Vandaag fietste ik door de Flevopolder in het zonnetje richting Velomobiel.nl. Er was bewolkt weer voorspeld en windkracht 6, die had ik op de heenweg lekker in mijn rug. Dave ging met de trein en we zouden zijn gerepareerde fiets ophalen en dan gezellig samen terugfietsen.
Hoewel ik de ketting weer goed op de derailleur had gelegd, piepte de fiets nog steeds. Ook hoorde ik af en toe een tik. Verder was ik benieuwd waar het moertje vandaan kwam dat ik had gevonden onderin mijn fiets.
Ik had de zon in mijn rug en die scheen zo ook het vooronder van mijn fiets in. Hierdoor zag ik opeens dat de beugel, waarmee de trapas vastgeklemd zit op het frame, gebroken was. Ik maakte me opeens zorgen of ik hiermee Dronten wel ging halen. Maar niet teveel kracht zetten op de trappers en oppassen met trillingen op klinkers en roosters. Ik sleepte de fiets de steile Knardijk op in plaats van deze fietsend te nemen. Nog 20 kilometer. Dat is vijf uur lopen. Maar ook op fietsschoenen terwijl je een velomobiel sleept?
Gebroken klem aan linkerzijde fiets (het lijkt een Röntgen-foto maar het is een beetje bewogen)
Ik bedacht me dat ik er helemaal niet op voorbereid was voor een situatie waarin je niet meer verder kan met de fiets. Nadenkend over de situatie diende zich een mogelijke oplossing aan: aanbellen bij een boer om te vragen of de fiets daar mocht staan, een taxi nemen naar Dronten of dichtstbijzijnde treinstation en dan het benodigde onderdeel ophalen. Gelukkig heb ik mijn vrij reizen (treinkaart), pinpasjes en een licht rugzakje bij me. Alleen geen kettingslot of wandelschoenen.
Afgebroken beugeltje
Nog 8 kilometer te gaan, eventueel twee uur lopen. Het afgebroken beugeltje is verder naar de rand getrokken maar klemt zich nog wel vast. Twee uur, dan kom ik nog aan voor sluitingstijd. Rustig doorfietsen, weinig druk op de trappers (het ging soms toch nog 35 kilometer per uur). Op de Lisdoddeweg, een weg die zo smal is dat twee tegemoetkomende auto’s door de berm moeten om elkaar te passeren, durft een witte Opel Ampera me niet in te halen. Terwijl dat prima kan. Op een inhaalstukje waar het wat breder is haalt de auto me eindelijk in. Dat is weer eens wat anders dan sommige auto’s die rakelings langs me heen scheren terwijl ze makkelijk wat meer afstand hadden kunnen nemen.
Ik ben opgelucht als ik de stadsgrens van Dronten heb bereikt. Bij Velomobiel.nl aangekomen gaat Allert net weg om de plug van de Q4W af te gaan werken. Die is bijna gereed om er een mal van te gaan maken.
Slechte exemplaren
Theo vervangt het gebroken beugeltje en geeft me een set reserve. Omdat de trapas met twee van die beugels vast zit, is het geen probleem als er één breekt. Ik heb dus voor niets voorzichtig aangedaan. Er schijnt een serie slechte beugeltjes geleverd te zijn die ook bijna bij iedereen tegelijkertijd kapot ging. Volgens Theo hadden ze een periode dat er wel drie mensen per week bij ze op de stoep stonden maar dat nu de slechte exemplaren allemaal zo’n beetje vervangen zijn. Hij stelt me ook gerust: “er is eigenlijk nooit een defect aan de velomobiel van dien aard dat je er niet meer mee kunt fietsen.”
Theo checkt de moer, een M5. “Die zit maar op vijf plaatsen in de fiets”. Hij checkt de posities: drie aan de steun van de stoel en twee aan de uiteinden van de kleerhanger. Er ontbreekt geen moertje. “Zeker gevallen tijdens de montage van de fiets en toen niet terug kunnen vinden,” is Theo’s verklaring.
Schwalbe Almotion achterband
Dave is inmiddels gearriveerd en kleedt zich om in fietskleding. Hij zet meteen de Schwalbe Almotion op zijn achterwiel. We hebben nu beiden een Almotion achterop liggen. De voetengaten zien er weer goed uit en hij heeft een nieuw schakelaartje gekregen voor zijn knipperlichten. Bij Velomobiel.nl staan fietsen die ik begin te herkennen van de diverse blogs: de zwarte Quest van John en de blauw-witte van Georg.
Terug is het hard werken tegen de wind in. In plaats van 30-35 gaan we nu 25-27 kilometer per uur. In mijn fiets piept nog steeds iets, maar het aantal vreemde geluiden is na vervanging van de gebroken klem en met de ketting weer goed op de derailleur wel afgenomen. In de lucht komen steeds meer schapenwolken en er is een aparte scheidslijn in de wolken (zie foto). Links is de lucht nog blauw, rechts bewolkt en daar tussen die schapenwolken.
Vreemde overgang van wolken
Op de kaarsrechte Lisdoddeweg vindt een bestuurder van een tegemoetkomende auto het nodig om lang en hard te claxoneren. Terwijl we niets fout doen: we rijden netjes rechts en achter elkaar. Nog meer naar rechts is onverantwoord omdat we dan in de berm terecht zouden kunnen komen met het rechter voorwiel (met het gevaar dat we omslaan). Er was voor de auto ruimte genoeg om te passeren. Malloten heb je overal.
Kampeerwijzer 
Hoi Belle, ik heb ook verzocht om een reserve setje beugels nadat er twee kort na elkaar braken. Geeft toch wat extra zekerheid als je onderweg bent. De gebroken beugel zorgde mogelijk voor getik. Dat gerommel met die achter derailleur stemt niet echt tevreden. Hoe kan dat elke keer weer gebeuren? Toch iets in de afstelling? Dat zou ik zelf toch wel goed willen hebben.
Groeten, Wilco
Dat kan gebeuren als je bij het instappen per ongeluk aan je versnelling draait, of als je wiel de verkeerde kant op draait zoals bij het opzetten van een nieuwe achterband. Het gebeurt ook bij achteruit zakken/schakelen als je opeens zo’n heuveltje op moet in een bocht bij een oversteek. De fiets is gecontroleerd, ik heb gevraagd of het misschien lag aan de kettingspanning maar alles zou goed zijn. Ze denken in Dronten dat dit mijn eerste derailleur is (in plaats van mijn vierde – en met de andere derailleurs inderdaad nooit dit euvel gehad).
Dag Belle, het lijkt wel een kleine epidemie onder velomobielen. Bij mij brak er een op de stoep voor mijn werk. Dat kwam dan weer goed uit en de DF heb ik in de stalling gelaten tot de post het onderdeel had bezorgd. Een tweede klem zit nu, waarschijnlijk voor altijd, bij mijn reparatiespullen.
groet van Theo.
Hoi Belle,
Ik sta bijna elk jaar wel een keer stil zonder verder te kunnen. Sinds een paar jaar lid van de Fiets ANWB. Niet snel maar wel goed. Op mijn blog al een paar keer over geschreven.
Doeg
Ik heb een stukje gevonden op je blog. Ik ben ook lid van de Fiets-ANWB, maar ik denk niet dat ze klemmen voor trapassen voor een velomobiel op voorraad hebben. Verder denk ik dat ik er in het buitenland ook niet veel aan heb, terwijl je voor je auto wel een ‘internationale reis- en kredietbrief’ kunt krijgen. Een van de reacties op je blog vind ik interessant: FietsNed, daar had ik nog nooit van gehoord.
Hoi Belle,
Het is mij ook wel een aantal keren overkomen dat ik gestrand ben. Maar als je het in perspectief plaatst is het niets om je zorgen te maken.
Ten eerste maak ik erg veel kilometers (170.000 quest-km tot nu toe) en ook nog eens niet altijd onder de beste omstandigheden. Ten tweede, bijna elke keer blijkt (achteraf) dat het euvel zich al een tijd aankondigde in de vorm van rare geluiden, ander stuurgedrag of ander afwijkend gedrag. De lastigste zijn de sluipende veranderingen. Niet negeren en zoeken naar de oorzaak kan een stranding voorkomen. Maar kost zelf ook de nodige tijd. Kwestie van afwegen dus.
Ten derde: sommige strandingen zijn maar halve strandingen. Stel jouw beugel was afgebroken, dan had je niet meer kunnen fietsen, maar steppen gaat dan nog wel en een stuk sneller dan wandelen. Of dat dan naar de eerstvolgende boerderij/bushalte/treinstation of bestemming is …
Maar het allerbelangrijkste: juist bij pech merk je hoeveel hulpvaardige mensen er zijn: ik heb al bij een boerderij aan de thee gezeten in afwachting van Allert die me op kwam pikken, een collega heeft de aanhanger gehaald om me op te halen en ook Clara, mijn vrouw is al eens als fiets-wegenwacht uitgerukt. En dan nog de vele mensen die even stoppen om te vragen of ze op de een of andere manier kunnen helpen. Daar zat trouwens ook een fietswegenwachter bij, vlak voordat Clara arriveerde om me op te pikken.
Hmmm, ik ben nog niet helemaal van de rare geluiden af, er piept nog steeds iets. Misschien die tweede beugel even checken, die uit het zicht aan de voorkant van de trapas zit.
Hoi Belle, ik ben het met Kees eens, als er rare geluiden zijn wil ik ook weten waar het vandaan komt om het op te lossen. Ik ben niet van het ‘accepteren’, zoals sommige ander velonauten. Dit om erger te voorkomen. En, ook ik schakel wel eens verkeerd, maar nog nooit jouw probleem met de derailleur gehad.
Hoi Belle,
Ook ik heb dat euvel met de trapasklemmen gehad, in afwachting van de nieuwe heb ik toen zelf een beugeltje gemaakt, dat werkte ook. Heb gelijk 4 nieuwe gevraagd bij Velomobiel.nl, en ook toegestuurd gekregen onder garantie(!) Gelijk 2 nieuwe gemonteerd, en er ligt er nu ook een reserve in de tas, voor het geval dat…….
Verder sluit ik me aan bij Kees en Wilco, geluiden die ik anders niet hoor? Gelijk op zoek, problemen onderweg zit ik niet op te wachten!
Dat derailleurprobleem van jou heb ik 1 keer zelf gehad, geen idee hoe het kwam, gelijk opgelost en niet meer gehad. Wel regelmatig aflopende ketting in het begin, sprong de ketting er zowel voor als achter gelijk af. Kan je het kapje eraf halen en de ketting terug van achter de cassette vissen……………Opgelost door totaal 6 schakels er tussen uit te halen, nu heb ik zelden een aflopende ketting.
Groeten, Adri.
Hoi Adri, dat heb ik dus ook al eens gehad: ketting er aan de voor- en achterkant er af. Ik denk dat Willem gelijk heeft: kettingspanning iets ophogen.
Ik heb al bij meerdere fietsen de kettingspanning iets verhoogd en dan hebben ze geen problemen meer
Beste Willem,
Bedankt voor je reactie. Ik kon niet meer reageren via het blog omdat de maximale diepte van de discussie is bereikt. De spanning verhoog je door een paar schakels uit de ketting te halen? Grootste blad voor en achter, maximaal een cm indrukbaar als leidraad?
Met vriendelijke groet,
Belle Prinssen
Als oud wegenwacht zou ik er als noodreparatie een slangklem om zetten dan blijft de trapaslagersteun ook goed op zijn plek zitten