Wat is dat toch met die millennials? Dat dacht ik toen ik begon aan het boek Het Wonder Van Iowa, over een fietsreis van oost naar west door de V.S. Dit boek gaat over het onvoorbereid beginnen aan een fietsreis. Mick en Bob van het YouTube-kanaal Journey of Connection doen dat ook en een tijd geleden mijn collega Bram.
Collega Bram had een rugzakreis door het Andesgebergte geboekt en benaderde mij met de vraag “Eh, Belle, jij weet toch wat over outdoor? Waar kan je spullen voor zo’n reis eigenlijk kopen?” Ik wees hem op Zwerfkei, Bever, Kathmandu en adviseerde hem te investeren in merinowollen T-shirts. “Mewat?” vroeg Bram.
Paklijst
In de trein naar huis sloeg bij mij de plaatsvervangende paniek toe. De bergen in en van niks weten. Ik maakte een paklijst voor mijn collega en mailde het naar hem toe. Volgens Bram was het allemaal geen probleem, ze gingen pas over acht weken, dus tijd genoeg om de reis voor te bereiden. Ik vertelde hem dat wij dat soort reizen een jaar van tevoren beginnen voor te bereiden, niet alleen om kennis over het gebied op te doen en te trainen maar ook om de kosten een beetje te spreiden voor de benodigde spullen.
Op het lijstje voor Bram stonden naast kledingtips (laagjes, geen katoen, welke sokken, een dunne fleecetrui met grid, een nylon shirt tegen de wind, een donsjack, ademend regenjack, etc.) ook zaken als hutsloffen, een EHBO-set en een reddingsdeken. Die laatste twee kon hij eventueel weglaten als er een gids meeging. Bram en zijn vriendin overleefden hun vakantie en hij zei bij terugkomst met een mengeling van verbazing en bewondering “dat lijstje van jou, alles wat daar op stond hebben we nodig gehad!”
Survivalsituatie
De twintigers van Journey of Connection komen zowaar in een survivalsituatie terecht als ze in de winter op een stadsfiets door de Alpen trekken. Bij min zes is die Decathlon-slaapzak met een extreme temperatuur van min negen toch wel koud. Dat is de grenswaarde waarbij je het nog zal overleven maar de fabrikant bevriezingsverschijnselen niet uitsluit. Alsnog lijken ze achteraf niet eens de ernst van deze situatie goed in te kunnen schatten. Zij wijzen zelfs angst bewust af en zien het als een sociale constructie.
En nu weer dit boek van Bas van Oort, reisjournalist en geboren in 1987. Hij krijgt het voor elkaar om twee fietsen bij Snel te regelen voor een reis dwars door de VS. Die fietsen worden in het boek steevast aangeduid als de rode en zwarte fiets. De zwarte fiets heeft dikkere banden, meer krijgen we in het boek niet te weten over deze fietsen. Misschien bewust, een journalist kan geen reclame maken. Zelf moet ik er niet aan denken om een lange fietsreis te maken op een onbekende fiets. Dat is zoiets als naar Santiago wandelen op niet-ingelopen schoenen.
Naar de fietsenmaker voor een lekke band
Van Oort is gewend om zijn fiets naar de fietsenmaker te brengen als hij een lekke band heeft. De eigenaar van Snel adviseert daarom een fietsreparatiecursus te doen voor vertrek. Iets waar alleen reisgenoot Lowie talent voor blijkt te hebben. Kampeerspullen worden pas na aankomst in de VS gekocht, bij Wallmart. Zodat ze er niet mee hoefden te slepen op het vliegveld. Op het boodschappenlijstje staat onder andere een ‘minigasstel’ en pannensetje.
Wat volgt is een erg grappig verslag van een mislukte fietsreis. Er wordt veel gelift in plaats van fietsen maar dat levert wel de mooiste ontmoetingen op met Amerikanen en hun gastvrijheid.
Onmogelijk om te fietsen
In het begin lijkt het alsof de schrijver ervan uitgaat dat zij de eersten zijn die zo’n fietsreis maken. Een lift wordt vergoeilijkt met de opmerking dat dit deel van het traject onmogelijk is om te fietsen (hoe zijn al die anderen dan fietsend al of niet met velomobiel door de Rockies gekomen?). De schrijver lijkt zichzelf heel wat te vinden. Hij maakt de opmerking “In Harpers Ferry hebben we een logeeradres. Dat had ik voor vertrek al geregeld via de website Warmshowers, een begrip voor iedereen die wel wat van fietsvakanties weet.” Huh-huh. Tegen het einde van de reis is die instelling veranderd. Dan merkt zijn reisgenoot op dat hij erg ontspannen is, nadat ze een treinticket hebben geboekt voor het laatste deel van de reis.
Ik kan het wel verklaren. Vanaf Whitefish heb ik niks meer te verliezen. Welbeschouwd is het hele fietsavontuur behoorlijk mislukt en het boeken van de treintickets […] is de druppel. […] Eindelijk heb ik geaccepteerd dat ik veel te hoog van de toren heb geblazen. Dat het helemaal niet zo’n goed idee is geweest om een fietstocht van meer dan 5000 kilometer te maken, zonder al te veel ervaring en technische kennis.”
De schrijver zijn reisgenoot blijkt tijdens de reis een veel betere conditie te hebben. Bas schrijft onverholen over zijn ergenis hierover. Dit levert humoristische stukjes op als:
Na elke klim stort ik me vanaf het hoogste punt als een kanonskogel naar beneden, om zo te proberen zo veel mogelijk snelheid mee te nemen de volgende helling op. Maar als een vermoeide jojo val ik steeds sneller stil. Gebeurt dat, dan sta ik er alleen voor, want Lowie trapt lekker door. Ik kan hem wel schieten. Terwijl bij mij de zweetdruppels van mijn hoofd gutsen en ik vloekend en tierend mijn kilometers afleg, zie ik hem ver voor me uit rustig om zich heen kijken. Hij neemt het landschap in zich op, hij geniet, hij fietst alsof, ja, alsof hij verdomme op vakantie is.”
Van Oort zijn ergenis verandert in leedvermaak als Lowie last krijgt van een ‘plekje’ in zijn lies, die hij omschrijft als het fenomeen ‘derde bal’. Zijn reisgenoot vervolgt de weg met zijn rechterbeen iets verder naar buiten gedraaid. Alsof hij nog niet genoeg tegenslag heeft, raakt ook nog de band van het bagagekarretje lek. De band plakken lukt niet en ze hebben voor het karretje geen binnenbanden reserve mee. Lowie moet dus verder fietsen met een lekke band.
Tijdens de laatste kilometers van de dag moet ik onophoudelijk grinniken. […] Met een zwerende puist in z’n lies en een karretje dat in bochten als een soort bobslee over de weg glijdt. Dit is er dus nodig om enigszins op gelijk niveau rond te fietsen.”
Naast dit soort humoristische scènes zijn er mooie inzichten in het boek over reizen en thuiskomen. Alles vlot geschreven. Een aanrader. Tijdens de reis is ook een blog bijgehouden, geschreven door Lowie. Voor meer mooie foto’s.
Titel: Het Wonder Van Iowa
Schrijver: Bas van Oort
Uitgeverij: Prometheus
Taal: Nederlands
Uitgave: 2019 (paperback); 2019 (e-book)
ISBN13: 978 90 446 4008 3 (EPUB, 196 bladzijden)
978 90 446 3906 3 (paperback, 256 pagina’s)
Klinkt alsof Bas en Lowie niet de beste maatjes waren, in ieder geval niet meer aan het einde van de reis. Hij mag dan mooie foto’s maken en leuk schrijven, maar het lijkt me verschrikkelijk om met zo’n vent een lange reis te maken.
Hahaha, zo had ik het nog niet bekeken. Het is inderdaad niet fijn als de fietsconditie van je reispartner sterk afwijkt. Hij blies in het begin hoog van de toren maar ik vind het mooi dat dat tegen het einde van het verhaal geheel was bijgedraaid.