Nog niet eerder hadden we een dagafstand van meer dan 100 kilometer afgelegd. Het tochtje van gisteren ging om Oostelijk Flevoland heen. In 6 uur reden we 118 kilometer met een gemiddelde snelheid van 28,2. Straks moeten we het op vakantie kunnen met kampeerbagage.

Met een windkracht 5 in de rug reden we vlot richting Lelystad. Er stond veel wind en ondanks dat het zonnig was, zagen we slechts een enkele zeilboot op het Marker- en IJsselmeer. Wel witte koppen op de golven. Het leek wel of alles onder de 20 meter nog in de havens lag aangemeerd. Dave maakt zich zorgen over de terugweg, als we de wind tegen krijgen. Ik heb echter gezien dat de wind in de avond gaat liggen en ik heb de route met de klok mee gepland, zodat we op de terugweg niet tegen de wind, die heeft kunnen aanwakkeren boven het IJsselmeer, hoeven te trappen.

De route om Oostelijk Flevoland en de Oostvaardersplassen

We maken onze eerste stop bij de Flevo Marina, onze oude thuishaven van toen we nog een Etap 24i hadden (kajuitzeiljachtje van 8 meter). Dave moet al wat eten en komt er achter dat zijn gesmeerde boterhammen nog in de koelkast thuis liggen. Gelukkig kennen we hier de weg dus hij gaat wat eetbaars halen bij het supermarktje van de jachthaven. Ondertussen kom ik in gesprek met een Duitser. Hij is geïnteresseerd in de velomobielen en vraagt me of de haven van Urk beschutting biedt tegen de wind. Hij heeft voor een week een Bavaria van 30 voet gehuurd. Met dit weer moet je makkelijk kunnen uitvaren als je gaat zeilen, zeker met een 30 voeter. Ik adviseer hem naar Enkhuizen te gaan in plaats van Urk want ik merk dat hij onzeker is. Urk heeft een vervelende ondiepte voor de haven liggen en ligt vandaag aan lagerwal. Bovendien is er op zondag geen bal te beleven terwijl het buitengedeelte van het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen een must is. Zou hij naar Enkhuizen zeilen, dan heeft hij ook voordeel van de luwte van de Houtribdijk waardoor de golven minder steil zijn. Maar volgens hem is Enkhuizen niet te bezeilen omdat de wind uit het westen komt. Misschien kan hij inderdaad beter de hele week verder in de Flevo Marina vertoeven en de landvasten niet aanraken! (Enkhuizen is perfect te bezeilen bij westenwind – sowieso is alles te bezeilen met welke wind dan ook).

Ketelbrug
Op weg naar de Ketelbrug spatten de golven tegen de basaltblokken en vliegen de spetters tegen m’n zonnebril. Dave gaat even RIS’en* en moet 52 rijden om een racefietser in te halen, die optimaal profiteert van de wind in zijn rug. Bij de Ketelbrug kan het lekker spoken op het water omdat je hier vaak wind tegen stroom hebt. Een zeilboot met gestreken zeilen is een speelbal voor de venijnige golven hier en probeert op de motor door de openstaande brug te komen maar heeft moeite om tegen de golven in te komen. Het ziet er vanaf de kant al zwaar uit dus ik weet dat de opvarenden op dit moment in de hel verkeren. Het autoverkeer tussen de Noordoostpolder en Flevopolder moet wat langer wachten vandaag.

Brug naar Elburg, merk ook de wolk boven het haventje op

Net als we in Ketelhaven aankomen pakken zich wat donkere wolken samen. We gaan daarom even koffie drinken en appeltaart eten bij restaurant Land’s End. We zijn net op tijd binnen als de felle korte buien beginnen te vallen. We blijken al eens bij Land’s End geweest te zijn, op een tocht vanuit de Ligfietsshop in Dronten op de landelijke ligfietsdag. Toen konden we met zijn allen lekker op het grote buitenterras zitten. Omdat je dan de groep achterna fietst heb je geen idee van waar je bent.

Vanuit het restaurant heb je goed zicht op het water. Een jacht probeert het grootzeil te hijsen en meteen een rif te steken maar houdt de boeg niet goed in de wind. Hierdoor begint de boot al te zeilen terwijl het voorlijk nog niet strak staat. De giek blijft steken achter de buiskap en ze komen ook gevaarlijk dichtbij de kant maar gelukkig is het de hogerwal en loopt het goed af. Hoewel we onzelf niet zien als superzeilers constateren we dat we dat we dit toch beter deden dan de opvarenden van dit zeiljacht. Even later komt er vanuit de andere richting een prachtige houten S-spant met geveegde kont en houten mast rustig langs zeilen. Ondertussen mogen we meegenieten van de gesprekken tussen twee schoonheidsspecialistes een tafel verderop. We zijn dus blij als we op de app Buienalarm zien dat de laatste zware bui geweest is en stappen weer in de fiets. Voor de rest blijft het vandaag droog.

Ketelhaven
Het mooie jacht, toch al enige tijd geleden dat het de Ketelhaven passeerde toen we nog aan de appeltaart zaten, halen we al snel in. Zeilen gaat een stuk minder snel dan ligfietsen! Even later passeren we strandpaviljoen De Oase, wat we ook herkennen van een landelijke ligfietsdag. Van de tegenwind hebben we nauwelijks last. Beschut door hagen, dijk en bomen kunnen we een snelheid van 30 tegen windkracht 5 in aanhouden. Deze kant van Oostelijk Flevoland is veel groener en beschut.

Omdat we de polder rondrijden komen we ook langs verschillende gemalen van de Flevopolder: Wortman, Colijn en Lovink. Op alle staat een gedicht van Niels Blomberg ‘waterdichter waterschap Zuiderzeeland’. Online is er eigenlijk weinig over te vinden dus ik vind het jammer dat ik niet bij alle gestopt ben voor een foto. Ik maak weer foto’s met mijn good ol’ iPhone 4. De nieuwe CAT phone S50 is terug naar de leverancier om na te kijken waarom deze zulke onscherpe foto’s maakt. Van het werk heb ik een Samsung Galaxy S4, ook met een 8 megapixel camera, en de foto’s daarvan zien er toch een stuk scherper uit. Ik hoop dat het snel opgelost kan worden want terug naar 3G en de trage iPhone 4 is even slikken.

Verderop staat er langs de dijk een grappig beeldhouwwerk, een pentagram dat de duimen omhoog steekt. Ik heb er niets over kunnen vinden van wie het is of wat de titel is.

Kunstwerk pentagram

We pauzeren even langs de dijk. Als je in het hoge gras gaat zitten, zit je in de luwte en is het aangenaam. Als we weer op pad gaan doemen al snel de rode daken op van het appartementencomplex van Landal Waterparc Veluwemeer. Even later rijden we langs vele vakantiehuisjes en een stad bestaande uit caravans met voortentluifels aan de voortent. Wie heeft er zin om zo hutje bij mutje te staan?

Pauzeren in het hoge gras van de dijk langs de randmeren

Meerdere keren vlucht een sprong konijnen over het fietspad. Dan doemt de blauwe koepel van het Dolfinarium in Harderwijk op. Bij de Biezenburcht slaan we rechtsaf de Knardijk op. Nu moeten we even hoog op de dijk onbeschermd tegen de wind in. Er vliegen steeds gele kwikstaartjes vlak voor de fiets op met hun kenmerkende golvende vlucht. Op een deel van de dijk staan schapen. Hier moet je alert zijn op domme acties. En inderdaad, net als we er bijna langs zijn vlucht het op een na laatste schaap de verkeerde kant op en moet ik vol in de remmen. Gelukkig hoef je niet het hele stuk boven op de Knardijk te rijden en ligt het fietspad soms ook onder aan de dijk waar je minder last van de tegenwind hebt.

Knardijk

De kilometerteller gaat over de 100 kilometer en mijn linkervoet begint vervelend pijn te doen. Dat was eigenlijk al zo voor vertrek. Omdat Dave zo enthousiast is over de Eggbeater 3-pedalen heb ik er ook twee tochtjes mee gefietst, in totaal 100 kilometer. Hoewel we beiden Bont Riot-fietsschoenen hebben, voelde ik duidelijk het pedaal door de carbon zool heen terwijl Dave nergens last van heeft. Waarschijnlijk is de zool van maat 46 dikker dan die van maat 40. Mijn uitstapje naar Eggbeater heeft een geïrriteerde zenuw tussen de middenvoetsbeentjes opgeleverd. Vandaag reed ik dus weer met good ol’ SPD. Dat ging goed maar op het laatste stuk ging de zenuw toch opspelen.

Thuis eerst maar een verdiend glaasje wijn en de voet op een zak bevroren doperwten gezet. Die doperwten liggen speciaal als coldpack in de vriezer. Het heeft geholpen: de volgende dag voel ik de blessure in mijn voet bijna niet meer. De afstand vonden we verder prima te doen: je stelt je er op in, eet elke 25 kilometer iets en voor je het weet ben je weer thuis.

*) RIS: Racefiets Inhaal Syndroom