Eindelijk, eindelijk zou de wind vandaag weer waarden hebben om met de Quest XS op stap te gaan zonder direct gevaar voor omwaaien. Een windkracht 4-5, af en toe stoten naar 6.
Ik had een route getekend van 60 kilometer in Garmin Basecamp die me weer naar het Horsterwold zou brengen bij Zeewolde maar nu om de andere paden te verkennen. Het was koud (gevoelstemperatuur volgens het KNMI van 1.1 graden) en nat maar dit mocht de pret niet drukken.
Winterbanden
Ergens in een beukenbos was het wat onduidelijk waar precies het pad verborgen was onder de bladeren en afgewaaide takjes. Nu was ik blij met mijn winterbanden: met mijn zomerbanden had ik hier zeker minder tractie gehad. Onderweg zag ik meerdere buizerds, twee blauwe en een witte reiger en Vlaamse gaaien.
In het Horsterwold
Op bovenstaande foto zie je het gele lycra dat de voetengaten een beetje afdicht doorhangen: ik heb het niet opgespannen aangebracht. Ik heb daarom bij velomobielonderdelen rubber strips besteld om dit binnenkort te vervangen.
Regendruppels
Door de regendruppels op mijn winddichte winterbril gecombineerd met de druppels op de achteruitkijkspiegels was het zicht naar achteren niet optimaal maar gelukkig was iedereen zo verstandig met koplampen aan te rijden waardoor ik automobilisten op tijd opmerkte. Opstuwende regendruppels lanceerden zich via het windscherm precies op mijn bril, was mijn indruk.
Helaas hield het fietspad langs het water en door het bos op een gegeven moment abrupt op. Er was ook geen mogelijkheid een stukje door te lopen en het pad verderop weer op te pakken: serieuze wegconstructie aan een brug over het pad verhinderde dat. Er zat niets anders op dan te keren.
Hier hield het fietspad op
Nadat ik de weg had verkend en tot de conclusie was gekomen dat het echt niet begaanbaar was, was ik erg blij met mijn met Gore-Tex gevoerde MTB-winterschoenen.
Daarom: altijd MTB-schoenen
Nu is mijn eTrex 30 GPS een prima ding om een vooraf ingestelde route te rijden maar als je er van af moet wijken, wilt uitzoomen en de kaart verschuiven merk je dat het apparaat daar moeite mee heeft. Ik besloot de rood-witte ANWB-bordjes naar Almere maar te volgen in de hoop dat ik mijn oorspronkelijk getekende route weer tegenkwam.
Prompt zag ik nieuwbouw van Zeewolde opdoemen. Wel grappig, ik teken mijn routes altijd langs water en door bos, nooit – tenzij het niet anders kan – door de bebouwde kom. Zo zie je nog eens wat.
De route met doodlopend fietspad
Eenmaal op koers richting Almere doemde er een prachtige donkere lucht op. Ik installeerde het schuimdeksel en reed al snel door de striemende regen en windvlagen. Op mijn koptelefoon klonken de Dandy Warhols heel toepasselijk met “yeah I like you, yeah I like you and I feel wo ho, wooooo !!!” Door dit weer fietsen en je toch nog behaaglijk voelen deed mij mijn bike really liken.
Wind voor regen, daar is niets aan gelegen, regen voor wind, bergt dan uw zeilen gezwind
Met mijn winddichte zonnebril, softshell pet, Windstopper Buff en winddicht gezichtsmasker van Decathlon (en last but not least het schuimdeksel) was het goed uit te houden in dit weer. Alleen een randje voorhoofd boven mijn bril werd koud en regen striemde op een klein stukje jukbeen tussen bril en sjaal/masker. Thuis bleek ik ook een natte plek op mijn rug te hebben van de regen: het was een beetje mijn nek ingelopen. En mijn pet was nattig.
Selfie vanuit de fiets
Maar dat alles is niets vergeleken met vroeger, toen ik zomer en winter elke schooldag ruim 30 kilometer op en neer reed naar school, op een Gazelle met drie versnellingen en in een oranje AGU niet-ademend regenpak.
Door de omleiding kwam de totale afstand op 66.7 kilometer. Gemiddeld bewogen snelheid 22.0 km/uur.
Kampeerwijzer 
Jouw uitrusting lijkt als ‘twee druppels water’ op de mijne van vorig jaar. Nu heb ik alleen een zomerbuff om mijn nek en eentje op mijn hoofd. De laatste gaat er na een kilometer of 7 weer af, omdat ik het te warm heb. Oh ja, ik heb natuurlijk wel een dakje boven mijn hoofd ;-) in de vorm van een Sinner-kap. Dan heb ik nog een 3/4 zomerbroek aan en alleen een ondershirt :-) Het lijkt wel voorjaar met zo’n kap.
Doordat Dave niet zo tevreden is over het rijden met een kap denk ik niet dat ik snel overstap. Ik had gisteren het gevoel in een verwarmd autootje te zitten met m’n muziekje aan. Dat was vroeger op de Gazelle wel even anders, dan kwam je aan en voelde je je benen en handen niet meer.
Die bui hebben wy gezien… konden gelukkig een pittstop maken by meneer shell te almere hout? Einde van de elle lange saaie vogelweg
Velomobiel heaven toch juist? Lekker rechtdoor scheuren en snelheid kunnen maken. Maar ik zou niet over de Vogelweg zijn gereden als je afwisseling wilt. Dan zijn er wel leukere routes door de Flevopolder.
Vandaag met de Limit en the Mask door de regen/wind geweest, ook OK.
Leuke clip! Ik ken het nummer wel maar heb nooit de video gezien.
Lekker geschreven stukje!
Onderdompelen in je eigen leed en er juist plezier uithalen. Dat is leven optima forma! Zonder zwart kan er geen kleur wit bestaan.
Kaploos door het leven gaan doen er zoveel. Tot voor kort was er die er niet eens voor de gewone toerder. Slechts voorbehouden aan een hand vol racers.
Ik heb altijd met een dichtgetapte (tegen lekken) fietshelm met brede (tennis) zonneklep gefietst. Diep in de schuimkap gedoken heb je zelfs geen mondmasker nodig. Je eigen adem houdt je gezicht vorstvrij en warm.
Later droeg ik in de winter een dichte Aldi skihelm met aansluitende skibril (anti-condens ingebouwd!) Er zitten warme zachte oorstukken bij. Afneembaar dus ook zomers prima mee te fietsen. Ook daarop had ik die brede tenniszonneklep op vast getaped. Als het vriest droeg/draag ik een smalle dunne hoofdband die mijn voorhoofd beschermt tegen vorstschade. Want dat kan gebeuren. Zeer pijnlijk en lelijk als de vellen erbij komen te hangen…..het zijn een soort brandwonden of erger.
Maar een kap? Neuh, niet echt noodzakelijk…alleen voor de liefhebbers en watjes. Daar reken mijzelf onder.
Gr. BrandweerQuest