Na het mislukte tochtje van vorig weekend voor vandaag maar een route over gestrooide wegen uitgezet, via de planner van de Fietsersbond.

Het had afgelopen avond gesneeuwd dus de optie ‘via strooiroutes’ van de Fietsersbond kwam nu goed van pas. Ik plande een tocht van ons huisadres naar ons huisadres en gooide er ruwweg twee via-punten in: ‘Almere Haven’ en ‘Zeewolde’. Nu schuiven met de vlaggetjes maar wel naar blauw oplichtende wegen op de kaart: de gestrooide routes. Route vervolgens exporteren naar een gpx-bestand en overzetten op de GPS.

De route voerde ons door de krikkemikken van Almere Haven. We reden twee keer verkeerd omdat soms de GPS iets achterloopt met waar je positie op dat moment precies was. Je zit hier ook tussen de woonhuizen. Door alle bochten lag in dit gedeelte de gemiddelde snelheid maar op 20,5 kilometer per uur.

Krikkemikken van Almere Haven, klein deel van de route

WhatsApp
Een tiener bleef midden op het fietspad staan, hoofd naar beneden gericht op WhatsApp. Zijn kleine broertje had ons in het vizier en riep enthousiast “Kijk dan, kijk dan!” maar de tiener had alleen oog voor zijn smartphone. Vader moest er aan te pas komen met “kijk eens uit voor die mensen”. Ik had nog niet getoeterd, ik keek gebiologeerd hoe lang het zou duren voordat de tiener ons ging opmerken maar dat gebeurde dus niet.

Enkele delen van de route waren niet recent gestrooid

Omdat er bij ons in de tuin nog sneeuw lag had ik verwacht dat de akkers nog wit zouden zijn maar helaas was dit niet zo. Alleen op stukken die in de schaduw lagen van bomen was het hier en daar nog wit. Het was halfbewolkt maar we reden de tocht overwegend lekker in het zonnetje.

Bobsleeën
De gepland gestrooide routes waren voor 99 procent ook daadwerkelijk gestrooid, dus de planner werkt goed. We kwamen een paar kleine stukjes tegen waar we mochten bobsleeēn met de velomobiel. Het achterwiel brak een paar keer uit op het ijs en we moesten een stukje door sneeuw ploegen dat nog niet in ijs was veranderd.

Een racefietser haalde ons in terwijl we 29 kilometer per uur reden. Ik zag hem opdoemen in onze achteruitkijkspiegel maar had geen zin om te versnellen. Hier en daar lagen brokken sneeuw op de weg of kleine stukken met ijs, ik wilde op tijd snelheid kunnen verminderen. Het gat tussen ons en hem werd echter niet groot totdat op de volgende kruizing iets laags en fluoriserends oranje de weg opdraaide. Wég was de racefietser, het was duidelijk dat de hij leed aan het VIS*. Misschien was het wel Angelo de Griekse Speer.

Roerdompweg wordt niet meer gestooid

Gelukkig was er geen verse sneeuw gevallen want in de route zat de Roerdompweg (N705) waar wegonderhoud aan gepleegd wordt. Grote borden met “deze weg wordt niet meer gestrooid!” stonden bij het begin en einde van de weg. We passeerden het kortegolf-zendstation Zeewolde. Wat je op de foto niet kan zien is dat tussen de masten ook nog draden hangen.

Kortegolf-zendstation Zeewolde

Muggen
Op een gegeven moment gaf Dave aan te willen stoppen omdat hij het schuimdeksel op zijn fiets wilde zetten. Ik dacht dat hij het koud kreeg omdat de zon zo langzamerhand verdween maar de reden was: muggen. Hele zwermen hingen boven de berm naast het fietspad van de Vogelweg, ondanks dat het afgelopen nacht gevroren had en vandaag de maximum temperatuur maar 5 graden boven nul was. Kennelijk zogen de muggen naar mijn kielzog en kwamen zo precies recht voor Dave’s fiets terecht en vervolgens ín zijn fiets.

Langs deze weg zagen we verder veel blauwe reigers, in de berm tussen fietspad en autoweg. De gestrooide routes voeren veelal langs N-wegen en over industrieterreinen. Verder zagen we nog wat aalscholvers, meerkoeten en een enkele buizerd.

Siliconenrubber
Ik heb vandaag voor het eerst gereden met het siliconenrubber van Velomobielonderdelen onder voetgaten. De lycra, dat helemaal doorhing, heb ik hiermee vervangen. Ik heb het rubber, zoals Wim Schermer het beschreef, moeten vastnieten aan de tape, want dit blijft inderdaad helemaal niet plakken op het rubber. Tijdens het fietsen openden mijn hakken de spleet bij elke keer rondtrappen maar daar merkte ik tijdens het rijden niets van. Ook kan de voet er doorheen voor het Flintstonen.

Siliconenrubber tegen koude wind

Na 67 kilometer waren we weer thuis met een gemiddelde snelheid van 24.2 kilometer per uur.

*) Velomobiel Inhaal Syndroom