Na onze eerste week in Fort William, Schotland, waarin we onder andere de hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk, de Ben Nevis, beklommen was het tijd voor onze georganiseerde wandelvakantie in Glencoe.
Die reis boekten we via SNP bij HF Holidays. Het is een groepsreis met georganiseerde wandelingen onder leiding van een gids vanuit één hotel, Alltshellach House in North Ballachulish (Glencoe) aan het Loch Leven. Hetgeen een prachtig oud landhuis bleek te zijn. Onze hotelkamer keek uit op de Schotse bergen.
We hadden de reis met een internationale groep geboekt en die bleek voor tachtig procent Engelsen te bestaan… en zestig plussers. Engelsen weten niet hoe het is om een vreemde taal te spreken dus als ze tegen een buitenlander praten slikken ze de helft in en zullen ze ook niet hun best doen om King’s English te spreken. Dus de helft van de tijd had ik geen idee waar ze het over hadden. Erg vermoeiend. Gelukkig zaten er ook een paar Amerikanen in onze groep. Daar leg ik niet alleen makkelijker contact mee maar het voordeel is ook dat je elk woord wat ze zeggen kan verstaan.
Het dagprogramma
Wat vakantie voor mij is: niet de wekker hoeven zetten en niet op mijn horloge hoeven kijken. Helaas. Om 6.45 ging dagelijks de wekker om op tijd aan het uitstekende en meest uitgebreide ontbijt dat ik ooit heb gezien, te kunnen aanschuiven. Na het ontbijt pikte je je lunchpakket op dat je de vorige avond had besteld en had je ongeveer een halfuur voor de noodzakelijke toiletgang want de rest van de dag zat je in de bergen van Schotland en daar is geen wc. Bovendien ben je met een groep.
Klimaatgestuurde schoenendroogruimte
Vervolgens gingen we via de schoenenkamer, een aparte klimaatgereguleerde kamer waar de bergschoenen moesten drogen, richting de klaarstaande bus die ons naar de voet van een berg bracht. Onder leiding van een gids maakten we mooie en prachtige wandelingen. Omdat de Schotse bergen weinig paden kennen, werd er op plaatsen met bijvoorbeeld een waterval (dan had je tenminste stenen) naar boven geklauterd. Hierbij is een gids erg handig. Het Schotse landschap is rauw en schitterend. Het lopen in een groep was goed te doen, tenzij je jezelf de avond ervoor had ingeschreven voor de ‘easy walk’. Iedereen die dacht dat hij wel fit goenoeg was voor de Schotse bergen omdat hij elke avond de hond uitlaat, kwam terecht in deze groep.
Avondprogramma
Na de wandeling stond de bus weer klaar op een andere plek om de groep op te pikken, dit was allemaal heel goed geregeld. Eenmaal weer bij het hotel had je krap een uurtje om je te douchen zodat je weer fris kon aanschuiven voor het avondprogramma. Dat bestond eerst uit een briefing over de wandelingen van morgen, waarbij het gebied, terrein en de moeilijkheidsgraad van de easy, medium en hard walk werden toegelicht. Aansluitend was elke avond het driegangendiner. Daarna koffie en vervolgens het avondprogramma, dat kon bestaan uit een lezing van een ranger tot een proeverij van Schotse gerechten (allemaal heel lekker maar je moet niet willen weten waar het van gemaakt is). Na het avondprogramma was je volledig afgedraaid en dat kwam goed uit want dan was het ook bedtijd.
Ideale vakantie
Van deze vakantie heb ik een paar dingen geleerd: ik hou van tijd voor mezelf en voor ons tweeën. Bijvoorbeeld tijd om een boek te lezen en te werken aan een reisverslag. Seks. Als je daar ook van houdt, moet je dus niet bij HF Holidays boeken want dan heb je geen tijd voor die dingen. Eén van de deelnemende Françaises (haar gebrekkige Engels was eveneens beter te verstaan dan een Engelsman) in onze groep, die een eigen bedrijfje heeft, legde aan mij uit waarom dit voor haar de ideale vakantie is. Ze zei: ik moet het hele jaar door elke dag beslissingen maken en hier hoeft dat niet, alles wordt voor je bepaald. Een ander stel deed deze groepsvakantie omdat zijn knieën waren versleten en de hare (nog) niet. Dus kon hij met de easy walk meelopen en deed zij de hard walks. Alleenstaanden in de groep hoefden alleen eenzaam te zijn in bed. Deelnemers hebben vaak al meerdere keren bij HF Holidays geboekt en als je vertelt dat het je eerste keer is, gaan ze er vanuit dat er nog vele HF Holidays-reizen zullen volgen. Het zal wel aan ons liggen, maar wij kregen er een hi-de-hi, hi-de-ho-gevoel bij.
Daas
We arriveerden in Altshellach op zaterdagmiddag en we vertrokken op zaterdagochtend. Op de woensdag werd geen wandeling georganiseerd. Op dinsdagavond waren we zéér toe aan een vrije dag van onze vakantie. Na afloop van de week word je met een bustransfer naar Glasgow gebracht. Iedereen bleef een beetje daas bij de bus hangen, nadat we daar afgezet waren. Ik zei tegen Dave: “Kom op, we gaan. Het is even wennen maar nu hebben we weer zelf het heft in handen.” Ik geloof dat de rest nog op instructies stond te wachten…
Hoe ik me voelde na een week HF Holidays (foto gemaakt bij Camera Obscura in Edinburgh)
Met een goede ligfietsconditie is het beklimmen van de Schotse bergen geen enkel probleem. Het probleem is er weer vanaf komen. We liepen iedereen eruit de berg op, maar afdalen was een ander verhaal. Het leek alsof we daar de spieren voor misten en kregen last van onze knieën. Wie een goede oefening hiervoor weet, we houden ons aanbevolen voor tips.
Laatste week in Schotland: Edinburgh
De laatste week brachten Dave en ik samen door in Edinburgh. In een Ibis-hotel zonder ontbijt, zodat we geen wekker hoefden te zetten. Met een heel lekker bed. (Bekijk ook deze over-the-top film over dat bed). Een ieder die deze stad nog niet bezocht heeft, zou deze op zijn to-do lijstje moeten zetten. Wat een prachtige historische stad! Dat vernuftig in elkaar zit met allerlei trappen en bruggen om de hoogteverschillen te overbruggen. Fans van Harry Potter moeten zéker naar Edinburg en dan de Potter Trail volgen, wat een van de leukste dingen was, wat we in deze stad hebben gedaan. Onze gids Eric (een Amerikaan, dus ik kon hem verstaan) wist het geweldig te brengen en je bezoekt allerlei plaatsen die tot inspiratie gediend hebben voor de schrijfster J.K. Rowling. De rondleiding begint op de Greyfriars Kirkyard, een oud vervallen kerkhof waar je onder andere grafstenen aantreft van McGonagall en Thomas Riddell. Ernaast ligt een kasteelachtig gebouw met torentjes, dat een kostschool is voor wezen, met vier huizen, etc.
Dit standbeeld van John Knox staat bij de School of Divinity in Edinburgh maar wij denken dat het Dumbledore is bij de School of Divination
Al met al was het een mooie afwisselende reis en de groepsreis een interessante ervaring. We hadden nooit onze weg in de Schotse bergen gevonden omdat we er niet op voorbereid waren dat paden in dit berggebied nagenoeg ontbreken. Eén ding hebben we wel gemist voor het ultieme Schotland-gevoel: regen. De hele week in Edinburgh was het weer voor een T-shirt en ook in Glencoe hebben we op vijf minuten na geen regen gehad.
Kampeerwijzer 
Hoi Belle, de westkust is het natste stukje maar het valt vaak mee met de regen. Wij hebben er een paar keer gefietst en regelmatig was er een miezerbui, maar niet genoeg om serieus nat te worden.
Over lopend klimmen en dalen weet ik dat het eerste een kwestie van conditie is en het tweede vooral op ervaring aankomt. Losjes en ontspannen naar beneden lopen kwam bij mij niet meteen en of ik nu snel naar beneden ga weet ik niet maar het loopt lekkerder dan in het begin. “Gewoon” doen, op een dag krijg je de slag te pakken. En vergeet niet te genieten, als je niet de snelste bent heb je daar meer tijd voor!
Klimmen is vooral conditie, afdalen is veel meer techniek. Oefenen in Nederland is lastig, alleen door te doen krijg je het echt in je vingers, of liever je benen. Bij het dalen moet je je gewicht bij elke stap afremmen. Probeer dat in je spieren te doen en niet in je gewrichten. Door af te dalen met licht gebogen benen vang je de klappen op in je spieren – en ja, een goede conditie helpt dan zeker. De grote klappen komen in je bovenbenen, aan de voorkant. Die zouden met fietsen al aardig sterk moeten zijn, maar oefeningen waarbij je met gebogen benen war op en neer hopt zouden wel eens kunnen helpen.
Hallo Belle,
Dalen is een truckje, spanning blijven houden in je benen. Niet na elke stap met het andere been ontspannen. Je lichaam moet zo constant mogelijk naar beneden, als nederlander maak je snel te grote stappen waardoor je iedere keer je hele lichaam gaat opvangen. Met kleinere stappen nemen kan je makkelijker de spanning op je benen houden.
En luisteren naar je lichaam, net als met fietsen in het juiste ritme, is de berg op, maar ook af in het juiste ritme belangrijk. Je kan oefenen in de duinen.
Vriendelijke groet,
Raimo