• Aantal kilometers afgelegd: 112, deels per veerboot. Totaal 938/1600
• We zijn in: Puttgarden, Duitsland

Negende etappe

Prachtige fietsdag over de Deense eilanden. Eerst over Tåsinge en Langeland, dat met een brug met elkaar verbonden is. Vervolgens met de veerboot naar Lolland. We mogen er samen met de motoren als eerste op, perfect geregeld. Lolland verschilt maar één letter van Holland en dat kan bijna geen toeval zijn. Het is bijna zo vlak als de Flevopolder en net zo agrarisch. Eindelijk weer eens zonder schakelen lekker doorfietsen. Heerlijk genieten. Lolland blijkt helemaal niet toeristisch. We komen bijna geen mensen of auto’s tegen. Om ons heen eindeloze lichtglooiende gouden velden met aren en soms andere gewassen. Gek genoeg geen veeteelt. Het is prachtig weer en we hebben de wind grotendeels in de rug. We zien windmolens en een oude molen. We komen één keer door een stadje dat de deprimerende sfeer van de voorbije industralisatie uitstraalt: Nakskov. De grauwe armoedig aandoende arbeiderswoningen staan grotendeels leeg en zijn vervallen. Alsof iedereen aan het eind van de 19e eeuw opeens heeft ingezien dat het agrarische leven beter is en weer is vertrokken naar het platte land. Lucht, ruimte en leven in plaats van spochtige krochtige arbeiderswoningen.

Op Funen zie je meer van deze typische Deense vakwerkhuizen

Off-road
Opeens staan we aan de andere kant oog in oog met de zee. De geur van zout water vermengd met rottend zeewier. We zijn hier met zijn tweeën, er is verder niemand te bekennen. In Basecamp was te zien dat het pad langs de zee half verhard was, dus we buigen weer af. Om op een ‘weg’ terecht te komen bestaand uit los puin. Later gaat deze weg zelfs over in hoog gras waar nauwelijks een karrenspoor in valt te ontwaren. Oeps, kennelijk dit traject niet goed bekeken in Google Earth. Dit is het domein van torretjes, dazen en sprinkhanen. Er doorheen rijden is zo zwaar als klimmen, maar gelukkig hebben we dat de afgelopen dagen veel geoefend. Wie zei dat velomobielen niet geschikt zijn voor off-road? Ha! Wel zijn we blij als we het asfalt weer bereikt hebben, dat zoeft toch lekkerder. Dave heeft nog een filmpje gemaakt van het off-the-road traject gemaakt, dat zullen we later als we Wi-Fi hebben nog eens online zetten. Al zag het vanuit zijn positie als achterrijder nog wel doenlijk uit: mijn velomobiel had alle gras al plat geslagen. Ik zag nauwelijks een spoor. De velomobiel kwam er geborsteld uit.

De off-road video, let op: schokkerige beelden ;-)

Off-road

Als we in de buurt van het veer komen lopen twee mannen breed op het fietspad. Ik bel, de ene man kijkt om en trekt de andere man aan zijn mouw. De andere man reageert hier agressief op, hij wil kennelijk niet opzij. Verderop neem ik een verkeerde afslag. Dave knalt voor de zoveelste keer achterop. Hij stapt uit om te kijken of er schade is maar de net ingehaalde mannen komen er ook weer aan. Instinctief heb ik zoiets van: laten we alsjeblieft doorfietsen, als er schade is gaan we er hier langs de weg toch niets aan doen. Ik maan Dave snel in te stappen, wegwezen hier! Die heeft echter al een strategie bedacht hoe hij een eventuele aanval neutraliseert en de maat van de agressieve man al genomen. Ik vergeet weer eens dat ik getrouwd ben met een in man-to-man gevechten getrainde ex-special forces die zoiets als harde fietsschoenen als wapen ziet. Maar gelukkig zijn we net op tijd weg. Het was wel duidelijk dat er door de mannen ‘iets gebruikt’ was.

Dave’s maakt foto van Deens vakwerkhuis

Veerboten
De boot naar Puttgarden, Duitsland is een ander verhaal. Eén van de drie veerboten is stuk dus er staan lange files. Eerst mogen alle vrachtwagens met varkens naar binnen. Dan overig vrachtverkeer, busjes, campers, caravans en personenauto’s. Wij staan in de baan met een invalideauto, motoren en fietsers. Die mogen op een gegeven moment oprijden, onze baan krijgt groen. Alleen moeten wij samen met de fietsers nog langer wachten en mogen er pas als allerlaatste op. Samen met een hele groep fietsers moeten we ons in het laatste beschikbare hoekje wurmen. We weten de fietsen net zó neer te zetten dat er geen gevaar dreigt voor schade mocht een van de fietsen omvallen door zeegang of schokken bij het afmeren.

De veerboten bereiken we precies rond lunch- en dinertijd, dus dat komt ook goed uit, aangezien er restaurants aan boord zijn. De overtochten duren ieder drie kwartier.

Op Lolland zien we meer vrijliggende fietspaden

Als we de pont afkomen loopt er door de fietsbaan een spoor. Ik moet de fiets daar schuin overheen zetten om er niet in de rails vast komen te zitten. Vervolgens is het erg onduidelijk hoe het fietspad loopt. Gelukkig is de camping in Puttgarden na het veerboot verkeersinfarct dichtbij. Maar verder waren de 112 kilometer een eitje.

Wachten op de veerboot naar Lolland

Veerboot oprijden naar Lolland

Op de veerboot naar Lolland

Dek veerboot

Dit bord betekent ‘krijsende fietsers’. Omdat ze gefrustreerd zijn dat ze weer de weg moeten oversteken via een onmogelijke bocht.

Op weg naar veerboot naar Puttgarden

Lekker achterover zittend, met een boekje erbij, wachten op de veerboot naar Puttgarden

Dit was een camping met veel oude caravans met seizoensplaatsen en trekkers met rugzak, fietsen of motoren.

BewarenBewaren