Ongelooflijk: alles waar je het als ligfietser mee aan de stok kunt krijgen heeft vandaag ons pad gekruist: vutters, paarden, honden, auto’s. Ondertussen scheen de zon volop. WeerOnline gaf het weer vandaag een tien en wij ook. Het leek wel hoogzomer, alleen was het met 5 graden wel 20 graden te koud.

Ik maakte me onderweg zelfs zorgen: geen zonnebrand meegenomen, hopelijk verbranden we niet. Het is weer even wennen, zo’n zomers zonnetje. We reden een rondje om Lelystad vandaag, 73 kilometer. Dave was nog een beetje moe van het stappen dit weekend en wist niet zeker of hij de hele tocht zou willen maken en zo kon hij bij de Knardijk beslissen of hij zou afslaan voor een korter rondje.

IJs ligt nog op het water in Almere Buiten, vannacht vroor het 5 graden

Op de Hugo de Vriesweg, een autoweg zonder middenstreep, weet een bejaard stel zo breed naast elkaar te fietsen dat niets hen kan inhalen. Meneer rijdt helemaal links. Ik bel, geen reactie. Dan maar de claxon. En altijd is het dan mevrouw die gaat foeteren. Alsof wíj iets verkeerd doen! Gewoon doorfietsen, negeren en proberen te genieten van de omgeving.

Vlak voordat we de Oostvaardersdijk opdraaien staan zwarte runderen met indrukwekende rechte hoorns ons aan te staren door het hek. Met Dave vlak achter mij aan kan ik niet snel remmen voor een foto, jammer. De beesten zijn helemaal door het hoge riet naar de afrastering gelopen om naar voorbijgangers te staren.

Op de Oostvaardersdijk zijn de ganzen niet van ons gediend en vliegen in groten getale luidruchtig op. Op het Markermeer ligt een vaartuig dat wel van Meccano gemaakt lijkt te zijn.

Auto
Aangekomen bij de Knardijk blijft Dave lekker meefietsen, het is immers prachtig weer en het gaat lekker. In Lelystad draaien we van de Houtribweg de Oostvaardersdijk op. Hiervoor moeten we de Houtribweg oversteken. Het doorsteekje hiervoor is een krap bochtje, met zo’n klinkerpaadje dat omhoog loopt. Op de weg is er dan nog zo’n middenbermpje gemaakt dat in de weg ligt. Zo’n bochtje is lastig te halen met de Quest XS, vooral nu er 35 milimeter brede winterbanden voor opliggen. Ik begin de bocht met piepende banden in de wielkast als de weg vrij is maar voordat ik aan de overkant ben komt er een auto aan. Hij vindt het nodig om lang te claxoneren. Meneer heeft wel even een seconde zijn voet van het gaspedaal moeten halen. Remmen was niet eens nodig. Wat een agressie en dat binnen de bebouwde kom van Lelystad.

Bio break, vlak bij Lelystad haven

De Oostvaardersdijk is bij de Bataviahaven een klinkerweg. De klinkers liggen er niet al te strak in en onze snelheid zakt van 32 naar 21 kilometer per uur. Ik hoor achter me “deze weg voortaan niet meer nemen!” Ik hoop niet dat we dit soort wegen veel treffen op vakantie want dit schiet niet op. Op de verkeersheuvels liggen basaltblokken en hierop word je helemaal door elkaar getrild. Maar wel een mooi uitzicht op de Bataviahaven, de kenmerkende witte blokken van de Houtribsluizen, het beeld van de hurkende man en verderop de Bataviawerf.

Bataviahaven te Lelystad, links de Houtribsluizen. Zie de basaltblokken in de achteruitkijkspiegel.

Langs de IJsselmeerdijk loopt een heerlijk fietspad, ook in trek bij hardlopers en hondenuitlaters. Hier is het raak en zet een hond de achtervolging in naast mijn fiets. Ik druk op de Dazer en de hond geeft een gesmoorde blaf en stopt de achtervolging. De Dazer lijkt te werken. Hij zit gemonteerd op het klittenbandstripje van de binnenverlichting, met de speaker vooruit.

Paard in paniek
Op de Bronsweg komen we een paard achterop. Wij rijden aan de linkerkant op het fietspad, het paard rechts op de weg. We minderen snelheid om het paard rustig te passeren maar het paard raakt volledig in paniek. Het blijkt dat paarden zijwaarts kunnen rennen: rechter voor- en achterbeen eerst en daarna linker voor- en achterbeen en verder. Als de berijdster het paard weer onder controle heeft gaat ze ermee op het fietspad rijden. Wij sukkelen er met 10 kilometer per uur op afstand achteraan en vraag ik me af hoe we uit deze situatie geraken. De ruiter stijgt niet af om het paard bij de teugels te nemen, neemt ook niet even een zijweg zodat we kunnen passeren maar blijft doorgaan op dezelfde weg. Wij besluiten op de rijbaan te gaan rijden om maximale afstand te bewaren en nogmaals een rustige inhaalpoging te doen. Alle stappen worden weer herhaald en het paard wordt weer oncontroleerbaar. De ruiter blijft maar net in het zadel. Ik vraag haar “wat wil je dat we doen?” want initiatief voor een oplossing komt niet van haar kant. “Ik moet daar zijn!” Gelukkig is ze vlak bij een afslag waar wij niet heen hoeven.

Manege
Doordat haar paard overstuur reageert schrikken ook de paarden in een weide links van ons. De eigenaresse of iemand die er werkt komt vanaf de manege naar het fietspad rennen en houdt ons aan. Of we weten dat paarden bang zijn voor ligfietsen? “Ja mevrouw, dat weten we en we houden er ook altijd rekening mee door vaart te minderen of te stoppen.” Een heel gesprek ontspon. Ze kwam met een verhaal dat er regelmatig een gele velomobiel langs kwam racen die helemaal geen rekening hield met de paarden. Of wij vooral andere ligfietsers wilden vertellen dat paarden bang zijn voor ligfietsen. “Mevrouw, wij zijn lid van de ligfietsvereniging en het is algemeen bekend dat paarden bang zijn voor onze fietsen. Er zijn zelfs leden die helpen paarden te trainen zodat ze kunnen wennen aan onze fietsen.” Dave vroeg de vrouw: “hoe komt het dat paarden niet bang zijn voor auto’s?” “Omdat jullie laag zijn, geen geluid maken, ziet het paard jullie aan voor een roofdier. En ik vind ligfietsen… brrr, levensgevaarlijk!” Ze maakte haar zin niet af maar wij verstonden beiden dat ze eigenlijk vond dat ligfietsen verboden moesten worden. Ik: “Mevrouw, ik zou banger zijn voor een auto, wij rijden u met onze fietsen echt niet dood hoor.” Ze bleef sputteren maar had duidelijk geen argumenten meer. Tijd om ons vertrek aan te kondigen.

Dave met joggingbroek in plaats van spandex: “rijdt lekker!”

Een stukje van onze route vandaag gaat over de Dronterweg, hier rijden we ook altijd als we bij Velomobiel.nl zijn geweest. Als ik linksaf sla om de uitgezette route op de GPS te volgen komt er van achter de vraag “wat doe je nu?” “Nou, de route volgen!” Dave kan niet zo goed op zijn GPS kijken omdat hij met de schuimkap op rijdt. En stond kennelijk al op auto-pilot om de kortste route van Velomobiel.nl naar huis te gaan rijden. Maar wij doen vandaag de toeristische route.

Rottweiler
“Wat een heerlijke rechte weg is dit!” We rijden op de Vogelweg met 30 kilometer per uur tegen de wind in weer richting Almere. Na 13 kilometer aan een stuk rechtdoor slaan we af op de Dodaarsweg en nemen we aan het eind daarvan de nieuwe fietsbruggen over de A27, die ontdaan zijn van de RVS-reling door metaaldieven, en rijden Almere weer binnen. Dave gaat me vooruit en verdwijnt uit zicht. Een man met een witte golden retriever heeft me in de gaten en houdt zijn hond bij zich. De hond gaat zitten en ik groet de man vriendelijk om hem te bedanken. Als ik mij weer op de weg focus, komt er met een rotgang een rottweiler op me afrennen. Het beest vliegt bijna uit de bocht. Ik druk in een fractie van een seconde op de Dazer en de hond taait af! Als ik bij huis aankom blijkt Dave de rottweiler ook te zijn tegengekomen. “Ik maakte gewoon zo’n klakgeluidje met m’n tong om de hond aan te halen. Dan heeft ie opeens door dat er een mens in de fiets zit. Dat werkt ook.”

De schaduwen zijn nog lang maar de zon schijnt!

Met drie korte bio breaks (boterham pindakaas, banaan, reep) hebben we de 73 kilometer afgelegd met een bewogen gemiddelde van 26,2 kilometer per uur. Op de meeste stukken reden we 30-32 kilometer per uur. Hoogste hartslag: 162 (een record), toen ik in versnelling B5 een viaduct op race’te. Dave vond zijn stoelleuning koud, mijn deels gewatteerde hardloopjasje van H&M, waarvan ik het eerst jammer vond dat het rugpand ook is gewatteerd, is dus misschien toch niet zo gek voor ligfietsen in de winter. Dave had ook koude voeten, ondanks dat we dezelfde Smartwool-sokken en schoenen dragen (ik heb mijn voetgaten dicht, Dave niet).

Plopkapjes
Ik heb plopkapjes (windkapjes) gevonden bij een elektronicazaakje schuin tegenover de Globetrotter (reisboekenwinkel) te Utrecht. Helaas bleek uit een test in de woonkamer dat we zelfs op de meest gevoelige stand de portofoons niet meer met onze stemmen geactiveerd kregen, tenzij we zo hard schreeuwden dat een portofoon sowieso niet meer noodzakelijk is. We kunnen de portofoons dus niet handsfree gebruiken maar dat is niet erg. Met de éénknopsbediening zijn de handhelds ook makkelijk te bedienen onder het fietsen.

Fietsreparatiecursussen
We hebben ons opgegeven voor twee fietsreparatiecursussen zodat we straks zelf een slag uit ons wiel kunnen halen en tandwielen of spaken vervangen en dergelijke. De ene cursus is bij de Vakantiefietser-winkel in Amsterdam, de andere cursus is een heel weekend in Groningen via de Wereldfietser. We kamperen dan met de tent in de boomgaard op de locatie.

Fietsschoenen
Bont Riot MTB-schoenen blijk je drie maten groter te moeten bestellen dan je eigen schoenmaat. Bij Bikester wordt de schoen vanaf maat 41 verkocht, dus iedereen vanaf schoenmaat 38 kan Bont-fietsschoenen aanschaffen. De maattabel op de site van Bikester kan je het beste negeren en ook de opmerking dat de maat normaal valt. Ik heb normaal schoenmaat 40, Northwave Artic maat 41, Shimano-schoenen maat 42 en Bont maat 43.