“Uhm, we moeten even stoppen, ik denk dat mijn bagagedrager los hangt,” zei Dave tijdens ons laatste kampeerweekend in Friesland. Inderdaad bleek de bout weg waar de bagagedrager aan de onderkant mee vast hoort te zitten. Het schroefdraad bleek helemaal lam te zijn.

We zochten aan de kant van de weg beiden in onze potjes met reserve-onderdelen naar een boutje dat zou passen. Die vonden we, maar het schroefdraad in het frame bleek niet goed meer te zijn. Waarschijnlijk had de bout zo lang los gezeten dat het ongemerkt is gaan rammelen.

Elektriciteitsdraad
Hadden we een stukje elektriciteitskabel bij ons gehad, dan hadden we de schroef samen met een bundeltje losse koperdraadjes van een stukje gestripte elektriciteitssnoer er waarschijnlijk weer vast in kunnen draaien. Voortaan nemen we dat mee in de set reserveonderdelen voor reparaties onderweg.

Dave loste het nu langs de kant van de weg op door het vervangende boutje er een beetje scheef in te draaien. Hierdoor kon alleen het opvulbusje, dat we er tussen hadden zitten, niet meer teruggeplaatst worden. Dit was een noodoplossing, er zat nu tussen het frame en de bagagedrager ongeveer een halve centimeter kale bout. Er moest dus nog een definitieve oplossing voor komen. Maar hoe los je versleten schroefdraad op?

Geelomrand de loshangende Topeak bagagedrager

Moer
Winkel 1 die we in de buurt belden had het te druk. “Is het frame hier gekocht? Nee? Dan heb ik er geen tijd voor.” Hij stelde voor er een moertje aan de achterkant tegenaan te zetten. Gekeken naar de fiets bleek er voor deze voorgestelde doe-het-zelfoplossing niet echt ruimte, zo’n moer zou tegen de sprocket van de Rohloff-naaf komen.

Veel vakantiefietswinkels hanteren het beleid dat ze alleen nog werken aan fietsen die bij hen gekocht zijn. Drukte en een tekort aan onderdelen is hiervoor de reden.

HeliCoil
We belden hierna Marten van M-gineering en legden het probleem nogmaals voor. “Dat los je op met een HeliCoil tappen.” Wat dat precies is, bleek moeilijk om over de telefoon uit te leggen. Marten raadde aan om het even op te zoeken op internet, als we het zouden zien, zouden we het begrijpen. We bekeken een video op YouTube en toen bleek dat we in het frame moesten boren. Dat durfden we zelf niet goed aan, omdat dat op een punt moest waar er weinig ruimte is voor fouten.

Dit gat moest groter geboord worden voor plaatsing HeliCoil

Zo kwam het dat we voor één boutje, maar wel een belangrijk boutje, ruim 300 kilometer op-en-neer naar Groningen reden*. Het maakt Marten namelijk niet uit of je binnenstapt met een fiets die hij zelf heeft gebouwd, een antieke Manufrance of met een exemplaar van de Decathlon, al zal hij het niet nalaten op fietsen uit de laatste categorie wat kritiek te leveren. “Kijk, dit is typisch een geval dat ze in aluminium een stalen frame nabouwen, zonder rekening te houden met het materiaal.” Aluminium is zacht en een schroefgat zo dicht bij de rand in aluminium is dus niet zo’n goed idee, volgens Marten.

Marten boort aandachtig het gat groter met een 6,3 mm boor

Er was nog een probleem, dat wij hadden opgelost door er kunststof opvulbusjes tussen te plaatsen. Er was namelijk niet echt ruimte om de bagagedrager rechtstreeks op het frame te schroeven omdat in de omgeving van het gat de staande achtervork er tegenaan gelast zat. Op mijn opmerking dat de fiets ook niet was ontworpen voor een bagagedrager reageerde Marten spottend met “wie wil er dan ook bagage mee kunnen nemen op een fiets?”

Uitvalnaven
Een andere “bijzondere keuze” bij onze fietsen is volgens Marten dat onze fietsen schrijfremmen hebben, gecombineerd met een 110 mm boost voornaaf en uitvalas. Inmiddels wordt de Sonder Frontier geleverd met steekassen, dit is veiliger in combinatie met een schijfrem. Mocht namelijk de uitvalas niet goed vast zitten, dan zou deze er uit kunnen wippen bij plotseling remmen. Dat risico is met een combinatie uitvalas-velgremmen veel kleiner en afwezig met een steekas.

Het probleem dat we een busje moesten gebruiken, was volgens Marten ook de oorzaak van het lostrillen. Met een kunststof busje blijf je aandraaien, volgens hem. Zijn oplossing was wat meer ruimte te creëren voor het bevestigen van de bagagedrager, door een stuk van de verdikking bij het gat weg te slijpen.

Deel frame weggeslepen voor meer ruimte

Nadat het gat was uitgeboord, tapte Marten nieuw schroefdraad om de HeliCoil te kunnen plaatsen. Vervolgens kon deze er ingezet worden. HeliCoil is overigens een merknaam, er zijn meerdere merken die tapsets maken met een soort veertje dat dient als schroefdraadhuls, zoals bijvoorbeeld Midlock of HBM.

HeliCoil plaatsen

Nadat de HeliCoil is geplaatst moet het breekpennetje er nog uitgeslagen worden. Dit pennetje is nodig om het in de sleuf te laten vallen van het gereedschap waarmee je het veertje er in kan draaien.

HeliCoil geplaatst met breekpennetje zichtbaar

Al met al lijkt het een simpel klusje, maar je ziet aan de foto’s hoe dicht het schroefgat bij de rand zit. Daarbij moest de schakelbox van de Rohloff-naaf losgehaald, het achterwiel eruit en de bagagedrager verwijderd worden. Dat kunnen we allemaal zelf ook, maar je bent toch even bezig.

De patiënt in zijn geheel

Na afloop moest er dus ook best veel gereedschap opgeruimd worden, een boormachine, een kernboor, het tapgereedschap en natuurlijk de inbusschroevendraaiers om de fiets weer in elkaar te zetten. Maar het resultaat is dat we weer kunnen kamperen en dat was de roadtrip naar Groningen wel waard.

*) Tijdens deze rit zijn geen fossiele brandstoffen verbruikt.