Hoewel het op de heenweg zodanig bewolkt was dat het even leek of er regen dreigde, kwamen we toch droog aan op het Herfsttreffen van ligfietsvereniging NVHPV¹. Bij aankomst bij de Zandkant te Biezenmortel in Brabant scheen de zon en dat bleef hij doen tot we weer thuis waren. Het werd dus een mooi weekend.

Nog bewolkt op de heenweg.

Twintig kilometer voor aankomst haalden we een open ligfiets in met banaantassen. Het bleek René en het laatste stuk reden we met zijn drieën. Bij aankomst leek het alsof de accomodatie wat behelpen was: twee toiletten waren afgesloten en het enige toilet dat over was, was gecombineerd met een douche. In totaal waren er drie douches. Tegen het eind van de middag op de eerste dag komen er echter veel mensen aan die tegelijkertijd willen douchen (want een flink stuk gefietst). Even later bleek gelukkig dat er om de hoek nog een groot sanitair gebouw was met genoeg en mooi sanitair.

Camping De Zandkant

Vrijdagavond aten we pannenkoeken met soep vooraf. Eerder moesten we op een Treffen in de rij om zelf een pannenkoek te bakken, nu bakte een kleine groep de pannenkoeken omdat de keuken wat te klein was voor het oude plan. Logistiek liep dat niet helemaal lekker met als gevolg dat Dave na 128 kilometer fietsen om 19.30 uur pas één pannenkoek op had. Maar o wee degenen die poolshoogte kwamen nemen in de keuken, die werden op een felle en onaardige manier verjaagd door de dame die al twee jaar roept dat ze ophoudt met organiseren. Het lijkt me inderdaad de hoogste tijd dat er een vervanger gevonden wordt, zoals ze zelf al vaak genoeg heeft aangegeven. Voorgenomen om de volgende keer maar zelf eten te koken na aankomst op een Treffen.

Zonnig bij aankomst. Brommers kieken was een populaire bezigheid!

We waren ook behoorlijk kapot na aankomst want we waren met de speed pedelec trikes gekomen. Elan heeft nog steeds geen tweede accu kunnen leveren voor mijn fiets, daar zitten we al een maand op te wachten (vreemd: want HP Velotechnik kan binnen een week wel een hele nieuwe fiets leveren met twee accu’s). Dus hadden we ieder anderhalve accu tot onze beschikking. Dat betekent fietsen in stand 2 (van 5) en soms bij het oprijden van viaducten en bruggen kort standje 3. Op die manier halen we dan 128 kilometer op één accu. Ook al omdat je meer overgeleverd bent aan de elementen is fietsen met de speed pedelec trike heel wat inspannender dan met een velomobiel (mits de route goed is).

Heenweg: Wijk Bij Duurstede

Heen reden we via een route van Brouter voor velomobiel schnell. Dit was een veel betere route dan degene die ik met Basecamp op basis van Open Fietsmap had gemaakt voor de terugweg. We kwamen op de terugweg over de Uithof (waar het voor een zondag opvallend druk was) en door Lage Vuursche (druk verkeer en veel restaurantjes in het bos) en over smalle halfverharde fietspaden. Hier moesten we veel remmen en optrekken en we hadden ieder anderhalve accu nodig voor de terugweg die acht kilometer korter was. Op deze route riepen we dan ook een paar keer: “Dít met een velomobiel???” Bijvoorbeeld bij een bocht scherper dan 90 graden of die smalle zandpaadjes die ook nog tweerichtingverkeer waren en druk befietst.

Terugweg in de buurt van Andel

We reden op zaterdag met de ligfietsclub de lange toertocht van 70 kilometer. Dit was een prachtige tocht door Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen en het rivierlandschap van de (Afgedamde) Maas. We gingen twee keer met de pont. De lunch was om een uur of half drie na 55 kilometer fietsen in het mooie historische vestingstadje Heusden. De groep van de kortere tocht (40 kilometer) was eigenlijk net klaar om te vertrekken toen we aankwamen. We hadden dus beter een uurtje eerder kunnen vertrekken. Gelukkig zwerft er altijd wel een Cliff bar ergens in de tas (of velomobiel). Zo bleven we op de been. In het restaurant stonden de bestellingen dankzij een voorbestelling razendsnel op tafel. De volgende keer moeten we hier echter ook het bestek meebestellen want daar was het nog lang op wachten. Na drie keer vragen kregen we te horen dat het bestek nog ‘ingestoken’ moest worden. Altijd lastig zo’n grote groep. Op het plein voor het restaurant kregen de ligfietsen veel bekijks.

Lunchlocatie Eetcafé Havenzicht te Heusden

Op de terugweg gingen we met een groepje boodschappen doen in Drunen. Na het halen van brood en alcoholvrij bier zou Victor voorop rijden terug naar De Zandkant. Maar toen kwam er een wielrenner langsrijden en waren we Victor een tijdje kwijt ;-). Een ernstig geval van RIS².

Mooi uitzicht vanuit de lunchlocatie in Heusden waar de ligfietsen veel bekijks trokken

Er waren op het groepsverblijf twee slaapzalen met stapelbedden: het was kiezen of je tussen de kinderen of snurkers wilde liggen. Velen kozen eieren voor hun geld en trotseerden de eerste nachtvorst aan de grond in hun tent. Ik zag een geruite flanellen pyjama en sjalies om het hoofd en ook een donsjasje had gedubbeld als dekbed. Wij lagen prinsheerlijk tussen de snurkers (tip: een slaapmasker en oordopjes). Tweede nacht was iets benauwder omdat ik ramen en deuren had moeten sluiten om de rook buiten te houden van het kampvuur.

Stapelbedden op de slaapzaal voor snurkers

’s Avonds aten we wederom een zelfgemaakte maaltijd met rijst en groente en naar keuze vlees of champions en cashewnoten. Het was heerlijk en er was zelfs een toetje: vla. Ondertussen spreek je op het Treffen weer vele (nieuwe) bekenden. Super gezellig. Er was een wedstrijd ‘wie kan deze pot opendraaien’ die ik met mijn kippenkracht won van vele mannen dankzij een tik met het deksel tegen de tafelrand, een trucje dat niet iedereen bleek te kennen. Dave liet een andere tafel versteld staan door in een paar seconden een of andere smart puzzle op te lossen waar de rest al een halve avond het hoofd over had zitten breken.

Gesprekken
Vele onderwerpen kwamen tijdens de gesprekken aan bod, zoals opleidingen, nieuwe banen, voedselhypes, haperende GPS’en, reizen, gezondheidsproblemen en het slecht afleveren van fietsen. Ook hoorden we van Erwin dat zijn Strada Tante Lies weer in de prak zit. Ook onder het fietsen veel mensen gesproken, dit gaat veel makkelijker op een trike dan in een velomobiel: je verstaat mensen aanmerkelijk beter. Veel mensen toonden belangstelling in onze speed pedelec trikes. Jos was een beetje van slag door onze aankoop en dacht dat ik nu ook wel Justin Bieber zou downloaden.

Rijst opscheppen

Als toetje vla met banaan en Irish whisky

Elly, Cees en Jan uit Noord-Holland

Op de terugweg, als we door Almere Hout al fietsend de laatste kWh’s uit onze accu’s persen, begint het te miezeren en net als we de trikes weer binnen hebben staan begon het te regenen. Mooier hadden we het weer niet kunnen plannen.

Overige foto’s:

Gewatteerde (donzen) jasjes (‘puffs’) zijn favoriet

Wachten op de pont tijdens de toerrit

Hier bewijs ik Walter de kwaliteit van de iPhone als camera

Ook open liggers zijn van de partij

Gerards oplossing tegen hinderlijk windgeruis

Ook Victor had last van windgeruis

Vestingstad Heusden

Herbert heeft een helm

Jos houdt het thuisfront op de hoogte van zijn locatie via een Spot tracker

Mist boven het weiland na een nacht met vorst

Marloes was op de roeifiets gekomen

Velomobielen

1) Nederlandse Vereniging voor Human Powered Vehicles
2) Racefiets Inhaal Syndroom

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren