Hèhè, heerlijk. Nu het wat kouder is gaan de batterijen van e-bikes wat minder lang mee en komen de berijders niet meer voorbij de stadsgrenzen. Of is het omdat mensen het te koud, grijs en nat vinden? In iedere geval betekent het vrij baan op het fietspad voor de velomobiel, op af en toe een wielrenner na maar die kennen hun plek op de weg.

De herfst is ruim een maand onderweg, het is al een stuk kouder geweest dan vandaag, zoals vorige week bij de LEL. Toch rijdt Dave met zijn Sinner kap. Het heeft hem wat doorzettingsvermogen gekost om een ‘kapwatje’ te worden: in het begin vond hij het rijden met een kap maar niks maar nu begint hij er aan te wennen en te genieten van de voordelen als minder lawaai en betere klimaatregeling. Met de portofoons kunnen we nog steeds gewoon communiceren, ik versta hem zelfs beter omdat er bij hem geen windgeruis meer meekomt.

Langs Markermeer

Herfsttooi
De meeste bomen zijn nog groen, slechts hier en daar zien we gele bomen of een kale. Toch ligt er al aardig wat blad op de weg waardoor je niet kunt zien of er scheuren of kuilen in het wegdek zitten. Gek genoeg zien we ook bloemen: paarse linten in een park in Overgooi en felle rode aan een struik. Ook knalrood zijn trossen bessen langs het fietspad in Almere Hout en de bladeren van een boom in herfsttooi in een tuin in Overgooi.

Af en toe rijden we tijdens ons tochtje van vijftig kilometer binnen de stadsgrenzen van Almere: Poort, Haven, Overgooi, Hout of Buiten en komen we toch nog enkele e-bikers tegen. Ik groet hen allen met een glimlach en opgestoken hand maar ik zie alleen verbeten gezichten. Hetzelfde met de meeste wielrenners maar bij hen kan ik nog denken dat ze druk bezig zijn hun Strava-tijden te verbeteren. Ziet men niet de mens maar slechts de machine? Kinderen zien ons wel en zwaaien, en twee keer toetert er ook een auto op een groetende manier.

Museumbos in het Cirkelbos

Helaas is fietsen in het drukke Nederland niet mogelijk zonder confrontaties, die elke rit wel een paar keer voorkomen. We zijn de wijk nog niet uit of ik heb haar al gespot. Ik zie het aan de tred ofzo: die loopt zo het fietspad op zonder op of om te kijken. Even later blijkt dat ik de jonge vrouw goed heb ingeschat: ze stapt zonder te kijken van het trottoir af  om het fietspad over te steken, vlak voor mijn fiets. Gelukkig had ik mijn snelheid al aangepast en de hand op de rem. Je kan niet eens de infrastructuur de schuld geven: op deze plek is het trottoir hoger dan het fietspad, het fietspad rood, dus de situatie zou duidelijk moeten zijn. Ook had ze geen smartphone in haar hand. Waarom kijkt ze niet?

Voorrang
Later rijden we rechtdoor op een T-splitsing en vindt een automobilist die van links (!) komt en hier linksaf gaat het nodig om ons te trakteren op lang claxoneren. Niet alleen komt hij van links en hebben we dus voorrang maar ook was het niet nodig: als hij van achteren was gekomen had hij ons hier ruim kunnen inhalen. Zoals altijd rijden we achter elkaar, niet naast elkaar.

N-weg
Zelf gaan we ook de fout in: Basecamp heeft de fietsroute ingetekend langs de Poortdreef, een N-weg, waarvan ik dacht dat er dan wel een fietspad langs zal lopen. Helaas: we fietsen over de vierbaans weg en omdat we in Nederland zijn, kan dat niet kloppen. Echter heeft Open Fietsmap wel gelijk: nergens staan borden dat het verboden is om hier te fietsen maar het voelt niet goed: een automobilist zal hier geen fietser verwachten. Zodra het kan slaan we af om onze weg langs de dijk te hervatten.

Nu het wat rustiger wordt op de fietspaden is het heerlijk toeren met een velomobiel. Als je uit de fiets stapt is een winddicht (hardloop)jackje aan te bevelen maar in de fiets is het aangenaam. Het velomobiel fietsseizoen is begonnen.

Route rond Almere