Het Roze Loeder zou een mooie titel zijn voor een blog, behalve dan dat ik net als de zangeres P!nk vroeger, mezelf zou verplichten tot het roze verven van mijn haar of, in mijn geval, altijd roze buitensportkleding zou moeten dragen.

Mountain Equipment Glacier 450 slaapzak

Even voor de duidelijkheid: ik haat roze buitensportkleding. Als ik een rugzak wil kopen of een regenjas, lijken de ontwerpers van buitensportartikelen te denken dat volwassen vrouwen graag roze dragen, alsof we meisjes van acht jaar zijn met een prinsessenfantasie. Ik kan me overigens een nieuwsitem van enige tijd geleden herinneren dat die meisjes inmiddels ook de buik vol hebben van roze. Naast roze kan je dan soms ook nog paars krijgen. Of ze gooien de kleuren door elkaar en dan krijg je tinten met namen als foxglove, blackberry of fuchsia.

Redactieleden van tijdschrift De Wereldfietser ontkomen er ook niet aan

Ooit, in een andere eeuw, solliciteerde ik eens voor een baan als redacteur bij Op Pad. Ze waren op zoek naar een vrouwelijke redacteur. In die tijd begonnen namelijk de buitensportmerken de vrouw te ontdekken als aparte marketinggroep. Maar ik vond het toen onzin en ik vind het nu nog steeds grotendeels flauwekul. Dus de baan kreeg ik niet, ik bleef aan als freelancer. Ik had destijds namelijk geen enkel probleem met het vinden van kleding of rugzakken die goed pasten. Zogenaamd zijn de vrouwenartikelen afgestemd op de vrouwelijke anatomie maar mijn vermoeden is dat die ontwerpers niet verder komen dan het uitkiezen van een ander kleurtje en een kleinere maat. Ik ontdekte later, nadat ik dit had neergepend, dat Amerikanen er zelfs een term voor hebben: Shrink it and pink it. Oftewel: het enige dat slechte marketeers kunnen bedenken als ze speciaal voor vrouwen een product gaan ontwikkelen is: we maken het kleiner en we maken het roze. Ik ben niet de enige met een hekel aan roze en die het opvalt dat we vaak weinig keuze hebben.

Dit ademende regenjack heb ik gekozen vanwege het gewicht en functionaliteit, ondanks de kleur (Rab Flashpoint 2). Andere optie is wit.

Ik zou willen dat ik wat athletischer gebouwd was maar ik moet het doen met een typisch vrouwelijk figuur met brede heupen en smalle taille en schouders. ‘Curved’ zoals ze dat zo mooi in het Engels zeggen. Maar wat schetst mijn verbazing: de speciale ‘backpacking’ rugzak van Osprey voor vrouwen, de Aura AG zit mij voor geen meter. De kleur zeegroen, mwah. De zakjes op de heupband zitten in de weg van mijn armen. Het herenmodel in dezelfde serie (Atmos AG) heeft dat probleem niet en kwam in een mooie olijfgroene kleur met oranje accenten.

Roze en paarse accentjes voor de damescollectie

Hetzelfde heb ik met broeken. Mijn favoriete buitensportbroek is een herenbroek van Rab. De herenbroeken van Fjallraven zitten me beter dan de damesmodellen. Hoe dat kan, snap ik ook niet. De enige keer dat het zin heeft om een vrouwenmodel te dragen, is met regenjacks. Dan is het fijn dat die wat ruimte hebben bij de heup zonder dat de rest een wijde hobbezak is. Als inderdaad de pasvorm is aangepast. Maar dan is mijn keuze vaak weer beperkt tot roze of paars, aaaarch! Moeders worstelen met hetzelfde probleem als ze kleding voor hun dochter proberen te kopen.

Five Ten mountainbikeschoenen, links voor heren, rechts voor volwassen vrouwen bedoeld

Met schoenen heb ik dan het geluk maat 40 te hebben. Dan kan je ook terecht bij de herenschoenen. Want zelfs Dave begon het op te vallen: “Die Five Ten mountainbikeschoenen maken ze voor vrouwen in roze en paars!”. Ja maar schat, ik kan ze gewoon bij de heren bestellen, maak je geen zorgen.

Brompton vrouwfiets

Op een gegeven moment besloot ik me maar over te geven aan het collectief en mijn verzet op te geven tegen het alomtegenwoordige roze want resistance is futile. Roze is overal en onvermijdelijk. Misschien kon ik van een nadeel wel een voordeel maken en het strategisch inzetten. En zo werd ik een vermomd loeder in roze. Want beste mensen: roze blijkt uitermate geschikt als de-escalatiemiddel bij verkeersagressie. Elke ligfietser kent die verschrikte blikken van sommige tegenliggers die hun woordje klaar hebben. Iets met ‘gevaarlijk’ erin en ‘het zou verboden moeten worden’. In hun ogen zijn we ook enge snelheidduivels. Maar de meesten schrikken ze zich gewoon te pletter omdat ze geen rekening houden met onverwachte zaken.

Crankbrothers multitool

Dan de magie van roze: trek een roze T-shirt aan of een hardroze broek en je bent opeens niet kwaadaardig meer. Roze wordt geassocieerd met lief, schattig, ongevaarlijk. En dus kan je dat als ligfietster strategisch inzetten want hoe basaal de menselijke geest soms werkt, verbaast me nog regelmatig. Kom je net een hek onderdoor klimmen op een erf omdat het pad dat je volgde wel op de kaart staat maar in het echt niet bestaat? De eigenaar komt gealarmeerd poolshoogte nemen, ziet het roze T-shirt en opeens heb je een gezellig gesprek over fietsen en het weer in plaats van gemopper.

Rugzak Deuter Aircontact 50 in Blackberry/Aubergine

Daarom heb ik wel een damesbroek, van Mountain Equipment, in de kleur berry. Werkt ook handig op een open trike voor de zichtbaarheid: het deel wat het meest beweegt heeft een opvallende kleur.

Buitensportbroek van Mountain Equipment in kleur foxglove (vloekt wel bij de tassen)

Dus, dames (lig)fietsers: een kloddertje roze hier, een kloddertje daar… kan soms best handig zijn. Vermom jezelf in roze, maak misbruik van die kleur, begin een charmeoffensief in fuchsia. Maar blijf gewoon die stoere onafhankelijke vrouw die reist en sport en daardoor door sommigen gezien wordt als het tegenovergestelde van lief en schattig: een voor het aanrecht ongeschikt loeder (godzijdank, want we zitten liever op de fiets of voor de tent te klooien met een brandertje terwijl we van de whiskey nippen uit onze veldfles). Of roze ook werkt bij de heren, geen idee. Het aanbod aan roze buitensportkleding voor heren kan een beperkende factor zijn. Dat hoeft niet zo te blijven want een eeuw geleden beschouwde men roze nog als een mannelijke kleur. Verder kan roze misschien ook ongewenste aandacht trekken. Maar daarvoor heb ik dan in het uiterste geval mijn Krav Maga-verdediging achter de hand.

Van de zeventien vrouwen op deze foto koos er één vrijwillig voor zalmroze.

Tot slot: roze blijft een verschrikkelijke kleur maar kan dus soms handig zijn. Het is ook een kleur die me niet staat, leerde ik ooit bij een kleur- en stijladvies georganiseerd door mijn afdeling. Geef mij maar zwart, grijs, bordeaux en olijfgroen, met hier en daar een accent in oranje, fluor geel of rood. Ik hoop dat ook de Europese buitensportmerken in de nabije toekomst inzien dat volwassen vrouwen niet zitten te wachten op een kleur voor kleuters. Pink it en shrink it, dat kan echt niet meer.