden, zitten we aan een picknicktafel en onze fietsen staan er tegen de zijkant (omdat ze geen standaard hebben). Komt er een man, een trainer, met acht pubers opdrukoefeningen doen op de picknicktafel, ons straal negerend, alsof we er niet zijn.

Behalve rare mensen kruist er vandaag een muisje ons pad kruisen, en zien we van dichtbij een haas en een buizerd.

Duitsland
Ongemerkt zijn we Duitsland ingereden. Bij Emmerik steken we via een brug de Rijn over. Het water staat inderdaad heel hoog. Volgens de digitale kaart rijden we nog over land, terwijl onder ons al allemaal water staat.

Brug over de Rijn bij Emmerik

Het laatste deel van de route is langs drukke weg richting Kleef. Hier eindigt de dagetappe. We hebben onze route door Komoot automatisch in twaalf stukken laten hakken en proberen deze etappes elke dag te halen. Met terug naar huis fietsen en enkele rustdagen moeten we dan uitkomen met de drie weken die we vakantie hebben. Kleef is geen handig eindpunt want de dichtstbijzijnde campings zijn a) aan de Rijn en b) 7 kilometer terugfietsen. We vragen ons af of de camping langs de Rijn überhaupt nog open is en zoja, dan gaan we er nog niet heen want één keer een overstroomde camping meemaken is wel genoeg. Gezien de situatie maar gekozen voor een hotel in het stadje.

Mondkapje
We hadden op Booking.com een hotel gezien maar dachten: we gaan even langs, dat is vast goedkoper. Eén van ons blijft altijd bij de fietsen en de ander doet dingen als boodschappen of inchecken. Dat inchecken werd een hele ervaring. In Nederland mogen de mondkapjes inmiddels af, behalve in het openbaar vervoer, hier is het mondkapje niet alleen verplicht maar iedereen houdt zich er ook aan. Verder is het twee meter afstand houden (in plaats van 1,5).

Bij de receptie werd me gevraagd om een negatieve PCR-test te overleggen. Ik liet de CoronaCheck-app QR-code zien op mijn telefoon maar daar werd wazig naar gestaard. Gelukkig had ik ook mijn gele reisvaccinatieboekje meegenomen en toen was het bijna goed. Ik mocht logeren maar als ik niet alleen was, wilden ze ook van de andere gast een PCR-test of vaccinatiebewijs zien. Dus eerst weer terug naar de fietsen. Streng dus!

Hotelkamer in de Rilano

Uiteindelijk hadden we het beter via Booking kunnen reserveren want dat was 12 euro goedkoper! Ik kreeg korting toen ik de prijs op Booking liet zien, maar was alsnog duurder uit. (Het lijkt nu alsof we gesponsord worden door Booking.com maar toch iets om te checken). Ik vind het gewoon een erg handige app omdat je hotels en B&B’s kunt zoeken in de buurt van je locatie én omdat je direct ziet wat anderen van dat hotel vonden. Het direct via de app reserveren gaat vaak een stuk makkelijker dan rechtstreeks via de site van de locatie.

Route naar hotel
Wanneer we een hotel of B&B online geboekt hebben, voer ik het adres in PocketEarth in op mijn telefoon en laat er een route naar maken vanaf mijn huidige locatie. Voor het vinden van campings gebruikten we dit jaar vaak de app Archies, omdat PocketEarth het een beetje laat afweten met zoeken op campings. De kaart bevat vaak verouderde data maar ook de zoekresultaten worden keer op keer niet getoond op de kaart. Ik moet ze een voor een aanklikken om te zien waar ze liggen.

Dave’s rig

’s Avonds zijn we lui en dus gaan we uit eten in het hotel. Iedereen draagt een mondkapje met een vertikale vouw in het midden. FFP2-kapjes zijn hier verplicht. Alleen als je zit mag het kapje af. Gelukkig maar, anders is het lastig eten.

Plan B
We lezen dat Well wordt geëvacueerd, onze route loopt daar vlak langs het water. We gaan hier een extra rustdag nemen om de situatie af te wachten want ik denk dat het niet slim is om stug door te gaan. We moeten een plan B bedenken. Om het hogerop te zoeken, naar de Veluwe bijvoorbeeld. We zien dat de veren al niet meer varen door hoge waterstand, via de brug bij Nijmegen kunnen we terug omhoog. In principe kan zelfs Kleef bedreigd worden door het water.

Hotel the Rilano in Kleef

In dit soort situaties is het moeilijk te beoordelen hoe erg het is. Wat is wijsheid? Wat is over-reageren? Het hoogwater komt steeds noordelijker en wij gaan steeds zuidelijker. Maar nu zitten we tussen allerlei grote rivieren en de veren varen niet meer. Ze hebben het in het nieuws over GRIP 4, een crisis die een gemeente niet meer alleen aankan. Er wordt gesproken over dreigend voedseltekort. Nu is dat laatste voor ons niet echt een gevaar. We hebben veels te veel eten bij ons. Want we houden er steeds rekening mee dat er onderweg wellicht geen mogelijkheden zijn om te eten maar je zit in Nederland als fietser nooit ver weg van een café of restaurant.