Slechts 66 kilometer gefietst gisteren van de camping Mosel-Islands naar Andernach, omdat we daar de koudwatergeiser willen bekijken.
Omdat we pas om 16.30 terecht konden in ons Bett+Bike hotel (er zijn geen campings in de buurt) hebben we de afstand grotendeels met de motor in stand 1 afgelegd, zodat we ongeveer 22 kilometer per uur gingen. Het was erg warm en zonnig, vooral als je stil stond.
Om tijd te rekken hebben we in Koblenz een tijdje in de schaduw gepauzeerd op de plek waar de Moezel uitmondt in de Rijn. Voor ons een mijlpaal van de reis. We keken uit op een imposant monument voor Kaiser Wilhelm I. In de verte zagen we kastelen en er ging een kabelbaan naar Fort Ehrenbreitstein op de oever aan de overkant van de Rijn. Overigens was het laatste stuk vandaag langs de Moezel niet zonder gevaar, zie foto. Gelukkig zijn we niet besproeid.
Je kan het hele stuk langs de Moezel fietsen zonder het water uit het oog te verliezen maar op de laatste dag kozen we een traject dat aan de andere kant van de spoorbaan lag, zodat je meer door dorpjes en langs de wijnvelden fietst. Aan het eind van de Moezel zie je het landschap veranderen, eerst meer bossen en vervolgens verdwijnen de heuvels en kom je van de vallei meer in een open landschap terecht.
Het stuk Rijn wat we hebben overgeslagen – de Bovenvallei van de Middenrijn – door niet de Saar te volgen maar noordelijker via de Moezel door te steken, is UNESCO werelderfgoed. Er zijn daar op een stuk van 65 kilometer lengte vele kastelen, burchten en historische dorpjes te zien. In plaats daarvan fietsten wij langs grote industriecomplexen en een grote koeltoren van de kerncentrale Mülheim-Kärlich. Ook eh… interessant. Het fietspad lag buiten de kade van de dorpen waar we langs fietsten. De Rijn is hier breed en stroomt hard. Veel vrachtschepen varen hier onder Nederlandse vlag.
Op een gegeven moment kwamen er een paar fietsers ons tegemoet met een blauwe en oranje Ortlieb-tas, net op een smal stuk waar je even meer oog hebt voor de berm dan je tegenligger. Volgens Dave, die bijna altijd achter rijdt, riepen ze “Belle” maar ik heb niets gehoord en Dave was ook druk met sturen en heeft ze niet herkend. Wie zijn we tegengekomen? Wereldfietsers? Want de eerste ligfietser moeten we op deze reis nog tegenkomen.
Langs de Rijn op een terrasje in de schaduw even lekker een verfrissend alcoholvrij witbier gedronken (Erdinger), dat kan nu weer met goed fatsoen, nu we het Moezeldal hebben verlaten. Overigens zie je soms ook nog wijnvelden langs de Rijn maar die tellen niet, hebben we besloten.
Hotels
De hotelkamer is helaas erg warm, we slapen lekkerder in ons tentje. Behalve luchtiger ook lekkerder omdat in hotels altijd van die half doorgezakte bedden met pokkeverenmatrassen staan (nee, dat is geen typefout maar een taalcorrectie zodat de benaming meer passend is).
Vandaag bezochten we het Geysir Andernach centrum en de – hoogste ter wereld – koudwatergeiser zelf. Het museum vertelt iets over geologie, het ontstaan van vulkanen en geisers, is leuk modern ingericht en gelukkig voor Dave ook Engelstalig. Je kan er ook allerlei dingen beleven, zoals door een gang tussen opgehangen stootkussens lopen naar de volgende zaal zodat je je kunt inleven hoe een CO2-deeltje zich door de aardkorst werkt.
Andernach is op de geiser na helemaal niet toeristisch – meer een stadje met een regiofunctie. Het heeft vooral veel schoenenwinkels met verantwoord schoeisel en heel veel apotheken. Op bijna elke straathoek vind je een apotheek, net als een sigarettenautomaat. Ook hier is het erg rooms-katholiek, net als in het Moezeldal. Overal zijn kapelletjes en beelden van heiligen te zien, Limburg verbleekt erbij. Op veel voordeuren staat de aanduiding 20*C+M+B+17, een zegening uitgedeeld op Driekoningen door verklede kinderen.
Vanmiddag was er even kort onweer met een stortbui maar het was wederom een mooie zonnige, zij het drukkend warme, dag. Morgen gaan we verder fietsen langs de Rijn richting het noorden.