Volgens de site Wandelnet is het Rivierduinenpad 9 kilometer, maar als ik de track heb gedownload en ingelezen in Basecamp staat de teller op 10,5 kilometer. We wandelden in de Flevopolder door het oerstroomgebied van de IJssel en Overijsselse Vecht.

Deze week wilden we een korte route lopen en dicht bij huis, want als je in de winter voor het donker op het eindpunt wil aankomen en je met de trein naar het startpunt moet reizen dan moet je de wekker zetten. En dat is soms leuk maar toch ook een beetje tegen onze principes in het weekend.

Begin van het Rivierduin(en)pad

We kozen voor het Rivierduinenpad bij Lelystad. Vanwege de lengte, locatie en het feit dat het een rondje is met hetzelfde start- en eindpunt. Het is op Wandelnet voor zover ik weet niet mogelijk om rondjes te selecteren. Je kan wel kiezen bij ‘Gewenste routekenmerken’ kiezen voor ‘rondwandeling’ maar dan krijg je vooralsnog geen zoekresultaten. Wel kan je kiezen voor welke lengte je wil lopen en in welk type landschap. Om de GPS-tracks bij de routes te mogen downloaden moet je een account aanmaken.

Oerstroomgebied
Voor een leek gaat de wandeling door de weilanden van zes boerenfamilies en is het niet meteen duidelijk waarom dit pad ‘Rivierduinen’ heet. Op de site Op de Kuierlatten is daar meer over te lezen. Het is voor het ongeoefende oog niet te zien dat we door het oerstroomgebied lopen van de IJssel en Overijsselse Vecht. Het pad loopt over groenstroken die de vroegere oevers van de IJsseldelta markeren. Door hier gras te planten in plaats van bomen, werden de restanten van prehistorische bewoning op de hoge oevers niet beschadigd. In wat vroeger de rivierbeddingen waren, staan tegenwoordig de bomen.

Pad wordt goed aangegeven met bordjes

Voor het startpunt wordt een boerderij opgegeven (Visvijverweg 41, Lelystad). Je moet hier in de berm parkeren. De berm is drassig en zacht, maar goed dat ik onlangs bij de ANWB een impulsaankoop deed: een wegrijdhulp (hoe langer je lid bent hoe goedkoper in de winkel – 15 euro voor wie 20 jaar lid* is).

Het hele pad wordt goed aangegeven met bordjes. Wij beginnen bij het bosje waar een picknickpunt is gemaakt. Volgens de bordjes begint de route hier. Dat klopt niet helemaal met de GPS-track die we van Wandelnet hebben gedownload maar de route is wel hetzelfde. We beginnen alleen op een ander punt. Degene die dit deel van de route onderhoudt heeft iets met kabouters. Overal staan ze langs de route, sommige in hutjes. Er is ook een insectenhotel.

Boshut dient als picknickplaats

Bord ‘Op de Kuierlatten’

Insectenhotel naast begin bospad

Het is prachtig zonnig weer en even verderop in het weiland staat een bankje. We spreiden onze aluminium zitmatjes, gemaakt van een anti-ijsdeken voor autovoorruiten, uit op het natte, groen uitgeslagen bankje en nuttigen de meegebrachte boterhammen voor de lunch (zitmatjes van Bever en BoCamp vonden we te smal om onze lange winterjassen op schoon te houden en de aluminium deken weegt bijna niets). De zon schijnt heerlijk en de temperatuur is een stuk hoger dan gisteren. Het lijkt bijna lente.

Schrikdraad
Onze GoreTex wandelschoenen bewijzen ons vandaag ook weer een dienst want het gras is nat en de weilanden waar we langs lopen zijn vaak modderig en drassig. We moeten soms het schrikdraad om de weilanden openen om de route te kunnen vervolgen. We zien geen andere wandelaars, ook al is het prachtig weer en zonnig.

Meetstoel voor landmetingen drooglegging Flevopolder

Wat opvalt is de stilte. Wel hoor je het ruisen van de A6 in de verte langs de IJsselmeerdijk maar voor de rest niets. We lopen langs sloten, soms langs bosjes en we komen langs een reconstructie van een meetstoel. Die meetstoelen werden tijdens de inpoldering van de Flevopolders gebruikt om het land te meten, terwijl het nog onder water stond.

Dieren
Op een enkele reiger en roofvogel na zien we verder nog een ree en een zwerm zeemeeuwen en twee paarden in een weitje. Voor de rest zijn de dieren opvallend afwezig. Geen hazen of konijnen, geen weidevogels en geen koeien of schapen. Wat dat betreft valt de ‘ecologische verbindingszone’ wat tegen, maar waarschijnlijk waren we zo midden in januari daarvoor in het verkeerde seizoen.

*) Ja, het zal sommige lezers die wat moeite hebben met humor verbazen dat we al twintig jaar ANWB-lid zijn!