We wilden langs de Bever en we wilden een rondje fietsen. Dus ging het rondje maar langs het Bever-filiaal midden in Almere Stad. Dat was wel even grappig om te doen, dwars over de Grote Markt en de winkelstraat in. 

We zijn de laatste tijd erg bezig met het uitdenken van onze uitrusting voor de vakantie, alles ligt onder de loep, ook onze kleding. De ochtend was begonnen met een archeologische veldzoektocht naar alle Fjällräven G1000-broeken die we in de afgelopen 20 jaar hadden aangeschaft. We gingen hievoor zo diep de kledingkast in dat we bijna in Narnia belandden. Zo langzamerhand hebben we door de jaren heen elke maat wel een keer aangeschaft, dus er zit vast nog iets geschikts bij.

Het Weerwater vanaf het Lumièrepark

De witte en blauwe Quest trokken veel bekijks voor de deur van de Bever. Natuurlijk sta je daar niet echt prettig geparkeerd, er stond alweer iemand aan mijn dekje te trekken. Loop toch door naar de V&D man! Dus helaas vergeten om een foto te maken. Snel weer op weg.

De Grote Markt in Almere

De route er heen ging niet zoals gepland, dat zou het thema van de dag worden. Voor Dave als achterrijder bloedirritant want die moet dan blind volgen. De Trekweg was opgebroken en dus gingen we over een halfverhard pad door het bos. We waren het er beiden over eens: zo’n pad rijdt een stuk makkelijker en sneller nu we de Schwalbe Almotion allebei achterop hebben liggen. Zo’n MTB-band heeft zo zijn voordelen.

Vervolgens dacht mijn GPS ‘de groeten, als jij niet mijn track volgt dan geef ik geen track meer aan’ waardoor we nog meer van ons padje afraakten. Zie kaartje: magenta was gepland en cyaan is de gereden track.

De geplande track in magenta en de afwijkingen in cyaan

Na het bezoek aan de Bever, waar Dave een dun fleece-achtig truitje met stretch van Ayacuchoo kocht, ging de weg verder langs het Weerwater, dwars door Stad. Dat was eigenlijk prima te doen. Op weg naar de kasteelruïne neem ik echter een afslag te vroeg en verdwalen we weer. Ik besluit de rood-witte fietsbordjes naar Nijkerk te volgen, zo komen we ook wel bij de dijk uit. Opeens krijg ik een ‘they tearing me apart’-momentje: ik volgde het rood-witte bordje naar Nijkerk en kwam op de dreef terecht die verboden is voor fietsers. Nijkerk-verboden-Nijkerk-verboden, wat nu? Had ik dus de brommerbordjes gevolgd. Die zijn ook rood-wit (waarom, bordjesmensen, waarom?).

Landgoed Hagevoort, kasteelruïne van Almere

In Almere Haven stelde Dave voor dat we beslist even iets moesten gaan eten want hij had me nog niet eerder zo wazig meegemaakt “Jij moet iets eten! Je neemt voorrang, je rijdt de hele tijd verkeerd en je rijdt ook nog eens waar je niet mag rijden.” Mijn straf was appeltaart. Heerlijk in het zonnetje zaten we te genieten op een terrasje aan de haven van Haven. Een stukje verderop stond een man iets te sputteren over ‘levensgevaarlijk’ maar we besloten het gesprek niet aan te gaan. Het is zo’n plaat die blijft hangen maar die wel door veel mensen is aangeschaft.

Aan bovenstaande kaart is ook te zien dat ik na de appeltaart niet meer fout heb gereden. Misschien was het lekker uitwaaien langs de dijk met het Eemmeer daar mede debet aan. We kwamen weer door het Horsterwold: een mooi stukje natuur. Er stak een ree vlak voor ons het pad over. Met de hopen op de weg is dit ‘prille oerbos’ tevens een waar paradijs voor mountainbikers. Hoewel het vandaag meeviel. De beheerders moeten een poepruimer hebben, dat kan niet anders.

Horsterwold met mountainbike parcours

Bijna moesten we vlak bij huis weer omrijden maar Dave had genoeg omleidingen gezien voor vandaag. Dus reden we een stukje langs de opgebroken Ibisweg richting huis. Dat paste net. Je ziet het niet zo op de foto maar het was direct naast het asfaltrandje zo diep, daar wilde je niet met een wieltje in terecht komen.

Ibisweg gedeeltelijk opgebroken

In totaal 64 kilometer, wat het totaal voor dit jaar op 1123 velomobielkilometers zet.