Het derde ‘revalidatieritje’ na de de lopersknie of het tractus iliotibialis frictiesyndroom leverde een oog in oog met een vos op. Gebiologeerd bleef het dier op de middenstreep van de weg staan, intens de Quest XS in zich opnemend. En dat alles op het standaard trainingsrondje van 38 kilometer: een rondje rond de Oostvaardersplassen.
Het eerste revalidatieritje was maandag, 6 dagen nadat ik alleen door steeds een voetje bij te zetten tree voor tree de trap op kon komen. Slechts 13,6 kilometer en met 17 kilometer per uur. De manueel therapeut had namelijk als advies gegeven dat als ik dan zonodig moest fietsen dat alleen maar “op souplesse” te mogen doen. Nu rij je als ligfietser als het goed is alleen maar zonder kracht te zetten. Waarheid was dat ik heel hard moest werken om 17 kilometer per uur te kunnen halen. In een velomobiel. Wat was er in vredesnaam met me aan de hand?
Donderdag deed ik een tweede poging, dit keer een rondje van 20 kilometer naar de dijk bij het Markermeer. We noemen dit thuis het ‘rondje langs de bevers’: er staan namelijk bordjes langs de route dat je moet oppassen voor bevers. Weer reed ik met moeite 17 kilometer per uur. Was mijn conditie zo achteruit gegaan in een week tijd na een kortstondig griepje?
Bordjes in Almere die waarschuwen voor de bever
Reacties op Twitter en dit blog zetten me aan het denken. Er werd opgemerkt dat een lopersknie niet zomaar optrad. Ik moest te snel de trainingsintensiteit hebben opgevoerd, ik moest er eerder last van hebben gehad of tekenen. Maar dat was niet zo. Ik heb de Quest XS sinds half september en ik had er inmiddels al ruim 1500 kilometer zonder problemen mee afgelegd. Dat zijn heel wat tochtjes van 80 kilometer, soms zelfs met kampeerbagage. En opeens nekt me een tochtje van 47 kilometer. Niet logisch.
Theorieën
Dat tochtje van 47 kilometer met de Almere Liggers had ik ook al zwaar gevonden. Er reed een open ligger mee maar ik heb hard moeten werken om mee te komen die dag. Het was extreem koud. Misschien had het daar wel mee te maken. Het was mistig, niet het meest ideale weer voor iemand met astma. Of misschien zat m’n bioritme wel niet mee die dag. Allemaal theorieën die zouden kunnen verklaren waarom het die dag niet lekker ging.
Wat wél een factor was die was veranderd was dat ik de trapas wat dichter bij het stoeltje had gezet omdat ik op langere ritten links mijn achilespees voelde en soms ook mijn knieholte als ik met de sandalen reed. Wellicht was dit net een ongelukkige houding voor mij geweest waardoor de band net verkeerd over het kniegewricht was komen te lopen. Ik timmerde de trapas weer een stukje terug.
Niet logisch
“Loopt de fiets wel uit als je stopt met trappen?” vroeg Dave me. Dit had ik niet geprobeerd maar ik had het gevoel dat de fiets niet lang zou uitlopen. Maar 17 kilometer per uur, dat kon toch niet aan een zo goed als nieuwe fiets liggen. Hoe ik ook nadacht over wat de oorzaak kon zijn geweest: het was niet logisch. Ik heb duizenden fietskilometers in mijn benen, ik heb dit nog nooit gehad.
Vrijdag, gisteren, zag ik de manueel therapeut voor het eerst live. De Oliebollentocht de op de 28e raadt hij me af. “Je komt misschien wel heen, maar kom je ook nog terug?” Ondertussen merkte ik op de pijnbank dat er aan de linkerkant van alles vast zit: nek, arm, heup, been. Ik heb ook alleen maar spierpijn in mijn linkerbeen. “Krak” zeiden mijn wervels.
Traagterecords
Omdat het niet logisch was dat deze traagterecords door de griep kwamen en ook niet logisch was dat het aan de fiets zou liggen kwam ik opeens tot de conclusie dat ik de bandenspanning maar eens moest gaan controleren. Achter zat er nog maar 5 bar in de band. De rechter voorband kon ik niet controleren. Voordat ik het mondstuk van de pomp er goed op had zitten was deze helemaal leeg gelopen.
De linker voorband zat er sinds vorig weekend weer net opnieuw op (na een mislukte poging om bredere banden te monteren), dus de spanning van die band zou nog wel goed zijn. Maar de andere banden, wanneer had ik die ook al weer voor het laatst een keer gecontroleerd? Eh, voordat we naar Bant gingen om te kamperen! Wat had ik toen geleerd (maar kennelijk niet onthouden): met banden op druk fiets ik echt achterlijk veel sneller.
Energie
Vandaag was dus de test voor deze bandenspanningstheorie: een rondje Oostvaardersplassen met de banden op de juiste spanning. Met weinig moeite kreeg ik de fiets weer naar 28 kilometer per uur. Als ik er net zoveel energie in stopte als wat het eergisteren kostte om 17 te rijden, ging ik 32. Conclusie: ik heb mezelf naar de knoppen gereden omdat ik op te zachte banden reed.
De pompverzameling
Op bovenstaande foto vind je onze inmiddels indrukwekkende pompenverzameling. Het is het resultaat van een soort zoeken naar de Heilige Graal: de pomp moet licht zijn, bij wijze van spreken in je kontzak passen en makkelijk kunnen oppompen naar 8 bar. De Lezyne Travel Floor Drive rechts is de zoveelste miskoop: de slang is veel te kort om een voorband via de binnenzijde op te kunnen pompen*. De enige pomp waar je serieus wat mee kan is de Lezyne Micro Floor Drive HPG handpomp, bovenste van de vier liggende pompjes. Omdat de ideale pomp voor thuis nog niet is gevonden, heb ik er een hekel aan om mijn banden op te pompen. Mondstukken sluiten niet goed aan waardoor de lucht niet in de band komt of de band juist leegloopt, de 8 bar druk wordt niet gehaald tenzij je Superman bent (handpompjes behalve de Lezyne). Het kost te veel tijd en moeite om de banden op te pompen en daardoor heb ik vaak geen zin om voor de rit nog de bandenspanning te controleren. Maar ik heb een nieuw tegeltje voor mijzelf ontworpen voor aan de virtuele wand:
Morgen fietsen? Vanavond pompen!
Binnenkort toch maar eens een SKS Rennkompressor aanschaffen om het voornemen mee in de praktijk te brengen.
*) Dat wil je als velomobilist omdat je anders de wieldoekjes van je 20″ bandjes moet halen en die zitten er nogal strak op.
Naschrift: Lezyne verkoopt een losse slang, de ABS braided nogwat, die is langer en kan je aan de reispomp zetten. Met de langere slang is dit een goede pomp, die we niet mee zouden nemen op vakantie maar wel meenemen tijdens dagtochten en woon-werkverkeer.
Kampeerwijzer 
Hoi Belle,
Het lijkt mij inderdaad geen goed idee als je de OBT gaat doen. Dit is typisch zo’n blessure die je echt moet laten genezen. Volgens mij kan de irritatie namelijk chronisch worden. Wat betreft je snelheid, je Quest zou eigenlijk altijd minimaal 25 kilometer per uur moeten rijden met weinig kracht.
Zoals Jeroen meldt, pronatie kan een rol spelen.
Tenslotte: Het gaat niet om het aantal pompen wat je hebt, maar of je ze gebruikt…. :-)
Eventueel beenlengteverschil of pronatie spelen volgens mijn manueel niet zo’n grote rol met fietsen. Ik heb echt een beetje rondgereden alsof ik op twee halflekke banden reed. Als jouw normale snelheid 35 is en met lekke banden 25 dan klopt het wel: ik rij normaal 28 en met lege banden dus 17. Van de knie heb ik overigens helemaal geen last meer.
Hoi Belle, ik probeerde te zeggen dat je met weinig inspanning in de Quest 25 km p/u zou moeten gaan, als je banden goed opgepompt zijn. Als je langzamer gaat is er een grote kans dat het aan te zachte banden ligt.
Fijn om te horen dat het beter gaat met je knie!
Groeten, en sterkte met herstel!
Wilco
Ja dat klopt, als ik de banden heb opgepompt ( en niet voor het laatst 7 weken geleden) dan ga ik inderdaad ook zonder moeite 25 km/u. Er is wel een verschil of je op een 80 km/u. weg rijdt (ruw asfalt) of fietspad van asfalt/beton: dat laatste rijdt sneller.
De Sks rennkompressor heb ik gelijk met mijn Strada aangeschaft, een uitstekende pomp maar niet om mee te nemen: loodzwaar. Verder haal ik die voorwielwieldoekjes er in 2 seconden vanaf alf ik een band wil oppompen…. strakzittende wieldoekjes ken ik niet…
Ik weet dat de SKS zwaar is, vandaar ook het idee dat het een pomp voor thuis is. Ik kan me voorstellen dat de wieldoekjes bij een Strada wat makkelijker zijn te verwijderen dan bij een Quest. Wij moeten van onderen naar boven.
Ik heb bijna op hetzelfde moment als jij een Quest gekocht en heb daar vanaf september t/m medio november 2014 totaal 1700 km mee gereden. De Quest is inmiddels verkocht en eind deze maand staat mijn nieuwe carbon Quest van 27! kg klaar. Ik herken jouw klachten, alleen was het bij mij in mindere mate. Ik heb een behoorlijk goede conditie, maar het velomobiel rijden eiste bij mij ook zijn tol. Het op gang brengen van een “zware” fiets hakt er best wel in. Met een velomobiel haal je hogere snelheden, maar je je bent ook veel meer aan het accelereren. Achteraf gezien heb ik teveel met mijn krachten gesmeten en onderschat hoeveel energie het kost elke keer de Quest op snelheid te brengen. Ik zal met mijn nieuwe Quest proberen zuiniger te rijden en de specifieke velomobielconditie over langere tijd proberen op te bouwen. Misschien is het in jouw geval niet zo gek voorlopig (bij mooi weer) wat meer op je lichtere open ligfiets te fietsen.
Als ik mijn banden naar 8 bar heb opgepompt vind ik het fietsen niet zwaar. Ik heb een XS en de carbon-versie, die is maar 9 kilo zwaarder dan de Fuego. Het is echt alleen op een enkel ritje misgegaan, combinatie van halflekke banden, kou en een nieuwe trapasafstand wellicht.
Ik heb je nieuwe groene fiets vandaag zien staan bij Velomobiel.
Rustig opbouwen zijn echt de sleutelwoorden. Eerst maar eens een half jaar rondjes van 30km, voordat je over 80km gaat nadenken.
En dan die pompen…….dat is een hele investering zo te zien :-(
Ik heb gewoon een heel simpel pompje van de fietsenmaker in het dorp verderop, wel met drukmeter.
Ik leg de XS op haar zijkantje, gewoon op een kleedje of in het gras en dan heb je een pomp met een slang van maar 20cm nodig om de band via de binnenkant op te pompen. Ik heb Franse ventielen en ik pomp er ruim 7 Bar in. Met een iets langere slang kun je meteen ook je andere band oppompen en anders moet de XS even op haar andere kantje.
Het werkt echt heel simpel zo. Ik haal echt nooit de doekjes van de voorwielen eraf. Bij het achterwiel verwijder ik één doekje gedeeltelijk om de band op te pompen.
Door de te korte slang van de travel pomp, een vloerpomp, moet je een pompbeweging maken onder de schuine bodem van de Quest. Er is dan geen ruimte om de pompbeweging te maken.
Ik heb al heel veel tochtjes gemaakt van 80 kilometer, ook met kampeerbagage, zonder enig probleem. Moet alleen zorgen dat mijn banden opgepompt zijn. Als ze dit niet zijn en ik ook niet mijn eigen tempo kan bepalen zoals op een toertocht met een groep, dan kan je jezelf overbelasten zoals ik deze ene keer deed.
Gelukkig mag ik van mijn manueel wat sneller weer opbouwen naar tochtjes van 80 kilometer. Verwachting is dat ik over vier weken weer helemaal hersteld ben.
Wordt er bij de Quest XS geen pomp meegeleverd ? Ik heb de mijne netjes achterin naast de wielkast in de Strada geklemd, rammelvrij en voor het gewicht moet je het ook niet laten ….
Hij heeft geen drukmeter, maar aangezien ik toch met dikke banden rij, maakt dat niet zoveel uit.
Bij de XS wordt gewoon dezelfde pomp geleverd als bij de Strada. Die van mij is ook rammelvrij opgeborgen, daarom pak ik altijd ‘dat pompje van de fietsenmaker’ om de banden op te pompen.
Ik pomp trouwens ook 1x per 2/3 weken de banden op. Bij de Roeifiets elke week.
Jazeker wordt er een pomp bij de XS meegeleverd! Hij staat ook op de foto maar heeft inderdaad geen drukmeter. Ik rij op 28 mm voor, die moeten naar 8 bar en achter 35, dat moet naar 6.5 bar.
Hallo Belle,
Als ik fiets, dat doe ik nu al een maand niet :-( (zie mijn blog) dan pomp ik elke week mijn banden op spanning. Ik merk dat dan de druk altijd wel een paar tiende bar afgenomen is! Voor onderweg heb ik gebruik ik ook een lezyne pomp waarvan de vorige eigenaar de slang langer gemaakt heeft met stuk hogedruk slang. En die doekjes? Ik haal ze los met het haakje van de rode Simpson bandenwippers en zet ze er ook mee om.
Goede tip om de bandenwippers te gebruiken om de wieldoekjes los te maken! Zo blijft mijn duim tenminste beter aan mijn nagel zitten. Ik heb inmiddels gezien dat Lezyne ook losse slangen verkoopt dus wellicht kunnen we aan de travel floor pomp op die manier ook een langere slang zetten zodat we naast de Quest kunnen pompen in plaats van er onder (wat niet gaat want geen ruimte).
Ik heb bij een bouwmarkt een goedkope (minder dan €10) plastic pomp met drukmeter gekocht. De drukmeter geeft niet helemaal de juiste druk aan (ongeveer een halve bar te weinig), maar dat is voor onderweg niet erg. Wel heb ik de schroef-pompkop vervangen door de pompkop van velomobiel.nl. De combinatie is uitstekend, en ligt standaard in mijn quest. Snel pompen vanwege de lange slag, de slang zelf is ook wat langer dan die van de standaard pomp. De 7 bar van de greenguards haal ik gemakkelijk, 8 bar zal ook wel lukken.
Voo op de open fiets heb ik een Topeak Turbo Morph G. Gelukkig nog niet heel vaak nodig gehad, wel uitgeprobeerd. De kop is fijn, geen schroefkop, dat scheelt al een hoop gehannes. Hij is wel vrij lang, maar ik kan hem aan de buitenkant van m’n AGU Yamaska 475 hangen. Volgens fabrikant tot 11 bar, volgens mij heb je tegen die tijd volslagen verzuurde armen. 6 of 7 bar moet lukken, 8 zit op het randje. Genoeg om thuis te komen.
Voor thuis een Joe Blow Max, tot ongeveer 8 bar. Ik heb niet zo veel smalle bandjes. En voor nauwkeurig op druk brengen een Schwalbe drukmeter. Een Quest stuurt lekkerder als beide voorbanden op dezelfde druk staan (binnen ongeveer 5% is fijn).
Dank voor alle informatie. Die pompkop van Velomobiel wordt helaas niet meer geleverd. Ik vind schroeven juist wel fijn want dat springt er niet vanaf. Op vakanties wil ik graag ook mijn banden op de juiste spanning houden dus moet het handpompje voldoen. De Lezyne Micro Floor Drive voldoet daar aan, heeft ook een slang die lang genoeg is en daar kan ik met mijn kippenkracht de voorbanden mee naar 8 bar pompen.