Het was perfect weer voor een beursbezoek: de hele dag somber grijs en veel regen. Dave en ik togen afgelopen zondag naar Ede voor de Wereldfietsbeurs. Vorig jaar was de beurs in april en was er een kampeerweekend omheen gepland, dit keer niet, dat vond ik jammer maar de beurs leed daar uiteraard niet onder.

Van tevoren had ik een agenda gemaakt van de vijf lezingen die ik wilde bezoeken. De beurs duurt 7 uur, een lezing een uur, dus er was tussendoor nog twee uur om de stands te bezoeken. Dat leek ruim genoeg maar ja, de rij voor de koffie is lang en onderweg kom je dan ook nog diverse bekenden tegen van de ligfietsvereniging (Cor van het blog Cor Op Pad, Rob en Marjolein, Elly en Jules) en zelfs een paar oud-collega’s die zich aan het verdiepen waren in het onderwerp ‘bikepacking’.

Bikepacking en e-bikes
Het onderwerp ‘bikepacking’ was goed gecoverd met drie lezingen en ook de outdoorgroep van de Wereldfietser was weer aanwezig met een stand. Daarnaast was er dit jaar een e-bike paviljoen (hoewel ik eigenlijk maar één standje heb gezien) voor mensen die met de e-bike op vakantie willen. Een enthousiast stel vertelde hier over hun e-bikereis.

Verder waren er stands van onder andere fietsvervoerder Soetens (die blijken tot onze spijt niet op Groot-Brittannië te rijden), de uitgevers van het Groene Boekje met natuurcampings, slaapzakkenfabrikant Tatteljee, de Europafietsers, de winkel De Vakantiefietser uit Amsterdam, makers van leuke fiets T-shirts Bicycle Lovers, pleisters van ReSkin XL (leedvermaak voor ligfietsers – dat mag, want ze hebben de slogan gestolen van de ligfietsvereniging: ‘zadelpijn is een keuze’), kampeerclub met regeltjes NTKC, etc.

Je moet goed kijken, want de stands staan verstopt tussen de standaard-tentoonstelling van De Fietser. Er zou bijvoorbeeld ook een stand zijn geweest van Vaude maar ik heb deze niet gezien. Ook de tweedehandsmarkt heb ik niet gevonden.

Veel van hetzelfde dus, als je eerder deze beurs hebt bezocht. De fietsers die er stonden om andere fietsers te informeren, over de door hen bezocht continenten of de reis die ze hebben gemaakt, waren er ook weer en dat is de basis van deze beurs.

Polarsteps: interessante app
Op een van die stands van fietsers-informeren-fietsers zag ik een werkelijk prachtig fotoalbum liggen. Het leek wel professioneel drukwerk, een commerciële uitgave. De dame achter de stand vertelde me dat ze die maakte met de gratis app Polarsteps. Wat ik ervan begreep, is dat het een app is waarmee je je thuisfront op de hoogte houdt van je route, berichtjes stuurt en foto’s. Na afloop druk je op een knop en rolt er een prachtig boek uit, van het verslag wat je op die manier onderweg hebt gemaakt.

Op een andere stand hadden de fietsers wat spullen meegenomen die ze mee hadden op hun fietsreis van Alaska naar het meest zuidelijke puntje van Zuid-Amerika: een bear cannister (om voedsel uit de klauwen van beren te houden, verplicht in sommige gebieden in Amerika) en schrikdraad om rond te tent te spannen, zodat ze een beetje konden ontspannen tijdens de nacht in plaats van bang te zijn voor beren. Ik wist nog niet dat dat laatste bestond, en ik had het graag mee gehad op onze vakantie ooit in New Hampshire.

Hoewel ik niet direct fietsen in Afrika op mijn bucket list heb staan, had ik zelfs aan deze stand nog een leuk gesprek. Ik had me nooit gerealiseerd dat er ook Engelstalige landen in Afrika zijn, zoals Ghana. Hoewel er op de locatie van de beurs, bij De Fietser in Ede, natuurlijk allemaal fietsen te bewonderen zijn van de Accell-groep en een heuse testbaan, hebben we hier niet naar gekeken of gebruik van gemaakt, omdat er niet genoeg tijd voor was. De rest van de tijd zaten we namelijk bij diverse lezingen.

Lezingen

Verslag van de door ons bezochte zes lezingen. Er waren er 22 in totaal, inclusief workshops.

Fietsen door Ierland en Noord-Ierland

Marten Zekendorf trapte voor ons de beurs af met een lezing over een fietsvakantie in Ierland. In tweeëneenhalve week was er een rondje gefietst waarbij het noorden van Ierland was aangedaan en halverwege het land was doorgestoken van oost naar west. In het binnenland hadden Marten en zijn vrouw het als behoorlijk uitgestorven ervaren. Geen plekken waar je kon lunchen en ook voor winkels was het zoeken geweest. Daarentegen was het aan de kusten des te gezelliger.

Fietsvriendelijk
De Ieren hebben diverse voorzieningen voor fietsers en Marten vond het een fietsvriendelijk land. In Ierland worden de afstanden in kilometers aangegeven, in Noord-Ierland in mijlen. Wat grappig om te zien was op de foto’s, is dat dit fietsstel de fietsdozen oprollen, er banden omheen doen en het eerste stuk met de doos op de schouder fietsen.

Ze hadden veel gekampeerd bij boerderijen door gewoon te vragen of ze er hun tent mochten opzetten. Ongeveer een derde van de reis hadden ze overnacht in bed & breakfasts, een derde op campings en een derde was er wildgekampeerd. Ze waren veel ongezellige camper-campings tegengekomen. De bevolking ervaarden ze als heel vriendelijk. Wat betreft het klimaat: als het windstil is, kan je er last van knutjes hebben, dit hadden ze één keer meegemaakt. Verder had het maar twee van de 16 dagen geregend.

Tour Aotearoa

Een bikepackingtocht door Nieuw-Zeeland van 3000 kilometer

Van het noordelijkst puntje van Noordereiland naar het zuidelijkste puntje van Zuidereiland in Nieuw-Zeeland. Bert Vinken (Strava, site) deed het tijdens de brevettocht Tour Aotearoa, waarbij deze afstand van 3000 kilometer in 30 dagen maximaal moet worden afgelegd. Deze tocht wordt om het jaar georganiseerd maar met het gidsje van de tour (verkrijgbaar via de website) kan je de route natuurlijk ook op eigen gelegenheid en tempo fietsen.

Hoogtemeters
Bert vond het leuk om met meerdere deelnemers te rijden. Hoewel hij Nieuw-Zeelanders als erg behulpzaam had ervaren, hebben ze wel een hekel aan fietsers. Gelukkig liep het grootste gedeelte van deze tocht over onverharde paden. Iedereen tijdens de reis vond het fijn om een geveerde voorvork te hebben. Zijn fiets plus bagage woog 25 kilo. Een lichte fiets is een must, want tijdens deze tocht maak je 37.000 hoogtemeters.

Bert waarschuwde nog voor het stadje Whanganui, waar diverse fietsen van deelnemers zijn gestolen. Maar gelukkig waren andere Nieuw-Zeelanders  weer dusdanig behulpzaam, dat er al snel fietsen geleend konden worden, zodat de onfortuinelijke deelnemers toch de tocht nog af hebben kunnen maken.

Rondje Bikepacken met Martijn

Vaak is het zo dat als je een onderwerp bezoekt op deze beurs waar je best al wat vanaf weet, dat je er toch nog wat nieuws leert. Maar de lezing van bikepacker Martijn was een echte beginnersintroductie. Dat bleek ook uit de vragen die gesteld werden: “wat is tubeless”, “wat is de standaard afstand die je al bikepackend fietst”, “waarom gebruik je geen zijtassen” e.d. Er werden ook veel vragen gesteld die al waren uitgelegd zo’n twee dia’s geleden, hierdoor verliep de presentatie rommelig. Dat was niet geheel de schuld van de presentator: hij werd continu onderbroken met vragen die niet eens gingen over het onderwerp wat hij op dat moment probeerde te behandelen. Of er werd alweer een nieuwe vraag gesteld terwijl hij de vorige nog aan het beantwoorden was. Duidelijk werd wel dat er op deze beurs echt behoefte is aan informatie over dit onderwerp, er zaten zelfs zestigers in de zaal die geïnteresseerd waren in het onderwerp.

Ontwikkeling tot bikepacker
Het mooiste van deze presentatie en belangrijkste les vond ik Martijns eigen ontwikkeling tot bikepacker. Van vakantiefietser tot bikepacker, dat hoeft niet overnacht te gebeuren. Gewoon je bagage steeds lichter en kleiner maken en steeds kleinere en minder tassen meenemen.

The Self-made Man ???

Absoluut de leukste presentatie was onverwacht die van Maarten Smit. Hoewel ik niets met het onderwerp heb, het zelf maken van spullen als fietstassen, was dit erg vermakelijk gebracht. Hij begon met een video met beelden van een fietsreis door Canada. Maarten is zeiler, en veel materialen uit die sport waren hergebruikt voor het maken van spullen voor zijn fiets. Zo was zijn kettingslot gemaakt van de verstaging van een zeilboot, de harnassen voor zijn bikepackingtassen waren gemaakt van een trapeze, etc. Het is dat ik het aan-knopje van een naaimachine nog niet eens weet te vinden maar ik zou bijna zelf aan de slag gaan.

Maarten legde uit hoe hij te werk ging. Hij maakte eerst schetsen, dan ging hij met karton aan de slag. Uiteindelijk als hij tevreden was over de mal, werd de fietstas gemaakt van stof maar eerst gespeld zodat hij nog kon proeffietsen. Hij had ook vele praktische tips:

• Hij had een viskoffer ingericht als ‘outdoor knopendoos’. Alle clips, tanka’s en dergelijke die je overhoudt van andere spullen worden hierin bewaard.
• Hij had spanbanden gemaakt aan een stuurhouder voor zijn stuur naar de kroon van de vork. Deze V-vormige constructie beschermde de kabels tegen schuren van de stuurtas.
• Zijn zelfgemaakte frametas was niet overal even breed. Hij heeft eerst een proefexemplaar gemaakt van karton om te kijken of de breedtes niet in de weg zouden zitten van zijn voeten of benen tijdens het fietsen.
• Op Bikepacking.com staat een handleiding hoe je zelf een frametas kunt maken.
• Hij gebruikte voor plaatmateriaal 2 mm dik PE-materiaal, verkrijbaar bij Hornbach.
• Maarten koopt zijn stoffen bij ExtremTextil.de. Hier kan je buitensportstoffen als eVent en X-pac VX21 kopen en gespjes en dergelijke. Maar hij liet ook zien hoe je een kanozak/stuurtaszak kunt maken van de pijp van een oude nylon- of regenbroek.
• Hij paste ook veel materialen toe uit de vliegerwinkel, zoals lichte stokjes en vliegerband.
• Klick-fix verkoopt de platen, die in stuurtassen verwerkt zitten, ook los. Hij had de Klick-fix-houder omgedraaid, aan de binnenkant van zijn stuur, voor een eigengemaakte stuurtas waar ook de houder voor gps aan vastzat. Zo konden alle waardevolle spullen in één keer afgenomen worden van het stuur. Maarten had ook een hele extra buis voor zijn stuur voor diverse toepassingen.

Naast het maken van tassen had hij nog vele andere handige uitvindingen aan zijn fiets. Een houder bestaande uit een plaatje en elastiek waarop een discusslot aan zijn frame was vastgemaakt. Een documentenklem vormde een handrem. Hij had een lichtgewicht bagagedrager voor zijn seat pack  gemaakt van een onderdeel van een Blackburn voordrager en van die staafjes waarmee je normaliter je achterdrager recht monteert.

Fatbike in fietsdoos
Daarnaast had de spreker nog een tip voor mensen die een fatbike in een fietsdoos proberen te krijgen. Een fietsdoos van 175 centimeter lengte is te kort om de voorband in het frame te houden, maar een breed wiel past ook niet naast de fiets in de doos. Dus haal je het wiel uit de vork maar hou je deze wel tussen de vork, en schuift hem naar achteren. De kabels aan zijn stuur waren zo lang dat het stuur op zijn bovenbuis kon liggen.

Deze man had nog uren kunnen vertellen. Over de klittenband aan de binnenkant van zijn mouwen waar hij zijn eigengemaakte GoreTex-wanten aan vast kan plakken, over het maken van een noodleesbril van een plastik dopje, over zijn fietsreis door Canada en het meenemen van een fatbike in het vliegtuig. Maarten hoopt eigenlijk altijd dat tijdens een reis blijkt dat zijn uitvinding nog niet perfect is, anders is het project ten einde.

Demonstratie stroomvoorziening op de fiets

Dit was het tweede deel van een lezing over navigeren met de smartphone en ging over hoe je je smartphone gedurende het fietsen van stroom voorziet. Tom van Woerkom liet zien welk oplossing hij gebruikte op zijn (lig)fietsen: een naafdynamo, een Busch & Müller E-WERK stroomomvormer en een waterdichte powerbank die tegelijkertijd kan ontladen als opladen. Hij gebruikte hiervoor de Goal Zero Venture 30. Hij kocht zijn spullen online meestal bij Solar Power Supply.

Het voordeel van het gebruiken van een accu is dat het laden van de telefoon niet steeds wordt onderbroken bij stops. Dit is niet goed voor de telefoon. Met deze opzet kan Tom wildkamperen, is hij onafhankelijk van een stroomvoorziening. Hij neemt één powerbank mee.

Campingstekker
Tom neemt voor de zekerheid wel een campingstekker mee, om eventueel bij te laden maar meestal komt hij met een volle accu aan op de camping. Hij heeft dan tijdens het fietsen buiten de bebouwde kom, niet altijd het scherm van zijn navigatie aanstaan.

Vragen over zonnepanelen werden door Tom direct afgekapt. Hij houdt wel van de extra inspanning die een naafdynamo nodig maakt. Na een halfuur was het onderwerp al behandeld. Alternatieven werden niet uit de doeken gedaan of een eventuele eerder geprobeerde oplossing. Deze lezing ging om Tom’s huidige oplossing en verder niets. Dat was een beetje karig.

Hoe maak ik mijn fiets vliegklaar

Vorig jaar bezocht ik deze lezing over het meenemen van je fiets in het vliegtuig, dit keer ging Dave en bezocht ik een andere lezing. Zie mijn verslag van deze lezing van de vorige keer: Fiets mee in vliegtuig. Twee horen er altijd meer dan één en Dave notuleerde nog extra:

• Noppenfolie voor inpakken fiets.
• Schroefdraad van naaf voorwiel beschermen met dopjes.
• Balkje tussen voorvork tegen samendrukken.
• Achter goed versnellingen inpakken.
• Sticker met ‘Fragile’ op de doos plakken en doos verstevigen met tape.
• Banden niet helemaal leeg.
• Voorzichtig met schijfremmen!
• Tegen lucht in de leidingen de hydraulische rem met elastiek ingedrukt houden en natuurlijk zorgen dat er dan wel iets tussen de remblokjes zit.
• Geen losse spullen in de doos. Alles in de doos met tiewraps aan elkaar maken. Neem extra tiewraps mee voor de terugweg.
• Wastas om al je fietstassen in te vervoeren.
• Fotografeer alles.

Als het fout gaat:

• Foto maken;
• Meld schade bij luchtvaartmaatschappij;
• Eigen verzekering;
• Luchtvaartmaatschappij aansprakelijk stellen.

Dit waren de lezingen, ontmoetingen en de stands. Kortom: het was weer leuk, gezellig en interessant.