• Aantal kilometers afgelegd: 80,8
• We zijn in: Bad Malente

Tiende etappe

Gisteren was de tocht van Puttgarden naar Bad Malente slechts 81 kilometer maar toch zwaar. Het gebied waar we nu zitten heet Holsteinische Schweiz, omdat het zo bergachtig is. Dat betekende hele lange klimmen naar boven die ook vaak er uizagen als vals plat waardoor je ging twijfelen of je er doorheen zat of dat het echt nog steeds omhoog ging. Flink zweten, ook al vanwege het mooie weer.

Wat verder niet hielp: overal waren aparte fietspaden. Inmiddels rijden we liever op de rijbaan, vooral in de afdalingen. De fietspaden zijn niet berekend op snelheden boven de 40.

Links/boven een niet-verplicht fietspad, rechts/onder verplicht fietspad

De brug van het eiland Fehmarn naar het vasteland was smal maar te doen. Duitse tegenliggers op twee wielen gingen in de schuine berm staan. Het plaatsje Burg Auf Fehmarn was heel toeristisch, voor de rest hadden we onderweg alleen maar gehuchten. Vaak liggen die 3 à 4 kilometer uit elkaar.

Van het ene gehucht naar het andere.

Brug van Fehmarn naar vaste land

Afrit brug Fehmarn

Net voorbij de brug en het hek

Weg afgsloten
Op een gegeven moment was de weg afgesloten voor verkeer maar dat hadden we niet gezien omdat het alleen op de rijbaan stond aangegeven en niet op het vrijliggende fietspad. Bovendien: hoe moet je weten dat het ook voor het fietspad geldt? Er waren ook andere fietsers.

Even verder was er werkverkeer op het fietspad. Tot nu toe maakten die altijd de rijbaan vrij als we er aankwamen. Een wagen met wals kwam echter achteruit rijden en de claxon mocht niet baten. De Nimbus 2000 zou geplet zijn als ik deze niet de zachte berm had ingestuurd. De chauffeur, die zijn achteruitspiegel niet gebruikte, zei alleen maar: “Dass ist gesperrt!”

Vos
Zonder autoverkeer hoorden we de vogels fluiten en op een gegeven moment stak een vos de weg over die ons even aanstaarde voordat hij verdween in het veld met aren. Aan het eind van de versperring stond een Amerikaans stel uit Los Angeles zich af te vragen of ze door konden rijden. We vertelden ze dat het kon maar dat ze moesten oppassen voor oranje werkverkeer.

GPS
Rond 11.30 gaan we altijd uitkijken naar een tentje waar we kunnen lunchen. Om 13.00 uur waren we nog steeds niets tegengekomen. Dan blijkt de GPS weer een uitkomst, je laat ‘m routeren naar het dichtstbijzijnde eetcafé. In Oldenburg in Holstein vonden we op weg naar het eetcafé een Famila. Dat is een soort Wallmart met supermarkt waar onder andere ook kleding en speelgoed wordt verkocht. Er was tevens een geldautomaat, toilet, postkantoor en een eetcafé. Uitgbreider dus dan de supermarkten Rewe en Edeka.

In de afdalingen bewijst de GPS ook zijn nut: je kan dan op tijd zien of er een zijweg aan komt. Met snelheden van 50 of meer hebben we een lange remweg.

We zagen een stel stilstaan bij een kruispunt, turend op de kaart. Wij werpen één blik op ons schermpje en weten of we rechtdoor moeten of af.

Kaarten
Het navigeren met de GPS gaat uitstekend. Als een weg is versperd (tot nu toe één keer gehad) of verboden blijkt voor fietsers (dit hadden we één keer in Rendsburg) dan zoom je uit en neemt een alternatieve weg die weer uitkomt op de oorspronkelijke track (‘spoor’ in Garmin-taal). Als back-up hebben we papieren kaarten bij ons waar de route met een highlighter is gemarkeerd. Deze heb je in principe niet nodig maar geven voor vertrek een overzicht. Zoals: we moeten vandaag twee keer met de pont en op het einde door een grote stad. Er zijn mensen die zweren bij een papieren kaart en een GPS afwijzen met als argument “maar daarmee weet je niet waar je bént!”. Ze bedoelen dan waarschijnlijk dat ik niet weet waar ik ben op hun papieren weergave van de werkelijkheid. Want ik weet altijd waar ik ben, namelijk ‘hier’. Hoever ‘daar’ is, geeft de GPS aan in kilometers. We fietsen en kijken rond en bij een kruising kijk je even op je digitale kaartje of je rechtdoor moet of af. Ik heb het idee dat je daarmee juist meer geniet van je omgeving. Ook wel eens gehoord: “maar dan kan je niet vertellen waar je geweest bent”. Jawel hoor, wil je de track in *.gpx of *.kml-formaat?

Onderweg kwamen we nog langs een slot nabij Kletkamp.

Slot bij Kletkamp

Kajak- en kanoparadijs
De camping An Der Schwentine is een aanrader voor kajakkers en kanovaarders. Via de ondiepe brede beek, waar de camping aan ligt, kun je de Dieksee en Kellersee bereiken. Er liggen hier meerdere grote meren in de buurt. Het is hier heerlijk rustig. Pas aankomend weekend krijgt de eerste regio in Duitsland zomervakantie.

Dieksee

Dave’s Exped Winterlite mat links, met losgelaten naad. Hij gebruikt de bult om oneffenheden in de ondergrrond te compenseren.

Ontbijttafel. Op bijna elke Deense en Duitse camping kan je bolletjes bestellen. Let ook op de houdbare smeerkaas van Arla.

Vannacht was het vochtig en koud hier aan het water.

Der Schwentine met kajakvaarder

In het vorige bericht is inmiddels de velomobielen off-the-road video opgenomen.