Om ons voor te bereiden op onze vakantie in Slovenië wilden we een keer gaan wildkamperen. Hiervoor fietsten we naar het paalkampeerterrein Campanula bij Zeewolde, waar je kunt vrijkamperen, de legale variant van wildkamperen. Helaas was Campanula vol: vier personen hadden drie tenten opgezet en het maximum is drie tenten of zes personen. We zouden zelf het aantal personen op zes brengen dus met een beetje creatief rekenen hadden we het nog wel kunnen uitleggen aan de boswachter bij controle.

Maar wat me direct niet aanstond bij aankomst waren de grote rookwolken die door het stoken van nat hout op het terrein hingen. Dat is met mijn astma niet te doen. Ik kan daardoor weken uit de running geraken. Op het terrein waren vier jongeren aanwezig die met budgettentjes en -spullen stonden. Nog knap dat ze die over het onverharde pad naar deze plek hadden weten te slepen. Ik zag een hervulbare Camping Gaz-tank van 2,75 kilo staan. Geen backpackers of fietsers dus.

Kampvuurplek
Voorheen stonden op Campanula drie hutten, nu nog maar een. Hier hadden we kunnen slapen maar recht voor de hut staat de officiële kampvuurplek. Het terrein is ten opzichte van vorig jaar met een hek gehalveerd, waardoor we ook niet iets verderop de tent konden neerzettten om uit de rook te staan. Dus besloten we echt wild te gaan kamperen want uitwijken naar een camping, daar was het ons niet om te doen. Er Moest Geoefend Worden want in Slovenië willen we dit jaar een route fietsen waar we niet overal kunnen overnachten op campings. Ook in Slovenië is wildkamperen niet toegestaan, net als in Nederland.

Rokerige boel op paalkampeerterrein Campanula

Waarin we moesten oefenen, dat was me zelf ook niet geheel duidelijk. Wild kamperen is hetzelfde als kamperen maar dan met veel privacy en zonder stromend water uit de kraan. Ervaring met kamperen zonder kraanwater en het gebruik van waterfilters hebben we decennia geleden al opgedaan. Het leek me meer een soort psychologische oefening omdat het in Nederland verboden is en het door een gebrek aan sociale controle onveilig kan voelen. Maar ook in 1994 in New Hampshire (waar wildkamperen wel is toegestaan) waren we al eens op elkaar aangewezen. Een stukje verderop in de Stille Kern van het Horsterwold vonden we een mooi plekje. Zouden we van de spanning wel kunnen slapen?

Drinkwater in het Horsterwold

Normaal zetten we direct de tent op en dan gaan we even liggen om bij te komen van het fietsen. Nu spreidden we alleen het grondzeil uit en gingen even lekker liggen in het zonnetje op de lekkere zachte grond. Grond op campings is namelijk altijd hard, maar grond waar nooit op gelopen wordt, is lekker zacht. Daarna gingen we water halen. Op 1500 meter van Campanula is er een kraantje met drinkwater in het bos¹. Voor de zekerheid had ik wel een waterfilter meegenomen, voor als het kraantje afgesloten zou zijn. Gelukkig hoefde ik het niet te gebruiken op het stilstaande prutwater in de Stille Kern. We probeerden nog een glimp op te vangen van steentijdhuis Huize Horsterwold maar dat is goed afgeschermd met hekken. Staatsbosbeheer organiseert regelmatig oertijdexpedities naar deze plek, vermeldt een bord bij het huis². Vele kleine kikkertjes sprongen voor onze voeten weg. We zagen opvallend veel libellen. Tegen etenstijd gingen we picknicken op onze zitmatjes, dat is niet verboden.

Picknicken

Ik heb altijd al een soort wc-kit bij me, voor als onder het fietsen de nood opeens te hoog wordt. Iedereen die wel eens last van diarree heeft gekregen op een fietsreis weet dat het handig is zoiets bij je te hebben. Die kit bestaat uit een bijna lege platgedrukte wc-rol, een 30 milliliter druppelflesje met spiritus, een klein flesje met handreiniger, een 17 gram wegend schepje (groot uitgevallen haring) en een aansteker.

Boobytraps
De spiritus en de aansteker zijn om het wc-papier te kunnen verbranden. De as wordt na afloop met het schepje door de aarde gewoeld. Voor de uitwerpselen wordt een klein kuiltje gegraven, dat na afloop met de aarde en blad wordt vermengd met behulp van een tak zodat micro-organismen het snel kunnen afbreken en daarna afgedekt met een laagje aarde. Dus niet alleen even wat bladeren erover, zoals sommige hondeneigenaren dat doen, waardoor er boobytraps onstaan. Het verbranden van wc-papier is wel een risico, het kan een bosbrand veroorzaken, vandaar dat ik de nagloeiende as na afloop in de doorgaans natte grond werk.

Lichtgewicht portable toilet

Na het eten maakten we nog een mooie avondwandeling. Onze grootste zorg was de nauwkeurigheid van onze gps. Stel dat we onze verstopplek niet meer terug zouden kunnen vinden, dan waren we de fietsen en onze kampeerspullen kwijt. Erg veel zorgen dat we gesnapt zouden worden maakte ik me niet. In Nederland kan je weken dood liggen op 400 meter van je auto en niet gevonden worden terwijl er een heel rechercheteam op zit.

De drijvende hut kan alleen met een kano bereikt worden

Met het laatste licht zetten we de tent op en richtten we deze in. We poetsten onze tanden en spoelden onze mond met een slok water uit onze drinkflessen. We gingen naar bed en toen ik ging liggen zei mijn slaapmat ‘plof’, een van de naden tussen de banen was gesprongen. Dus ik sliep inderdaad niet geweldig maar dat had een andere oorzaak. We leerden dat de Stille Kern in het Horsterwold verre van stil is. Niet alleen leek het tot het helemaal donker was net een tropisch regenwoud door alle lawaai van de vogels, waarvan sommige klonken als schreeuwende apen, er kwamen ook regelmatig vliegtuigen over en in de verte hoorden we versterkte muziek dat bijna de hele nacht doorging. Dat kwam niet van Campanula vandaan, wellicht een van de parkeerterreinen aan de verderop gelegen weg.

Goed om te zien dat na de kaalslag van vorig jaar er weer bomen zijn herplant

De volgende ochtend braken we direct de tent af en pakten we alles in. We zijn aanhangers van de leave no trace-principles: na afloop was er geen spoor te vinden van dat wij hier gekampeerd hebben. Geen brandplek, geen graafplekken, geen afgesneden takken, geen achtergelaten afval of etensresten. Ook wasten wij niet af direct bij een waterbron. Andermans natuurbeleving is door ons niet ‘vervuild’ met lawaai of een tent in zicht. Wij verbranden ook geen ‘dood’ materiaal (met uitzondering van wc-papier). Behalve dat het rookoverlast geeft, is dood hout juist van levensbelang voor allerlei insecten en paddenstoelen. Het afval ging weer mee terug naar huis in een dichtgeknoopt plastic zakje. Om op te frissen gebruiken we voorverpakte tissues, dat bespaart water maar is uiteraard niet echt milieuvriendelijk. Dat geldt ook voor de verpakkingen van onze gevriesdroogde maaltijden op zo’n avontuur. Er zijn wel vier teken gesneuveld, maar die hadden zich dan ook niet moeten vastzetten op onze teamleden. Ze zaten zelfs onder onze sokken.

Complete kampeeruitrusting op de mountainbike

Na het inpakken van de bikepackingtassen, gingen we richting het kraantje. Hier staan picknicktafels, waar we comfortabel ons ontbijt nuttigden. Na het ontbijt vulden we onze bidons en fietsten we weer naar huis. Daarbij reden we door het gebied De Grote Trap, voorheen bekend als Oostvaarderswold. Hier wordt in de toekomst een fietspad aangelegd maar het is nu nog lekker wild en ruig met onverharde paden die ontstaan zijn door de rupsvoertuigen die hier de natuur aan het aanleggen zijn. Een acht kilometer lange mountainbike speeltuin, voor zolang het nog duurt. De strook loopt helemaal van de Ibisweg tot de Schollevaarweg. Bij de Ibisweg staat nog een oud bordje met ‘Welkom’ van het Flevolandschap maar aan de andere kant tref je hekken en een camera van BouWatch. Dus beetje onduidelijk of je hier nu wel of niet mag fietsen en wandelen. Ik denk dat de camera er alleen staat om te voorkomen dat er bouwmaterialen worden gestolen, er staat geen bord met ‘verboden toegang’.

Ontbijt aan een picknicktafel

Meerdere paalkampeerterreinen zijn in het verleden gesloten vanwege overlast of het overtreden van de regels. Helaas zagen we op Campanula dat ook hier de regels werden overtreden met het stoken van hout. Als het zo doorgaat, hebben we in de nabije toekomst geen mogelijkheden meer in Nederland om op een legale manier te proeven aan wildkamperen. Dat zou bijzonder jammer zijn want het is leuk om met alleen tenten in de natuur te overnachten. Zonder de horizonvervuiling door verlichting en witte polyester caravans, die de natuurbeleving verpesten en die je bijna overal aantreft op campings, natuurkampeerterreinen en zelfs bij de NTKC.

De regels voor het vrij kamperen

Hebben we nog iets geleerd? Ja! Dat ritsen aan de tent een hoop lawaai maken, dat je liever geen opvallende kleuren hebt voor je kleding, tassen of tent en dat we meer water verbruiken dan we hadden verwacht. Voor de maaltijd en een kopje koffie en de afwas (met een nat sponsje) hebben we al gauw twee liter water nodig, terwijl dat in theorie maar een liter zou moeten zijn. Voor meer tips over wildkamperen, zie de pagina op deze site.

Disclaimer: voordat we nu een boete van 140 euro krijgen voor wildkamperen omdat dit lijkt op een geschreven bekenning wil ik graag zeggen dat team Kampeerwijzer bestaat uit meerdere personen die allen publiceren onder het pseudoniem ‘KPWZ’ en we gaan niet vertellen wie van het team een wilde nacht beleefde (en met wie). Daarnaast kunnen we ons beroepen op artistieke vrijheid, het aandikken van verhalen om het spannender te maken voor onze lezers, etc. De foto’s bij dit artikel zijn niet per se gemaakt tijdens deze kampeertocht. Tevens is dit natuurlijk een verhaal uit de oude doos en zijn de feiten verjaard. Voor de Belgische recherche die graag gebruik maakt van Kampeerwijzer om fietsende snelheidsovertreders op te sporen: de Stille Kern ligt buiten uw landsgrenzen.

1. De positie van het drinkwaterkraantje is N52° 18.236′ E5° 30.456′
2. Voor informatie over de oertijdexpedities kan je contact opnemen met André Wels, 06-50680068.