Hoewel de hoogste munro¹ slechts 1344 meter is, zijn de beklimmingen van munro’s zo pittig dat hier jaarlijks mensen bij omkomen. Trainen is dus belangrijk, maar hoe doe je dat in Nederland? Onder andere door je algemene conditie te trainen en heuvelachtig gebied op te zoeken.

Dat was vorige week goed gelukt met de NS-wandeling van Cuijk naar Nijmegen. Toppen van wel 79 meter werden bedwongen ;-). Het pad ging vaak omhoog en omlaag, dus goede training omdat je hiervoor andere spiergroepen gebruikt dan op vlak terrein. Slechts 77 meter hoogteverschil maar dat is altijd nog beter dan niks. Het weekend erop liepen we de NS-route door het nationaal park De Meinweg. Die heeft ‘zelfs’ toppen van 82 meter maar bleek in de praktijk helemaal niet heuvelachtig. Niet alleen was de stijging veel minder (48 meter in plaats van 77 meter), het pad ging zo gradueel omhoog/omlaag dat je niets merkte van hoogteverschil. Je kon het alleen zien aan de kleine rivier de Swalm (Schwalm in Duitsland), die je op de tweede dag van deze wandeling helemaal volgt van het Duitse stadje Brüggen naar Swalmen. Water stroomt doorgaans naar beneden, dus we moesten toch echt wel afdalen.

Het verschil in hoogteverschil tussen de wandeling Mookerheide en Meinweg.

Voor een beetje heuvels moet je vanuit de randstad ver reizen, we waren drieëneenhalf uur verder voordat we werden afgezet op een bushalte in Herkenbosch. Het weer was eerst grijs, toen nat en de hele tijd koud. Niet zo koud als vorige week op de Mookerheide, waar een ijskoude noorderwind dwars door onze mutsen woei². Maar we misten de zon, waardoor het Rijk van Nijmegen bij ons toch op nummer één blijft staan als mooiste plek van Nederland want alles ziet er mooier uit als de zon schijnt.

Rijp
We vertrokken ’s ochtends uit een sprookjesachtige witte Flevopolder maar naarmate we dichter bij Roermond kwamen verdween helaas de rijp. Vanwege de aanhoudende regen trokken we op een gegeven moment onze regenbroeken aan, die hielden ook lekker de kou tegen.

Regenbroek en regenhoes voor rugzak

Nationaal park De Meinweg deed mij denken aan de Veluwe, waar ik ben opgegroeid (zonder zwarte kousen). Natuur op zandgrond dus de bekende begroeiing bestaande uit berken, naaldbomen, heide, varens. Alleen is het gebied veel natter dan de Veluwe, je komt langs meerdere vennen.

Vennen in nationaal park De Meinweg

Aan het begin van de wandeling kruis je de IJzeren Rijn, die ik nog kende van aardrijkskundelessen. Nu is deze spoorlijn helemaal overwoekerd. Deze spoorlijn vervoerde vanaf 1879 het goederen van Antwerpen naar het Ruhrgebied. De lijn blijkt al in 1991 gesloten. Er gaan nu weer stemmen op om de lijn te heropenen. Ze moeten deze dan eerst renoveren: de nog houten dwarsliggers zijn helemaal verrot.

De IJzeren Rijn of wat er van over is

In het Nationaal Park De Meinweg ligt ook de Beatrix steenkolenmijn. Je ziet er onderweg niet veel van, alleen een waypoint op het kaartje van de GPS. De staatsmijn is nooit geëxploiteerd: voordat de mijn volledig was aangelegd werd aardgas populair.

Moerasbos
In de buurt van het Duitse stadje Brüggen lopen we door een moerasbos. De Schwalm krijgt steeds meer zijn natuurlijke loop terug (vroeger werden dit soort stromen gekanaliseerd zodat het water gebruikt kon worden voor wassen en watermolens en dergelijke). Dat betekent dat het water soms ook over het pad loopt. Weer zijn we blij met onze lichtgewicht wandelschoenen met GoreTex. We zijn ongemerkt de Duitse grens overgestoken. We zien opeens zo’n groengerand driehoekig bord met ‘Naturschutzgebiet’ erop waardoor we weten dat we nu illegalen zijn, want we zijn beiden onze paspoorten vergeten.

We zijn in Duitsland

Brüggen zelf heeft een paar mooie oude gebouwen: een waterrad, vakwerkhuis en burcht. Ons hotel, aangeraden door NS in de routebeschrijving, heeft geen restaurant maar op tien minuten lopen is er keuze genoeg. Brüggen is echter toeristisch, dus verwacht geen topkwaliteit. Het hotel is ook geen aanrader. De kamer ruikt naar sigarettenrook wat gemaskeerd wordt door zo’n parfumding in het stopcontact. Bepaald niet astmavriendelijk. We slapen in gescheiden bedden met matrassen van verschillende kwaliteit.

Brüggen weer uit

De volgende ochtend laat de Poolse uitbaatster in steenkolenduits weten wat ze van Nederlanders vindt, die willen alleen maar ‘veel voor weinig’. Ze zeurt verder over horecacollega’s in het stadje en vindt dat de andere gasten te lang uitslapen. Ze geeft aan dat het niet de bedoeling is om van het ontbijtbuffet zelf een lunchpakket te smeren. Kennelijk heeft ze slechte ervaringen.

Water
Als we weer op pad gaan blijkt het windstil. Het is weer grijs en waterkoud en de hele dag hou ik mijn wollen trui aan over mijn wollen t-shirt onder mijn donzen lichtgewicht jack. Op de tweede dag vinden we de route mooier dan op de eerste dag. We zien veel water. Behalve de mooi door het landschap kronkelende S(ch)walm ook diverse meren. Als we grenspalen zien weten we dat we bijna weer legaal zijn. Als we nu maar niet gesnapt worden door een douaneagent.

De Swalm

Vlak voor Swalmen vinden we aan het begin van de middag eindelijk het eerder door bordjes aangekondigde café De Bosrand, waar je warme appeltaart kunt krijgen. De bezoekers zitten al aan het bier, roken en kijken voetbal op tv. Het staat nogal in contrast met onze gezonde bezigheden en we vinden het deprimerend. Maar de appeltaart smaakt heerlijk.

Natte natuur en regen

De Schwalm

Mooie plek om regenkleding aan te trekken

Grenspaal

Schwalm nabij Brüggen

Houtsnijwerk

Venenkotensee, een van de meren

Mooie lunchplek

Nationaal park De Meinweg

De gehele route is makkelijk te volgen via rood-gele markeringen, slechts op enkele punten waar het onduidelijk was aangegeven of markeringen ontbraken was het handig om terug te kunnen vallen op de GPS.

Gebruikte uitrusting

1) Schotse berg.
2) Wat tot een fanatieke zoektocht naar winddichte mutsen leidde (Mammut Windstopper beanie/Sealskinz).
3) Meteen blaren want de teennaad is niet zo mooi vlak als bij sokken van het merk Falke.
4) Erg licht, maar Osprey’s rugzakken met AG (anti gravity) dragen comfortabeler.