Dit weekend gingen de meeste natuurkampeerterreinen weer open en dat viel samen met prachtig zonnig weer. Wij gingen kamperen op natuurkampeerterrein de Dasselaar bij Zeewolde. Onderweg passeerden we een Romein en explosieven.
Thuis maakte ik de route naar de Dasselaar met Basecamp op de computer. Het viel me op hoe vaak we alle mogelijke routes naar Zeewolde al gefietst hadden. Na 17 jaar wonen op dezelfde plek kennen we alle wegen van Zuidelijk Flevoland maar veels te goed. Zo goed, dat als ik de route teken, ik de weg in mijn hoofd kan afspelen. Zo ontstaat het idee ergens anders op te stappen en vanaf daar naar Zeewolde te fietsen. Het wordt Hoog Soeren, met een prachtige route over grote heidevelden op de Veluwe. We rijden dezelfde route heen en weer.
Om een mooie route te maken zet ik in Basecamp het profiel op ‘mountainbiking’. Ik markeer begin- en eindpunt en maak een paar aanpassingen als de route onlogische omwegen maakt om maar zoveel mogelijk onverhard te rijden. Zo ontstaat een route die grotendeels over onverharde of half verharde paden gaat. Daar waar het heerlijk stil is, je de bomen hoort ruisen, vogels hoort fluiten en je nauwelijks andere fietsers tegenkomt. Zelfs wanneer de zon volop schijnt. Zo stil, dat het gaat opvallen dat je banden en de vrijloop erg veel lawaai maken. Gelukkig gaat zo’n in Basecamp gecreëerde route niet over van die aangelegde technische single track mountainbikeroutes maar over natuurlijke paden, waar we vaak naast elkaar kunnen rijden. De planner doet het goed, we komen geen enkel pad tegen waar je niet mag fietsen.
Pad langs de Asselsche heide
De zon schijnt volop, het is het laatste weekend van maart en we fietsen de hele dag in T-shirt. We stappen op bij etablissement Het Jachthuis in Hoog Soeren. Meteen zitten we in de bossen van Kroondomein Het Loo, op een pad dat redelijk stijl naar beneden gaat en meer weg heeft van een trap dan een pad. Het is gelukkig het enige stukje dat echt een mountainbike vereist. Hierna fietsen we langs de Asselsche Heide bij Hoog Soeren. We komen door een bos met veel tonderzwammen.
Tonderzwammen op dode bomen
Later gaan we dwars over de Uddelse Heide in de buurt, een van de drie grote heidevlakten waar we dwars overheen fietsen. Op de Uddelse Heide is het heerlijk rustig. Borden waarschuwen je dat er explosieven en munitie op het terrein liggen en dat je dus op het pad moet blijven. Die explosieven liggen in springputten, die direct na de Tweede Wereldoorlog zijn aangelegd. De Explosieven Opruimingsdiens (EOD) is bezig de nog niet ontplofte munitie onschadelijk te maken.
We gaan van heideveld naar heideveld. Het fietspad over de Houtdorper- en Speulderveld loopt iets anders dan op onze fietskaart. Dave ziet een salamander te laat op het fietspad. Op de Ermelose Heide is er een attractie waar fietsers in het voordeel zijn. Als je bij een paal een trapbeweging maakt alsof je een fietspomp bediend, krijg je het verhaal te horen over het Romeinse Marskamp uit 170 na Christus dat hier ooit gevestigd was. Een beeld van een Romein markeert deze leuke plek naast het fietspad.
Na dit heideveld volgt al snel Ermelo, waar we op de heenweg buitenom fietsen. Hierna volgt afwisselend boerenland. We eten paling en kibbeling bij een palingrokerij in het landelijke buitengebied van Ermelo.
Horsterveer tussen Strand Horst en Zeewolde
Als we aankomen bij het Horsterveer bij Strand Horst komt de veerboot er net aan. Dat is geluk hebben want die vaart maar eens in de veertig minuten. We kopen retourtjes, die blijven geldig. Eenmaal aan de overkant is het een klein stukje door Zeewolde en het Horsterwold. Ook hier gaat de route weer grotendeels over mooie natuurpaden.
Kunstwerk van Evert Strobos te Zeewolde
’s Nachts is het niet koud met een graad of 8 maar de kou komt wel door mijn zomermat met een R-waarde van 4,2, ondanks dat we een zilveren reddingdeken onder de matten hebben liggen. Ik kan niet op mijn rug liggen omdat er dan een te groot oppervlak tegelijkertijd afkoelt. Door de kou slaap ik helaas matig.
Beetje creepy zo, met die druipende letters en grimas
Op het terrein worden we ‘Welkom’ geheten met een bord met druipende letters. Daarnaast een foto van een man met een grimas. We durven het toch aan om de Zpacks Triplex op te zetten. Eis nog één andere tentkampeerder aanwezig. Voor de rest zien we op het terrein een caravan en twee campers maar niet op ons veld, dat geen stroomvoorziening heeft (tip).
Natuurkampeerterrein de Dasselaar
De volgende dag is het wederom zonnig, alleen in de middag betrekt het wat. We hebben weer geluk met het veer. We fietsen bijna dezelfde route terug, als je de andere kant op fietst ziet de wereld er toch anders uit. Alleen stuiten we in Ermelo op een afgesloten spoorwegovergang. Mijn pasje ‘bevoegd spoorbetreder’ ligt helaas thuis, net als mijn gele hesje. Dat wordt omfietsen. Dit heeft als nadeel dat we dwars door Ermelo moeten langs een weg met auto’s maar het voordeel dat we langs een restaurant komen met een zonnig terras en dat precies rond lunchtijd. De uitsmijters en koffie zijn van uitstekende kwaliteit. Onderweg in het bos zien we ook nog een groepje wilde zwijnen met jonkies passeren, op veilige afstand. Wat een mooie en afwisselende tocht.
Lekkere uitsmijter in Ermelo
Kampeerwijzer 