Zonnebril, bidon, schoenen uit de oven en communicatie onderweg

Deze blogpost gaat over spulletjes. Spulletjes waarvan je denkt dat ze het fietsen nog leuker en fijner zullen maken dan het al is. De laatste tijd hebben we nieuwe zonnebrillen, drinkflessen, fietsschoenen en walkie-talkies aangeschaft.

In september kocht ik een nieuwe zonnebril met meekleurende glazen. Dat er brillen op sterkte bestonden met meekleurende glazen bestaan dat wist ik al heel lang maar dat zulke glazen ook al bestonden voor ‘gewone’ zonnebrillen dat ontdekte ik pas toen ik het blog van Wilco las over zijn nieuwe bril met meekleurende glazen: een Sinner Raptor. Dit leek me ideaal, want wie kent het niet: het ene moment rij je in de zon en het andere moment rij je weer in een bos en kan je bijvoorbeeld je GPS niet aflezen. Ik zat al te pielen met een touwtje aan mijn bril om hem onder het fietsen niet kwijt te raken als ik de bril probeerde af te zetten.

Op zoek naar een bril van Sinner stapten we binnen bij Bever in Tilburg (we bezochten die week het Incubate festival). Die verkochten wel wat modellen van Sinner maar niet met meekleurende glazen. Wel hadden ze photochromic brillen van Julbo en zo kwam ik uit bij het model Whoops met Zebra lenzen (met zwart montuur). Deze lenzen kleuren van categorie 2 tot 4. Ze zijn dus officieel geschikt voor zonnige omstandigheden tot hooggebergte/water. In de praktijk rij ik ermee tot na zonsondergang. Julbo maakt ook de Zebra light-lens geschikt voor categorie 1-3.

Je merkt er niets van dat de glazen meekleuren want dat gaat heel snel. Het licht wordt altijd op de juiste sterkte gedoseerd. Erg prettig. Verder is de bril heel licht en draagt deze prettig. Dat is belangrijk om geen pijnlijke oren of neusbrug te krijgen na een paar uur fietsen.

Op deze pagina meer over categorieën zonnebrillen.

Whoops_noir-mat_1291_2

Julbo Whoops met Zebra lenzen categorie 2-4

Drinkflessen
Het liefst drink ik uit mijn Camelbak unbottle. De slang hangt met een keycord om mijn nek en is daardoor altijd makkelijk te vinden. Ook als ik met mijn schuimdeksel rijd kan je drinken uit de Camelbak. Een waterzak is echter minder makkelijk schoon te maken dus niet geschikt voor sportdranken en dergelijke. Voor de snelle suikers nemen we daarom vaak een bidon mee. Gewone bidons hebben het nadeel dat je je hoofd naar achteren moet bewegen en de fles moet omkeren om er uit te kunnen drinken.

Camelbak en Sigg hebben drinkflessen op de markt gebracht waarbij dat niet hoeft, hier zuig je de inhoud op met een ingebouwd ‘rietje’. Zo houd je beter zicht op de weg onder het drinken. De flessen van Camelbak zijn over het algemeen van kunststof en de flessen van Sigg van aluminium. De flessen van Camelbak drinken wat beter, er wordt minder valse lucht aangezogen. Kunststof rammelt minder in de bidonhouder en de kunststoffles houdt ook dezelfde inhoud na verloop van jaren. Een fles van Sigg wordt door deuken minder groot naar verloop van tijd. De mondstukken van Sigg hebben vier standen: gesloten, ontluchten (handig bij koolzuurhoudende dranken), drinken en schoonmaken. In de laatste stand kan het mondstuk uit elkaar gehaald worden om goed schoon te maken.

IMG_8315

Sigg NAT Dynamic Touch

De Sigg flessen van het type NAT Dynamic Touch (ja het mag wat kosten) bevatten 0,75 liter en passen in een standaard bidonhouder. Ook liggen ze lekker stevig in de hand door een vernauwing in de fles. De flessen van Camelbak die we konden vinden die in een bidonhouder passen hadden een kleinere inhoud: 0,6 liter en ook niet zo’n grip.

Onze favoriete sportdrank is overigens: Roosvicee. Betaalbaarder dan Isostar, handiger dan cola omdat er geen koolzuur meer uit hoeft. Voor mensen die zich niet willen associëren met zo’n kinderdrankje heeft de marketingafdeling een trucje bedacht: Roosvicee Fruitkracht. Die flessen hebben een blauwe dop en zijn bij Albert Heijn te vinden in de buurt van de dieetproducten, Isostar sportdrank en vitaminepillen in plaats van bij de Pampers. Cranberry is mijn favoriet.

Communicatie tijdens fietsen
“Zag je die hond/ooievaar/sufferd?” Dit soort communicatie gaat vaak verloren tussen velomobielrijders. Meestal fietsen we niet naast elkaar omdat we daarvoor te breed zijn. Soms kan het wel maar is het niet gewenst omdat dan de een de ander letterlijk de wind uit het vleugelprofiel houdt. Al met al is er veel windgeruis en is het lastig communiceren. Als er een plasstop nodig is geeft de voorste rijder bij ons een stopteken, als de achterste wil stoppen wordt er eenmaal getoeterd. Op zich wel lekker rustig maar soms wil je ook dingen tegen elkaar kunnen zeggen als “Heb hongerklop, zag je dat terrasje, wat denk je van appeltaart?”.

Geïnspireerd door motorrijles dachten we aan headsets voor de helm. Nu rijden we niet met helmen dus zouden we losse oortjes nodig hebben. Zo kwamen we uit bij een portofoonset van Motorola, de TLKR T80 extreme, ontwikkeld voor wintersport en outdoor-activiteiten. Die heeft zo’n beetje een kilometer bereik in de praktijk (officieel 3 kilometer). Kan door spreken geactiveerd worden en is spatwaterdicht (IPx4).

Unknown

De hele set met accessoires die bij de Motorola TLKR T80 extreme meegeleverd wordt

motorolaT80Extreme

Motorola walkie-talkie

De handset kan om de nek worden gehangen en zou ook werken op losse AAA-batterijen, wat handig is als er een keer geen stopcontact voor de lader in de buurt is. Wij hebben echter op de clip van het apparaat klitteband geplakt, zodat de handheld op de rechter wielkast van de velomobiel boven het GPS-apparaat en de bidon vastgeplakt kan worden.

In de praktijk is het oortje met microfoon onbruikbaar. Het microfoontje pakt zoveel rijwind op dat deze blijft uitzenden. De ander kan dan niet meer terugpraten want het is eenrichtingsverkeer. We gebruiken daarom alleen nog de push-to-talkbutton (PTT) en zijn nog op zoek naar een passend plopkapje om te kijken of de oortjes het dan wel willen doen.

De handleiding waarschuwt voor elektromagnetische energie in het radiofrequentiespectrum (RF). Het wijdt daar daar maar liefst vier pagina’s aan. Ook de antenne en batterijen zijn zogenaamd gevaarlijk. Bediening is kinderlijk eenvoudig. Eén keer op beide toestellen hetzelfde kanaal instellen, elkaar bellen door op het knopje met het muzieknootje te klikken, grote PTT-knop aan de zijkant indrukken om met elkaar te praten. Knop loslaten na “over”.

Het accupak wordt in 14 uur geladen. In de lader kunnen de portofoons inclusief batterijen er in opladen. Je hoeft niet de batterij uit de handheld te halen. Met een speciaal inzetstukje is het ook mogelijk de batterijen los op te laden. De LED-indicator geeft aan dat de lader stroom heeft.

Fietschoenen uit de oven
Dave heeft nieuwe fietsschoenen van Bont, de Riot MTB. Dit omdat hij last kreeg van een middelste teen uit de kom door de rondstaande zolen van zijn Shimano raceschoenen. Iets wat de podoloog niet kon oplossen met een inlegzooltje.

fea1

Bont Riot MTB

De eerste indruk van de Bont: ze zijn keihard en dit geeft vooral problemen rond de enkels. De schoenen van Bont zijn echter thermisch aan je voeten aan te passen door ze te verwarmen in de oven. Stook je oven op naar 70 graden en maak de schoenen in 15-20 minuten zacht, daarna trek je ze warm aan en worden ze naar je voeten gevormd.

Voordat ze de oven in kunnen moeten de schoenplaatjes verwijderd worden. Na een halfuurtje schroeven om alle schroeven uit de schoen te verwijderen, een zoektocht naar een verdwenen ringetje en het verwijderen van de inlegzolen konden ze dan eindelijk de oven in. Daarna moet de schoen aangetrokken worden om ze naar je voeten te laten vormen. Je moet er dan op gaan staan (maar niet lopen). Na deze actie konden de inlegzolen er weer ingedaan worden en de onderdelen van de buitenzolen weer terug er opgeschroeft.

Resultaat: een schoen die lekker zit met een fijne hiel en een veel minder kromme zool heeft dan standaard raceschoenen. Door de MTB-zool kan er ook nog een beetje normaal op gelopen worden.

Dave vindt ze lekkerder zitten dan de Northwave Celsius Artic GTX winterschoenen. Maar nu in de winter, nu het zo koud is, zijn de winterschoenen wel een must om warme voeten te houden. Dat lukt niet met deze Bont-schoenen.

macaskill-travel-drive

Lezyne reispomp

Fietspomp
Naar aanleiding van een vorige blogpost over hoe lastig het is de banden van een velomobiel op te pompen als je met wieldekjes rijdt kregen we de tip om voor het oppompen van de voorbanden de fiets op zijn kant te leggen. De voorbanden hebben namelijk alleen een wieldekje aan de buitenkant en zo kan je het wiel via de binnenkant oppompen. Je legt de fiets dus op de rechterkant om het rechterwiel op te pompen. Een mooie tip maar de werkelijkheid is weerbarstiger: onze voetpomp weigert hier aan mee te werken. Het maakt niet uit of het mondstuk netjes recht op het ventiel zit, de slang niet onder spanning: een hoop sissende geluiden en er gaat meer lucht úit de band dan in. Het lijkt wel of de zwaartekracht hier van belang is, alsof er een kogeltje als terugslagklep moet dienen of iets dergelijks.

We hebben gezocht naar de ideale fietspomp voor ‘het pompen op zijn kant’, liefst met drukmeter en een invouwbaar voetje zodat ie ook makkelijk mee kan in de fiets. Rondstruinend op het wereldwijde web kwamen we uit bij de SKS Rennkompressor. Maar welke nippel is handig? Er is keuze uit E.V.A., multivalve en een messing nippel voor SV. Ook worden we online door collega-ligfietsers gewaarschuwd dat dit een zware pomp is. Uiteindelijk komen we uit bij de MacAskill Travel Drive van Lezyne. Daarmee kunnen we thuis oppompen en de pomp is handzaam genoeg om meegenomen te worden op dagtochten en woon-werkverkeer. Daarvoor moet je echter wel eerst de slang vervangen door de langere ‘ABS braided floor pump hose‘ want de pomp komt met een te korte slang om de voorwielen van de velomobiel via de binnenzijde op te pompen (de pomp staat dan onder de fiets dat je de pompbeweging niet kan maken). Het fijne van deze pomp is dat je het mondstuk op het nippel kan schroeven en dat je de druk van de slang kunt halen voordat je deze ontkoppeld.

Winterspullen
Dit waren eigenlijk onze herfstaankopen. Ik wilde ze eerst testen voordat we er iets over konden zeggen. Op de pagina Winterklaar maken velomobiel staan onze aangeschafte artikelen voor de winter zoals een winterpet, winddichte zonnebrillen, winterschoenen en een winddichte Buff.

4 Reacties op “Zonnebril, bidon, schoenen uit de oven en communicatie onderweg

  1. De eerste keer heb ik ook de plaatjes losgeschroefd. Eigenlijk heb ik geen idee waarom het zou moeten. Oké ze worden 70 graden, maar zo warm is dat niet. De tweede en derde keer heb ik de plaatjes er gewoon onder laten zitten. Niets aan de hand, je kunt je hand er zelfs niet aan branden ook al zou je het willen :-)
    Bij mijn rechtervoet steekt aan de zijkant een bot behoorlijk ver naar buiten. Op die plek heb ik de tweede en derde keer met de achterkant van de schroevendraaier flink geduwd toen de schoen warm was. Het werkt dus echt, daar was ik toch nog wel verbaasd over. Het kost wel behoorlijk wat kracht en je moet blijven duwen totdat de schoen voldoende is afgekoeld.
    Ik heb de schoenen trouwens aangetrokken met twee paar sokken, bij flinke inspanning kunnen voeten behoorlijk warm worden en dus ‘opzetten’. In de praktijk blijkt dit goed te werken.

Aanvullingen, tips, vragen? Laat hier je reactie achter:

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s