Er is de laatste tijd weinig gefietst en wat we fietsten gaf weinig plezier: te vermoeiend, te zwaar en dan hebben we het over stukjes van 35 à 70 kilometer. Een dijk op rijden zorgt al voor gehijg, de fiets op dertig kilometer per uur houden lukt me niet. Algehele malaise dus. Oorzaak: een of ander griepvirus dat we een week voor het Herfsttreffen opliepen (en wat we daardoor ook misten) en waar we allebei na twee maanden nog steeds niet volledig van hersteld zijn.

Na zes weken waren we de kortademigheid en vermoeidheid zat en gingen we maar eens naar de huisarts. Normaal gesproken zijn we van een griep na maximaal drie weken weer helemaal hersteld en boven jan. Uit een bloedonderzoek bleek dat we een virus onder de leden hadden. Helaas geen verkoudheidsbacterie want die kan je te lijf gaan met antibiotica. Het advies was het lichaam meer rust te geven en dus niet te fietsen. Waaaah!

Cirkelbos Almere

Af en toe maken we toch een tochtje om te constateren dat het nog steeds heel zwaar gaat. Het lijkt dan ook niet een beetje beter te gaan dan het vorige tochtje, in tegendeel, het lijkt wel steeds slechter te gaan. Absurd gewoon: de hele fietsconditie in een keer foetsie.

Tochtjes die we maakten waren onder andere op en neer naar Hilversum om de staat van de wegwerkzaamheden te controleren (de wegomleidingbordjes hielden opeens op en we verdwaalden), naar het Cirkelbos (ze zijn daar een heuvel aan het aanleggen die je nu al kunt beklimmen wat een prachtig uitzicht over de boomtoppen biedt), op en neer naar de LEL en een rondje om de Oostvaardersplassen (a.k.a. de achtertuin).

Heide bij Hilversum in de herfst

Uitrollen
Op een van de tochtjes stokte ineens ook de aandrijving van de velomobiel. We zaten net midden op de Stichtse Brug, niet een fijne plek om te stoppen om te kijken wat er aan de hand was dus ik waarschuwde Dave dat de fiets geen tractie meer had en dat ik me nog van de brug zou laten uitrollen zodat we een betere plek hadden om even te kijken wat er aan de hand was.

NPO-gebouw op het Mediapark te Hilversum

Met de vrijloop was gelukkig niets mis en ik wist ook dat de ketting nog gewoon netjes op het kettingblad en de krans lag dus ik vermoedde een probleem met de kettingrol. Onderaan de heuvel hield ik me vast aan Dave’s kuiprand (mangat?) en zo sleepte hij me nog een stuk mee naar een plek waar we veilig konden stoppen.

Jan van den Boschpad, Oostvaardersplassen (en ze gingen niet aan de kant)

Die plek onderaan de Stichtse Brug in de Flevopolder is ook de plek waar mensen altijd bezig zijn met hobby’s zoals vliegen met op afstand bestuurbare vliegtuigjes, motorcrossen en deze dag was er ook iemand aan het parapenten met een paramotor.

Parapente met paramotor

Wat was er loos met mijn velomobiel: een dweiltje dat altijd in mijn fiets lag om de fiets of tent mee af te nemen had zich de kettinggoot ingewerkt en daar de boel vast laten lopen. Het was nog even flink trekken om het er weer uit te krijgen maar daarna liep de velomobiel weer goed. Nu nog de bestuurder.