Dit weekend was het Halloween en voor mij een extra lang weekend omdat ik het weekend ervoor gewerkt had op zaterdag en zondag (er moest iets ingesteld en getest worden voor het nieuwe intranetportaal). Veel tijd om te fietsen in dit lange Halloween-weekend dus!
Donderdags wilde ik even langs Declathon in Amsterdam Zuidoost. Ik ben op zoek naar iets wat mijn decolleté en schouders beschermt tegen de koude wind tijdens het fietsen in de velomobiel. Het liefst een goedkoop lichtgewicht jackje waar ik zelf de mouwen kort van maak. Liefst met een twee-weg rits, zodat deze van onder open geritst kan worden.
De tocht was verassend mooi maar had veel hindernissen. Door het stadsverkeer van Almere schiet het niet op door de vele fietsers, hardlopers en met name hondenuitlaters. De Hollandse brug is een klim. De Keverdijk heeft slecht wegdek dat vaak schuin loopt. Hier durf ik geen maximum snelheden te fietsen. De route liep verder langs fort Uitermeer bij Weesp en ook het fietspad langs de N236 was niet onplezierig: hier kon eindelijk aangezet worden. Wel af en toe klimmen bij een brug en wat kruizingen waar ergelijke bochtjes liggen en gestopt moest worden voor het stoplicht. De gemiddeld bewogen tijd was dan ook niet om over naar huis te schrijven. Dus weinig gestopt om foto’s te maken. Doorfietsen wilde ik.
Paard en stieren
Onderweg kwam ik nog een schrikachtig paard tegen en stond ik stil tot de menner het paard voorbij mijn fiets had weten te duwen. Ik reed langs een wijdse akker met in de verte de kerktorens van Abcoude. In de buurt van de Gaasperplas hadden ze grazers uitgezet: een grote kudde witte stieren met hoorns. Ik was opeens heel blij dat ik geen rode fiets had uitgezocht maar een blauwe.

Links Abcoude, rechts Amsterdam Z.O.
Opeens doemde de spoorlijn op en daarna het AMC, het voormalige Smart Center (nu: Opel) en Ikea. Prachtige brede fietspaden in dit gebied dat gedomineerd wordt door de auto: een verrassing. En wat een bijzondere overgang van de weilanden en sloten met ganzen en koeien naar de graffiti op de spoorbaan en alle kantoorgebouwen en brede wegen.
De bewaakte fietsenstalling voor de Villa Arena bleek niet bewaakt. Geen zin om hier mijn fiets ten toon te stellen op het plein. Om de hoek parkeerde ik de fiets in een personeelsgarage voor motoren (en overbodige goederen) en daar bleek de fiets prima te staan.

Motorstalling bij Villa Arena
Even kort geshopt bij Declathon want door het mistige weer en alle oponthoud (honden, paard, kruizigen, bruggen, etc.) was het al best laat. Op de terugweg genoot ik van een mooie zonsondergang en maakte ik mijn eerste kilometers in het donker met de velomobiel. Een vreemde gewaarwording dat door leklicht de binnenkant van de fiets ook verlicht is. Kunnen ze dat daar in Dronten niet afplakken en dan met een glasvezelkabeltje je GPS of snelheidsmeter bijlichten?
Helaas kan ik met mijn oude iPhone niet de schoonheid van de werkelijkheid vastleggen of het waren de endorfines die ik aanmaak tijdens het fietsen en er is niets mis met de camera van de iPhone 4.

Zonsondergang nabij fort te Weesp
Dave ophalen van werk
Vrijdag moest Dave ook nog werken en was met de Quest naar Hilversum. Ik ging hem ophalen van het werk (NTR, vroeger NPS, nog vroeger NOS) om gezellig samen terug te fietsen. Het eerste stuk door de Flevopolder rijdt fantastisch met de velomobiel maar dan komen de in visgraat gelegde klinkers van Laren en Blaricum. Dan worden die 32 kilometer nog best lang. Het is alsof je wielen door de stroop moeten rijden en mijn achterwiel brak uit in de bochten.

De heide bij Hilversum vanaf de Nieuwe Crailoseweg
Het stuk over de heide bij Hilversum is werkelijk prachtig. Dat maakt het halverharde pad dan weer bijna goed.
Terwijl ik op Dave stond te wachten terwijl die zich in het invalidentoilet stond om te kleden in zijn fietsplunje kwam ik nog oud-collega’s Jan Kok en Edwin Rutten tegen (ooit werkte ik voor Sesamstraat, altijd samen met Het Klokhuis gehuisvest), Edwin kon het niet laten om even in mijn been te knijpen om de velomobielspieren te testen. Ouwe snoepert. (Ik had mijn panterprint hardloopbroek aan en lak raceschoentjes dus dan vraag je er ook om natuurlijk – not).
Ik had moeite om Dave bij te houden terug naar huis want die kent alle bochtjes en oversteekjes op zijn duimpje. Maar het zonnetje brak door en het was een prachtige route.

Dave rijdt voor de verandering voorop want hij kent de route woon-werkverkeer als de beste
Eenmaal in de Flevopolder kon het tempo weer omhoog. Maar niet zo snel om de vier buizerds te missen die de omgeploegde akker onder aan de Stichtse brug nauwlettend in de gaten houden.
Morgen een tochtje met de Almere Liggers en dan hebben we voor dit weekend wel weer genoeg gefietst denk ik.
Update: het rondje met de Almere Liggers was 73.6 kilometer lang. Het was prachtig zonnig weer maar de wind was stevig, circa 6 Bft. (Witte brekers en beginnende schuimstrepen op het water).
Hoi Belle, leuk te lezen dat jullie veel plezier hebben aan jullie velomobielen.