• Aantal kilometers afgelegd: 103
• We zijn in: Middelfart, Denemarken

Zevende etappe

Hadden we gisteren in noord Duitsland nog korte klimmetjes en afdalingen, waarbij het geleerde uit mijn jeugd in de buurt van de Posbank in de praktijk kon worden gebracht (in de afdaling hard meetrappen zodat je de volgende top haalt), vandaag hadden we veelal lange aanlopen naar de top en hele lange afdalingen. Je haalt de top dan nog wel op je middenblad (wat fijn is voor Dave). In één van de afdalingen die steil naar beneden ging, haalde hij 84 Kilometer per uur. Ik vond het met 73 kilometer per uur wel welletjes. Er zaten ook nog bochten in de weg. Omdat het lekkere brede autowegen zijn kan je die wel wat ruimer nemen. Af en toe zien we een bord: einde 90. Dan vraag je je wel af hoe hard ze hier eigenlijk mogen. De Duitsers halen je altijd in alsof je een auto bent. De Denen doen dat alleen als er geen tegenliggers zijn. Duitsers houden zich aan de regels en als je er per ongeluk zelf één overtreedt (bijvoorbeeld niet gezien dat er opeens een apart fietspad naast de weg ligt) dan word je binnen één minuut terechtgewezen. Denen gaan voor een bocht of top over de doorgetrokken lijn om ons in te halen.

We rijden steeds op de rijbaan, zelden is er een apart fietspad

Nog een verschil: in Denemarken kan je overal pinnen, net als in Nederland. In noord Duitsland kan je zelden pinnen.

Marsmannetjes
Op een rustplaats langs de weg, waar dan ook een poepdoos aanwezig is (mét toiletpapier), werden we door twee oudjes aangestaard alsof we groene marsmannetjes waren, net geland met hun UFO’s. Ze reageerden niet op ‘hey’ maar bleven ons alleen aanstaren. Voor de rest krijgen we vaak opgestoken duimen in het verkeer en als je stopt voor lunch de geijkte vragen (Hoe duur is zo’n fiets? – wazige blik als je prijs in Euro’s noemt – Heeft het een elektromotor? Als je antwoordt “nee” dan krijg je nog meer lof en bewondering te verwerken).

In Kolding toch even op zo’n half ‘verhard’ Deens fietspad terecht gekomen. Het is een bak mul fijn grint. De banden slipten door de heuvel op en we hebben daardoor één keer moeten uitstappen om te duwen. Gelukkig wisten we bij de tweede heuvel beter (flinke aanloop) en reden we er zelfs een stel MTB’ers uit die zonder bagage reden. Vervelender is dat binnen de bebouwde kom het fietspad soms verhoogd ligt, als een trottoir in Nederland, maar dat er geen afritten worden gemaakt bij afslagen. Er ligt dan zo’n halfslachtig kwakje asfalt ergens tegen de trottoirband: te smal voor ons en we kunnen zo’n bocht vaak niet halen.

Lunch

Op de foto’s ziet het er wat grijs uit maar het was vandaag behoorlijk warm en droog. Super lekker fietsweer, net als gisteren. Heel af en toe valt er een licht buitje. Je hoeft er geen schuimkap of regenjas voor te pakken. Er moet ondanks de bewolking genoeg licht zijn want ik rij al twee dagen constant met verlichting maar ik hou mijn accu op 100 procent met het 12W zonnepaneeltje. En dat is handig want ze hebben hier in Denemarken driepuntige stopcontacten en we hebben er niet aan gedacht om een adapter mee te nemen.

Een opvallende trend hier in Denemarken zijn auto’s in matte kleuren. Af en toe komen we ook langs prachtige strakke Deens design huizen.

Morgen willen we door naar Svendsborg, dat leuk schijnt te zijn. Op onze rustdag kunnen we dan vanuit daar de pont nemen en rondkijken op Ærø.

Lange afdaling voor de boeg

Kolding,stad waar we onderweg doorheen kwamen