Het was dit weekend mooi fietsweer. Zaterdag had ik alleen tijd voor mijn trainingsrondje rond de Oostvaardersplassen. Ik vind het leuk steeds dit zelfde ‘geijkte’ rondje te doen om te kijken of ik de gemiddelde snelheid waarmee ik het afleg omhoog kan krijgen. Plus het is een prachtig rondje met links het Markermeer en aan de rechterhand het vreemde landschap van de Oostvaardersplassen (net Kun-Lai Summit maar dan met water).

Het ging lekker, het gemiddelde zat op 27.7 (daarvoor moet ik eerst de stad uitrijden door allerlei verkeer heen), eenmaal op de dijk wist ik de snelheid steeds boven de 30 te houden. Aangekomen bij de Knardijk zie ik een grote vent in zwart lycra op een knaloranje Santos rijden, dat is vriend Wim. Hoewel Wim heel aardig kan fietsen en ook lange afstanden is hij geen partij voor een velomobiel. De hele Knardijk fietsen we samen op. Ik heb de ketting op het middenblad en rij in de derde versnelling. We gaan iets van 23. Een gesprek is lastig te voeren: er is nogal wat hoogteverschil. Dat merk je pas als je naast een trekkingfiets rijdt, de berijder zit erg hoog.

Halverwege de Knardijk bij het natuurcentrum is het al een tijdje een drukte van belang. Erg veel auto’s, ook langs de weg, en voetgangers op weg naar het natuurcentrum aldaar. Laatst stond er zelfs een touringcar op het fietspad geparkeerd. Iemand maakte me er onlangs op attent dat dit door ‘die film’ kwam, De Nieuwe Wildernis. Vandaar!

Bij de Lage Vaart ga ik rechtsaf langs het Praambos en fietst Wim verder richting de randmeren. Het hele stuk naar huis hou ik de fiets weer boven de dertig. Uiteindelijk is het bewogen gemiddelde maar 24.4 km/u. Dat krijg je er van als je bukkende fietsvrienden nog geen ligfiets hebt weten aan te praten.

De nieuwe wildernis
Zondag hadden we ook niet veel tijd maar hebben we de ‘nieuwe wildernis’ zelf maar eens een bezoek gebracht. We konden daar in de file wandelen door een deel van de Oostvaardersplassen. Ze zijn er nu meer paden aan het aanleggen zodat je niet langer alleen maar óm de Oostvaardersplassen heen kan maar er ook een stukje ín. Het natuurcentrum, dat vroeger de uitstraling had van portocabins, is vervangen door een architectonisch hoogstandje. Bij het langsfietsen had ik dit nog niet een keer gezien, omdat je daar altijd zo op voetgangers op het fietspad moet letten. Hoogtepunt was een vos die zo te zien menselijk bezoek wel kon waarderen.

Vos bij het Buitencentrum Oostvaarders

Vandaag weer mooi weer. Ik had een route getekend van 77 kilometer in Basecamp. Kom ik aan bij de pont over de Eem bij Eemdijk om te ontdekken dat ik tot maart moet wachten voordat deze weer vaart. Zo werden de 77 kilometer 87 kilometer omdat ik een stukje moest omfietsen via Eembrugge (richting Baarn).

Vandaag voor het eerst met muziek gefietst. Bijkomend voordeel is dat je oorgangen niet koud worden (ik heb in-ear oordoppen). Ik had graag met mijn hardloop-afspeellijst gefietst om te kijken of dit zou helpen het tempo hoog te houden maar kennelijk is deze lijst weer verdwenen bij de laatste iTunes-update @#$%! Wel vond ik een afspeellijst ‘Rock’ op mijn toestel. Kennelijk zo’n slimme lijst. Geen idee hoe die er opgekomen is. Onder de tonen van The Damned, Greenday, Nine Inch Nails, the Buzzcocks, Interpol, the Cure, Rammstein etc. ging ik een rondje maken over de Stichtse brug en de brug bij Nijkerk. Het bevalt wel, muziek luisteren gecombineerd met fietsen.

De afgelegde route

De drukke kruizing Stichtseweg/Randweg Oost bij Blaricum heeft overigens drukpalen voor het fietslicht met een hoge én een lage knop: geweldig. Zo hoef ik niet meer uit mijn fiets te klimmen om op het knopje te kunnen drukken.

Lekke band
Met 1482 kilometer op de teller had ik vandaag mijn eerste lekke band. Ik was flink aan het trappen maar ik ging nog maar 13 kilometer per uur. Toen ik stilstond zag ik dat ik iets schuin stond en dat het de rechtervoorband moest zijn. En inderdaad. Er had zich een klein steentje weten te hechten aan het loopvlak van mijn Durano Plus-voorband en zich door het materiaal heen weten te werken. Precies op die plek zat ook het gat in mijn binnenband. Altijd fijn als je de oorzaak en het gat kunt vinden. Gelukkig was het lekker weer. Extra fleecevest aangetrokken wat ik voor dit soort gelegenheden bij me heb en aan de slag.

Bandje plakken bij de Eemnesser Vaartsteeg

Leg je velomobiel op zijn kant om de band te vervangen (of je wieldekje te controleren of wat dan ook) en mensen komen bezorgd vragen of je bent gevallen. Het vervangen van de binnenband was zo gepiept. Proefondervindelijk vastgesteld dat Simson bandenlichters beter zijn dan die van Zéfal, die haken minder makkelijk achter de rand van de band. Ik ben erg blij met mijn Lezyne handpomp met drukmeter waarmee ik die band dus gewoon weer op 8 bar kan brengen. Met mijn kippenkracht. En wat een verschil met Schwalbe Marathon Plus-banden, die krijgt zelfs Gerrit van de Ligfietsshop nog met moeite om de velg. Deze banden zijn lekker soepel dus een fijn idee dat ik dit zelf kan.

Het fietspad door het bos tussen de Spiekweg en de Flediteweg ten oosten van de N301 is lekker breed. Mooi gebied ook. Normaal ben ik wat huiverig voor fietspaden door bossen in de Flevopolder omdat die vaak precies net zo breed zijn als een velomobiel. Maar dit stuk was vandaag een echte ontdekking.

Brutale paarden, het moet niet gekker worden
Zijn paarden normaal doodsbang voor velomobielen, de vrij grazende paarden op het pad langs de Hoge Vaart (tussen de N305, Adelaarsweg en Schollevaarweg/Tureluurweg in -ik vermoed- Zeewolde) zijn echter nieuwsgierig. Mijn koplampen werden besnuffeld en meneer of mevrouw wilde niet aan de kant. Andere paarden kwamen inmiddels ook af op de velomobiel, die vooral heel interessant was en helemaal niet eng. Ik kon uiteindelijk de fiets uit om deze via het gras óm het paard heen te krijgen. En ik moest zorgen dat ik wegkwam want toen ik wegreed stond het eerste paard inmiddels in een groepje van vijf op het fietspad. Aan het einde van dit pad stonden drie paaltjes zo dicht op elkaar dat ik weer kon uitstappen om de fiets hier langs te krijgen.

Er staat een paard in de… eh, óp het fietspad

Het begon in de middag wat te betrekken en zodra de zon weg is, wordt het toch wel wat fris. Gelukkig heb ik een fijne windstopper-sjaal gevonden bij Decathlon, die houdt de wind echt tegen en is daardoor lekker warm. Het is ook een fijn idee dat als het zou gaan regenen, dat ik dan mijn schuimdeksel uit het vooronder kan halen en daarmee mijn eigen privé-saunaatje kan creëren. Het blijft onder alle omstandigheden prettig vertoeven in een velomobiel.

Rubber laarzen
Thuisgekomen de fietsschoenen uit en de rubber laarzen aan om in de tuin de onderzijde van de velomobiel maar eerst even helemaal schoon te spuiten met de tuinslang. Op de paden met de grazers lagen de uitwerpselen namelijk zo hoog opgestapeld dat ik ze opschepte met mijn voetgaten. Aangezien de fietsen bij ons in de woonkamer staan leek me dit wel prettig.

Bewogen gemiddelde 23.3. Heel vaak moeten uitstappen: voor lekke band, keren bij de pont, paarden, paaltjes, sluis, wegwerkzaamheden in Spakenburg, steeds stoppen op zeer smalle fietspad op de dijk langs het Nijkerkernauw bij tegenliggers, etc.