• Aantal kilometers afgelegd: 105
• We zijn in: Friesoythe, Duitsland

Dertiende etappe

Na het ontbijt afscheid genomen van Dörte en haar pension.

Frühstück in privat Pension

Vloer in Dörte’s huis

De 105 kilometer van vandaag gingen alleen maar door licht glooiend landschap. Afgezien van één wat steviger klimmetje, maar toen kwamen we ook langs een bordje dat verwees naar ‘Aussichtpunkt Hohe Berg’.

In de buurt van Nederland
Het is te merken dat we weer in de buurt van Nederland komen. Het is drukker op de weg. Zo druk dat we files veroorzaken op de rijbaan en het ons verstandiger lijkt om van de Duitse ‘fiets’paden gebruik te maken. Dat levert echter de nodige ergernissen op: gehobbel over boomwortels, te scherpe bochtjes, afslagen met een vergeten doorsteek, pad gaat over in trottoir in dorpen met opstakels als voetgangers, vuilnisbakken en uitritten. Of fietspad houdt helemaal op bij bushalte en dan moet je een trottoirband af (en dus uitstappen).

Duitse variant van ‘fietsers afstappen’ en toen konden we de fietsen maar net langs zo’n sigarettenautomaat manoeuvreren

De stadjes waar we doorheen komen zijn wat groter dan die van de afgelopen weken. Er is meer commercie. We lunchen bij een bakkerij in de Lidl (bijna alle Duitse supermarkten hebben een bakker waar je kan zitten en belegde broodjes kan laten maken en koffie drinken). Verderop in het dorp blijken er wat meer en gezelliger gelegenheden te zijn maar aan de stadsrand kom je als eerste de supermarkten met groot parkeerterrein tegen. Wie met de auto boodschappen komt doen laat gelukkig ook meestal de fietsen met rust. Al was er een man die wilde weten waar het zonnepaneel voor diende (laden meine Handy!) en een andere man wilde weten waar hij sowieso naar zat te kijken.

Steekvliegen
Onderweg rijden we behalve door de dorpjes langs velden met mais en aren en afwisselend bos. Elke keer als we stoppen voor een bio break, ontdekken de steekvliegen ons. Als die je bijten dan a) voel je dat en b) is er meteen een flinke druppel bloed. We spuiten zoveel Autan, dat zowel zou moeten beschermen tegen teken, muggen als steekvliegen, dat we onszelf zowat verdelgen.

In een bosgebied zetelt zo’n steekvlieg zich in mijn velomobiel. Eerst is mijn been aan de beurt, daarna mijn bovenarm, dan landt het insekt op mijn borst. Ik probeer ‘m uit mijn fiets te verjagen en mis daardoor een half verkeersheuveltje. Bijna beland ik op twee wielen.

Onderweg blijkt een van de witte weggetjes op de kaart onverhard te zijn, maar gelukkig is het maar een kort stukje. In één van dorpjes zijn de verharde wegen weer van natuursteen. Nog een paar van die stukken en we zijn van onze amalgaan vullingen af. Het is de hele dag schitterend en warm weer, wel broeierig.

Kinderkopjes of kasseien

We komen terecht in Friesoythe op de eerste camping in Duitsland zonder toiletpapier. Niet veel later loopt er een man langs onze kampeerplek. Met een zwaar Duits accent zegt hij in het Nederlands dat onze fietsen gevaarlijk zijn omdat we zo laag zijn en omdat mensen er niet aan gewend zijn. Binnen drie minuten laat ik hem afdruipen met de staart tussen zijn benen. Ik ben klaar met die asociale Nederlandse automobilisten, die alleen met zichzelf rekening willen houden. Wíj zijn zeker lastig, omdat ze dan opeens ook moeten opletten op het overige verkeer. Gehakt maak ik van hun argumenten. Duitsers en Denen zijn veel minder gewend aan ligfietsen, maar zij zien ons wél.

We komen weer in de buurt van Nederland

Rare fietsen
Behalve dan die afslaande mevrouw vandaag, de eerste die ons in Duitsland over het hoofd zag. Haar zoontje naast ons zag ons wel en de automobiliste schrok zich dood. Aan haar reactie te zien legde ze niet de schuld bij ons in onze rare fietsen maar bij zichzelf.

Twee keer komen we een slingerend ouder echtpaar tegen op e-bikes en met fietstassen (dat zijn de ergste). Ze weten al een verkeersinferno te ontketenen bij het trachten oversteken van de weg. Het lukt ze af te stappen zonder om te vallen, een wonder. Ze zien dan ook dat wij achter ze zitten. Desondanks lukt het ze niet om recht achter elkaar te gaan fietsen. Dit zijn geen echte Duitsers meer, we zitten duidelijk in de buurt van Nederland. Dat belooft wat voor de resterende 235 kilometer. Het zal weer wennen zijn.

The Simpsons wolkjes

Tent opgezet in de schaduw

De Gill Sans op de bordjes maken veel goed