Waar was mijn waterdichte winterpet? Ik had ‘m al een tijdje niet meer gezien. Niet heel erg, want het is lente en ik heb ‘m toch niet nodig (hoewel…) maar het ding was nu toch al enige tijd kwijt en ik hou er niet van als ik niet weet waar dingen zijn, vooral op momenten dat ik ze nodig heb.
Een eerste blik in de velomobiel en in de kast met sjaaltjes, handschoenen, mutsen en petjes leverde niets op. In de la met fietsspullen dan? Ook niet. Toch eens beter in de Nimbus 2000 kijken en ja hoor: op de een of andere manier was mijn pet precies achter het achterwiel terechtgekomen. In de krochten van de velomobiel.
De krochten van de velomobiel, plaats waar pet zich ophield
Een vruchteloos uurtje hengelen met een tentstok volgde. Daarbij moest ik nog oppassen dat ik de bedrading van mijn achterlichten niet kapot trok. Ik had er inmiddels al een bouwlicht (hoofdlamp) op staan en zag de bedrading duidelijk hangen. Ook Dave, motorisch een stuk begaafder dan ik, lukte het niet. De pet zat met de klep goed klem in de punt en in plaats van dat de situatie verbeterde kwam het hoofddeksel alleen maar meer en meer naar de gevreesde rechterkant te liggen: daar waar hij voor altijd zou verdwijnen in de spelonken achter de derailleur en cassette.
De onbereikbare spelonken achter de cassette en derailleur
Het was duidelijk: vreedzame oplossingen werkten niet. Er moesten hardere maatregelen getroffen worden, grovere middelen ingezet. Dit was een expeditie. We hadden een betere uitrusting nodig. Op naar de handelaar (de Blokker) om ons daar te laten bewapenen met de Vitility. De Vitility is speciaal ontworpen voor mensen die zichzelf niet meer zo goed kunnen verdedigen tegen gevallen sleutelbossen en dergelijke door overgewicht, gewrichtsproblemen of rugklachten. Zie daar, dat is al op de helft van de velomobilisten van toepassing als je alle kommer en kwel op de verschillende ligfietsblogs mag geloven. Schouderklachten, kniepijn en de achillespeesproblemen ontbraken nog in het rijtje waar de Vitility bij van pas komt.
Vitility
Eenmaal goed bewapend was het klusje zo geklaard door Dave die meteen naar de grijper met pistoolhandvat greep zodra hij ‘m zag. Oude reflexen. Twee jaar training in de 101st betaalden zich uit: met de Vitility maakte hij korte metten met mijn pet die zich ophield in het verste en donkerste hoekje van mijn velomobiel. Er was gelukkig geen collateral damage. De fiets bleef heel en behalve een beetje stoffig geworden heeft de pet zijn avontuur goed doorstaan.
De Vitility heeft een vaste plek gekregen in de bezemkast. Die komt vast nog wel eens van pas.
Kampeerwijzer 
Da’s een bekend probleem ik heb ook wel eens een winterkledingstuk in de kettingtunnel gehad Haha. Dit is een mooie grijper hoor!
Misschien ook maar mee naar DK?
Hoi Belle,
Je moet die grijper in je fiets leggen: je kunt er mee op stoplichtknopjes drukken en, als dat eens zo uitkomt, je kunt er whatsappende/bellende fietsers mee aan hun oren trekken/in hun kont knijpen om hun aandacht te trekken.
Ook kun je a la Guust Flater de bumper van een auto vastgrijpen om je een stukje te laten trekken, maar ga dan niet net als Guust vlak achter de uitlaatpijp hangen.
Groet
Erwin en Tante Lies
Goeie tips Erwin :-)
Maar ik heb al een toverstokje voor die stoplichtknopjes! En die laatste opmerking is helemaal niet Human Powered. Jij mag voor straf niet naar het Herfsttreffen.
Inmiddels heb ik ook zo’n toverstaf, met een dopje van stroef rubber tegen het wegglijden van de stoplichtknop. En ik verheugde me zo op het Herfsttreffen! Met Pasen was ik er ook al niet bij….
Je wilt niet weten wat je allemaal kunt verliezen in een velomobiel. Tentstokken, luchtbed, courgette, banaan, kip (reeds geslacht), buitenband (vouwband), boodschappentas, en waarschijnlijk nog veel meer.
Mijn eerste gedachte was dat je je kennis van het afgelopen weekend in de praktijk zou brengen, met als onwillig slachtoffer de Nimbus 2000.
Leuk verhaal met eind goed, al goed.