Voor het eerst waren we weer eens op pad met de tent na een lockdown van 16 maanden. Dat kan weer veilig dankzij vaccinaties en dus gingen we ein-de-lijk weer eens een weekend fietsen en kamperen op natuurkampeerterreinen. We gingen ook nog vrienden treffen dus we hadden er enorm zin in. We fietsten drie dagen etappes van rond de 50 kilometer.
Gefietste route
De eerste dag fietsten we naar natuurkampeerterrein Fort Spion vanuit Almere. Een mooie tocht langs een stuk Vecht en de Spiegelplas die we heel goed kennen van onder de waterspiegel. We hebben er met Duikteam Manta vaak gedoken. De Ankeveenseplassen lagen aan onze andere hand. Het fietspad in het groen loopt in dit gebied over smalle dijkjes tussen de verschillende plassen.
Na Loenen aan de Vecht waren we al snel bij Fort Spion. Een hele aardige eigenaar wees ons in de richting van het tentenveld en het sanitair. Om het fort is plaats voor tien kleine trekkerstenten. Caravans en campers zijn niet welkom. Het sanitair zit ook in het fort en dus moet je even bukken om binnen te komen. Er zijn ook enkele gastenverblijven in het fort. Heerlijk kleinschalige camping op een leuke plek.
Fort Spion en de beheerder (uiterst rechts)
Het veld is helemaal ingesteld op de tentkampeerder, overal staan picnictafels en er is een ruimte met een waterkoker, magnetron en stopcontacten. We ontmoetten een leuke ondernemende mede-kampeerster met twee jonge dochters. Eén fietste op haar eigen fiets, de ander fietste mee op een ouder-kind tandem. Ze sliepen met z’n drieën in een Vaude-koepeltentje. Het veld is klein en daardoor speek je al snel andere kampeerders. Alle plaatsen waren bezet.
Kamperen bij het kleinschalige Fort Spion
Enige minpuntje aan deze camping is dat het aan een drukke weg ligt met een fietspad ernaast maar daar staat tegenover dat het fort veel van het geluid wegneemt, je staat met je tentje achter het fort. Je kijkt uit op de plassen rondom Oud-Loosdrecht. Er is slechts één toilet en één urinoir, omdat anders het historische karakter van het fort aangetast wordt. Er zijn twee prima douches waar je je kleding droog houdt in een mandje dat je kunt ophijsen. In de directe omgeving zijn geen wandelmogelijkheden omdat alle gebied privébezit is of van het waterbedrijf.
Muggenspray
Al snel bleek dat we het kamperen gelukkig niet verleerd waren. De routine zat er nog helemaal in. Wel had ik zoiets van: mijn toilettas moet in de tent, niet in de fietstas blijven. Maar waarom ook alweer? Oja: oordopjes en muggenspray zitten daar in. En wipes en deo om je ’s ochtens mee op te frissen (douchen doen we na het fietsen).
De volgende dag verlieten we de Nieuwe Hollandse Waterlinie en fietsten we richting natuurkampeerterrein Drie op de Veluwe. We volgenden weer een prachtige route. We reden over de Hoorneboegse heide onder Hilversum, door de bossen rond Lage Vuursche en langs de hekken van Kasteel Drakensteyn.
Hoorneboegse heide onder Hilversum
Het fietspad langs de randmeren Nijkernauw en het Nuldernauw is sinds 2018 verbreed. Op het gele asfalt van het verbrede pad fiets je regelmatig over de datum 13-1-1916. Het is de datum van de Zuiderzeevloed, deze stormvloed veroorzaakte onder andere op deze plek meerdere dijkdoorbraken met een watersnoodramp tot gevolg. De ramp was de aanzet tot de aanleg van de Afsluitdijk. Je fietst hier langs Arkemheen, een Natura 2000-gebied en kennelijk was er iets bijzonders te zien want er waren vele natuurfotografen aanwezig met gigantische telelenzen.
Stoomgemaal
Het was langs de Zeedijk erg druk met fietsers maar het was dan ook weer een mooie dag om te fietsen. De aantallen zullen ook te maken hebben gehad met de rook uit de schoorsteen van het stoomgemaal Arkemheen. Het was toevallig zomermaaldag en vele bezoekers kwamen af op de draaiende schepraderen van het stoomgemaal. Eenmaal voorbij het gemaal was het een stuk rustiger op het fietspad.
Trouwe lezers van dit blog weten dat we in Drie jaarlijks een nacht kamperen voor een reünie met Jos en Magda, die we hier in 2016 ontmoetten dankzij de slecht werkende aanmeldcomputer van dit natuurkampeerterrein van Staatsbosbeheer. Gelukkig is die computer inmiddels verbeterd en aanmelden ging soepel. Mogelijk ook omdat dit hele jaar je van tevoren thuis al moet reserveren op de site van Logeren bij de Boswachter. Vanwege corona kan je niet op de bonnefooi komen om op het trekkersveld te kamperen als wandelaar of fietser. We maken ons hier zorgen over vanwege onze fietsvakantie later dit jaar en houden er rekening mee dat we wellicht moeten wildkamperen als we de campings niet opkomen.
Aanmelden gaat tegenwoordig een stuk sneller in Drie
Dit jaar hadden we dus alweer de vijfde reünie, als we de virtuele reünie tijdens de ‘intelligente lockdown’ meetellen. Jos en Magda hebben zowel de V.S. als Nieuw-Zeeland van noord naar zuid doorkruist en hebben nu plannen voor The Western Wildlands Route die nog een tikkie zwaarder is dan de Great Divide Mountain Bike Route. Het is alleen de vraag wanneer je als niet-Amerikaan weer naar de VS kunt reizen dus zijn er ook alternatieve plannen in de maak.
De enige regen dit weekend viel ’s avonds tijdens het gezellige weerzien maar de gesprekken over Dyneema tenten, katoenen tijken, aluminium sturen en siliconen pannen kon gelukkig droog doorgang vinden onder een meegebrachte tarp die we over de picknicktafel spanden. Het werd niet koud en er was gelukkig weinig wind. We zaten lekker droog terwijl de meesten op de camping aftaaiden richting tent. De overdekte vuurplaats mag vanwege corona niet gebruikt worden en is afgezet met een hek.
De avond gered dankzij een tarp (foto: Jos)
Staatsbosbeheer heeft op het natuurkampeerterrein alles goed geregeld. Er is een regel dat je met twee personen maximaal per sekse in het sanitairgebouw aanwezig mag zijn. Er is hiervoor een aan-/afwezigheidsbordje bij de deur. Verder zijn er posters die de kampeerders aan de coronamaatregelen herinneren, zoals niet rechtstreeks uit de kraan te drinken. In de praktijk hielden de kampeerders zich niet aan het maximum aantal personen in het sanitairgebouw en daardoor telde ik op een gegeven moment niet twee maar tien personen in het damesgedeelte. Aangezien alle plekken op het kampeerterrein bezet waren was de regel ook eigenlijk niet te handhaven. Wie nog niet een maand geleden de tweede vaccinatie ontving kan dus beter nog even wachten met kamperen.
De volgende dag begon wat grijs maar droog en Magda en Jos fietsten met ons mee. In Ermelo namen we taart en koffie op een terras. Dat was ook alweer een tijd geleden, het was precies 1 jaar, 1 week en 1 dag geleden dat we op een terras zaten. Bij de brug bij Nijkerk gingen we ieder ons weegs richting huis. Onwetend van de code geel waren we allemaal voor de bui weer thuis. Het was echt een heerlijk weekend met temperaturen rond de 21 graden. Op naar het volgende kampeeravontuur!
Kampeerwijzer 