Almere Buiten → Kampen-Zuid → Meppel → Uithuizermeeden → noordkaap → Oudeschip
Vandaag reizen we per trein naar de noordkaap, het startpunt van de Trans Nederland Noord Zuid. Het is een prachtige eerste vakantiedag. Zonnig en 23 graden. Om half 11 zijn we ’s ochtends op de trein gestapt op Almere Oostvaarders.
Het fijne van de nieuwe sprinters is dat ze gelijkvloers met het perron zijn. Minder is dat de fietsplekken net iets te kort zijn voor fietsen, ook als je het voorwiel schuin zet. Gelukkig kunnen de achterwielen balanceren op het verhoogde deel onder de banken.
In Kampen-Zuid moeten we uit de trein. Omdat we in het vervangend busvervoer naar station Meppel geen fiets kunnen meenemen, stappen we hier op de fiets naar Meppel.
De route tussen Kampen-Zuid en Meppel is erg mooi met slingerende wegen die ook een beetje op en neer gaan. We komen door prachtige historische plaatsjes als Kampen, Genemuiden en Zwartsluis. Met een veerboot steken we het Zwarte Water over.
Nergens is de weg vlak of recht. We hebben mooi uitzicht over water en weiland. We zien mooie rieten daken met Deense invloeden. Dankzij het indoor trainen met Zwift voel ik me ijzersterk. Eigenlijk heb ik niet eens door dat ik weer met vakantiebagage rijd.
Reserveringssysteem
In Meppel kunnen we meteen op de trein naar Groningen. Het is de laatste dag voordat het verplichte reserveringssysteem ingaat voor fietsen bij NS. Er is gelukkig plaats voor onze fietsen. Vlak voordat de trein vertrekt wordt er nog een tandem aan boord gehesen, een Hase Pino. Dit is een tandem waarbij de achterste fietser rechtop op een zadel zit en de voorste onderuit zit, als op een ligfiets. Toevallig haalden we deze fietsers eerder op de route in.
In Groningen stappen we over van de NS op Arriva. Ook dit gaat weer lekker vlot en zonder problemen. In Uithuizermeeden stappen we uit en vanaf hier begint onze fietsvakantie echt.
We fietsen eerst naar de noordkaap op de dijk, het ‘officiële’ startpunt van de Trans Nederland Noord-Zuid. Op weg naar het meest noordelijke punt van het vasteland van Nederland passeren we maar liefst drie dijken. Hierdoor denken we steeds de dijk met de waddenzee te zien, waar we moeten zijn. Achter elke dijk lijkt de wereld op te houden.
Als we door de opening in de binnenste dijk rijden, blijkt er nog een tweede dijk te zijn. Als we daar overheen rijden is er nog een derde dijk. We krijgen steeds het gevoel naar het einde van de wereld te rijden. Er heerst leegte, stilte. We zien alleen windmolens en velden met aardappelen en boerenkool. We grappen dat we vanavond stamppot boerenkool kunnen maken.
Waddenzee
Als we eindelijk de dijk met de Waddenzee naderen, ziet Dave het kunstwerk dat de noordkaap markeert. Het is een kunstwerk gemaakt van cortènstaal door René de Boer met de titel ‘Poort Kaap Noord‘. Het is ook bekend als de Hemelpoort, omdat je tussen de drie pilaren kunt gaan staan en door een gat naar boven naar boven kunt kijken. Hier start de TNNZ.
Na de eerste 7,7 kilometer van de TNNZ komen we langs hotel Dijkzicht in Oudeschip, waar we geboekt hebben. Het is meer een pension voor de arbeiders van de Eemshaven, mensen die bouwen aan een windpark op zee en een Google datacentrum. De gordijnen zijn hier lichtdicht en het is doodstil. We vinden het een geweldige plek. Al twijfelden we wel met boeken, gezien de recensies op Booking.com. Maar we zijn in elk geval voorbereid op wat eventueel nog komen gaat.
De uitbaatster, de Bosnische Alma, zegt: “Jullie zijn fietsers? Nou, dan krijg je twee schnitzels, vier bollen aardappelpuree gemaakt van de verse aardappelen die ik zelf hier heb geoost van het land en rauwkost. Want jullie hebben eiwitten nodig en koolhydraten!” We krijgen ook nog kippensoep vooraf en een stuk cake met ijs als toetje. Het is hier eten wat de pot schaft, er is geen menukaart.
We hebben een heel leuk gesprek met Alma, die zowel de kokkin is als de serveerster. We krijgen alles te horen over haar leven en hebben het ook over Wilders, Peter R. de Vries, de oorlog, Karremans, haar moeder, vijf broers en de hersenbloeding die ze heeft gehad. Ze benadrukt dat ze altijd hard heeft gewerkt en nooit een uitkering heeft gehad. Dat ze het belangrijk vindt de taal te kunnen spreken. We merken dat ze het gewend is om zich te verdedigen tegen xenofobie. Ze bedankt ons later, dat het interessant is om mensen te ontmoeten die anders zijn.
We slapen in het hotel omdat de enige camping in de buurt alleen voor twee nachten te boeken was. Dat was goedkoper geweest dan het hotel maar ik weiger 40 euro te betalen voor een camping waar we één nacht zullen verblijven. Penny wise, pound foolish noemen de Engelsen dat.
In de titel van dit reisverslag staat een cijfer dat verwijst naar de dag van de reis. Dit is het verslag van de eerste reisdag. Overige reisverslagen van deze reis vind je onder de tag TNNZ-2021. Je kan ook onderaan naar het vorige ← of het volgende → verslag bladeren om ze chronologisch te lezen.