Op de dag van vertrek word ik ’s ochtends wakker van het geluid van iemand die de voorruit van zijn auto staat te krabben. Na een heldere nacht schijnt de zon en is het lenteachtig. Na de koffie pakken we onze rugzakken in om daarna met trein en bus via Amsterdam en Den Bosch naar Cromvoirt te reizen. Hiervandaan wandelen we naar het verzamelpunt van de Rugzaklopers.

Het is maar 2,2 kilometer lopen naar de boerderijcamping ’t Hoog waar de Rugzaklopers dit weekend op vrijdagavond verzamelen om morgen een wandeling te maken door Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen. Vanaf de bushalte steken we de straat over en slaan we af in een zijstraat die halverwege overgaat in een onverharde weg. We wandelen over mooie onverharde paden tussen boerderijen door en bereiken zo de SVR-camping. De zon schijnt en het is lente-achtig, ook al is het nog winter.

Halverwege gaat de weg over in onverhard te Cromvoirt

Vochtig en koud
De camping is speciaal op verzoek voor onze vereniging opengegaan. Prachtig sanitair en voorzieningen voor tentkampeerders, zoals een picknicktafel, overdekt afwassen en zelfs een keuken. Het weiland waar we onze tent opzetten is erg vochtig en koud als de zon ondergaat. Gelukkig is er een verwarmd verblijf waar we met de overige aanwezigen, allen leden, de avond  doorbrengen. Hierdoor gaan we niet ijskoud de slaapzak in. Het hoofdlampje had thuis kunnen blijven: het is één dag voor volle maan.

Rijp op de tent
Maar liefst veertien tentjes staan er de volgende ochtend. Sommigen zijn laat aangekomen. Er staat rijp op de tent en Dave heeft niet kunnen slapen vanwege de kou. Ik heb goed geslapen maar het was bij mij net aan, zoals bij vele Rugzaklopers, blijkt bij het ontbijt. Iemand met een Therm-a-Rest NeoAir XLite slaapmat (R-waarde 3,2/350 gram) heeft veel last van kou van de grond gehad en krijgt van een medekampeerster voor de volgende nacht een zilveren isolatiematje aangeboden. Zoiets kan je in de winter meenemen om eronder te leggen als je kiest voor de lichtere NeoAir. Met een extra 173 gram kom je dan ’s winters op een totaal van 523 gram. Wij lagen prinsheerlijk op onze Exped Winterlite (R-waarde 7,0/475 gram). Deze matten isoleren altijd goed de kou van de grond.

Dave na een doorwaakte koude natte nacht

Dave en ik hadden beiden onze Lightwave Firelight 250 zomerslaapzakken meegenomen met een vulgewicht van 250 gram 900 cuin* dons (520 gram totaalgewicht). De verwachte nachttemperatuur was 1ºC. Deze slaapzakken hebben een comforttemperatuur (voor vrouwen) van 6ºC en een ‘lower limit’ van 1ºC voor mannen. Nu zijn de EN-normen prima om slaapzakken met elkaar te vergelijken maar je kan er niet van uitgaan dat je als man in deze slaapzak lekker slaapt in je boxershort bij 1ºC buitentemperatuur. Om de slaapzak flexibel in te kunnen zetten bij koudere temperaturen hebben Dave en ik ieder een eigen strategie bedacht die bestaat uit:

1. Slaapmat, 2. Thermolite lakenzak, 3. Firelight slaapzakken, 4. bivvy, 5. VBL

De lakenzak van Dave zou je slaapzak opwaarderen met maar liefst 15 graden. Dan zou hij comfortabel kunnen slapen bij -14ºC en zelfs nog kouder vanwege het lange wollen ondergoed en de trui. Onzin dus. Daarentegen sliep ik uitstekend met een bivvy en vapor barrier liner (VBL). De Thermolite lakenzak weegt 280 gram, net zoveel als de bivvy en VBL samen. Een vapor barrier liner is een dampdichte zak die niet ademt en zo voorkomt dat je donzen slaapzak nat wordt van je eigen transpiratie. Je zou verwachten dat je nat wordt in een VBL maar dat gebeurt dus niet. Ik moest er halverwege de nacht even uit naar de wc (daarvoor is lang wollen ondergoed ook handiger dan een lakenzak) maar mijn kleding was droog. De theorie is dat je bij een bepaalde vochtigheidsgraad in de VBL niet meer zweet. Om mijn slaapzak zat de SOL Escape Bivvy, een waterproof bivakzak van niet-gewoven materiaal met een zilveren reflecterende binnenkant. Deze strategie had tot nu toe gewerkt bij een paar eerdere kampeernachten rond het vriespunt. Vanwege de bivvy is de VBL aan te raden. Erg praktisch is dit driedelige systeem overigens niet: de VBL sluit met een koord rond de nek, de slaapzak met een rits links en de bivvy met een rits rechts. Dus je bent even bezig om erin en eruit te komen.

Condens
De volgende ochtend hadden we beiden de bovenkant van onze slaapzakken nat. We denken dat het zo extreem vochtig is geweest dat onze ademhaling is neergeslagen op onze slaapzakken rond ons hoofd. Geen van beiden had met zijn hoofd in de slaapzak liggen ademen. Ook het bovenste gedeelte van de binnenkant van mijn bivakzak was nat van het condens. Ik denk dat het hierop is neergeslagen en vervolgens heeft afgegeven op mijn slaapzak. Nu zou een waterafstotende tijk om de donzen slaapzak een uitkomst zijn geweest.

Tijdens het ontbijt schijnt het zonnetje

Loonse en Drunense Duinen
De volgende camping was veertien kilometer wandelen door De Loonse en Drunense Duinen. Vanwege mijn hielspoor/ontstoken peesplaat liepen we de kortst mogelijke route. De meeste Rugzaklopers lopen op een wandeldag zo’n twintig kilometer.

Wandelroute in Pocket Earth door De Loonse en Drunense Duinen

Vanaf de zaterdagcamping was het de bedoeling om zondagochtend te vertrekken naar de dichtstbijzijnde bushalte ruim een kilometer verder. Vanwege de natte spullen en koude besloten we deze kilometer meteen aan onze wandeling te plakken en de tweede kampeernacht over te slaan. We kregen heel aardig een extra zomerslaapzak aangeboden van een medekampeerster die met de auto naar de eerste camping was gekomen maar dat loste het probleem van de natte slaapzakken niet op. Ook hadden we onze zinnen al gezet op naar huis, mede omdat er iemand nogal aanwezig was in de groep, die aan de lopende band schunnige opmerkingen maakte en diverse vrouwelijke kampeersters uitnodigde om hem vannacht warm te houden in zijn driepersoonstent. Bah. Soms tref je het niet.

Tips van Rugzaklopers

Hoe zet je verse koffie met theezakjes, spaar je pleisters uit en zet je je brander stabiel?

Theezakjes van Marskramer voor gemalen koffie

Injinji teensokken voorkomen dat je met pleisters aan de slag moet

Hoe stabiliseer je een White Box Stove?

Rugzaklopers
Het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen is prachtig. We wandelden vele kilometers door het stuifzand over sporen, deels over LAW 13, het Hertogenpad, aangegeven met paaltjes in de zandvlakte als steenmannetjes in de bergen. Af en toe waren we ook het spoor bijster en moesten we op GPS navigeren. Het terrein is afwisselend met heuvels, zandverstruivingen, bomen en heide. We zagen veel reeënsporen. We kwamen geen andere Rugzaklopers meer tegen onderweg. Soms halen we ze in als ze uitgebreid pauzeren met koffie. Ik geloof dat de meesten niet door het zand wilden lopen en een noordelijker route gingen volgen door het bos, maar wij wilden juist de zandverstuivingen zien want dat maakt dit gebied uniek.

Impressie De Loonse en Drunense Duinen

Toen we aankwamen bij de tweede SVR-camping Van Loon’s Hoekske was nog niemand anders van de Rugzaklopers gearriveerd, ook al waren we later vertrokken dan de andere wandelgroepen. De boerin had heel leuk op een bord ‘Welkom Rugzaklopers’ geschreven. Ook zij was speciaal voor de gelegenheid opengegaan. We maakten even kort een praatje, knuffelden een vrijgrage zwarte boerderijpoes en vervolgden onze weg naar de bushalte in Kaatsheuvel, station Tilburg, Breda, Rotterdam CS, Schiphol en tenslotte Almere.

Thuis zag ik bij het binnenstebuiten uithangen van de spullen dat de aluminiumlaag van mijn bivvy al aan het slijten is. Ik heb deze ook weleens als lakenzak gebruikt ín mijn slaapzak.

Slijtageplek in reflectielaag bivvy

*) Gemeten volgens EU-standaard. Hier vind je op Kampeerwijzer uitleg over de vulkracht van dons.