Weinigen zullen ontkennen dat we in een hectische tijd leven. Of beter gezegd: werken. Opgehokt met twee man aan een bureau omdat er te weinig flexwerkplekken zijn, prestatiegericht en wie niet hard genoeg loopt, te weinig creatieve ideeën inbrengt of zijn kennis niet voldoende bijhoudt, vliegt eruit. Gelukkig hebben we af en toe vrije tijd om daar van bij te komen. Die tijd vullen we met hobby’s.
Maar de laatste tijd viel mij iets op. Ook hobby’s worden door sommigen soms beoefend alsof het werk of een wedstrijd is en niet gedaan wordt ter ontspanning. Dat uit zich in uitgelachen worden in het computerspel World of Warcraft omdat je uitrusting onder de maat is. Gekickt worden uit dungeons en voor ‘newbie’ uitgemaakt worden. Omdat je niet goed genoeg bent. Of helemaal niet uitgenodigd worden omdat je ‘iLevel’ te laag is. In de virtuele stad Dalaran gaan hangen met je nieuwe ‘mount’ (vervoermiddel) om deze te showen aan andere spelers. Een mount die je alleen maar kan krijgen als je zo goed bent dat je dungeons op ‘mythic’ niveau kunt doen én dat heel vaak gedaan hebt. Zo wordt een hobby ook een ratrace en ik pas daarvoor. Ik kom in Azeroth, de wereld van Word of Warcraft, om me te ontspannen. Ik geniet ervan in een mooie fantasiewereld te reizen en daar hele andere problemen te hebben (met orcs of demonen) dan in de echte wereld. Dus mijd ik maar de dungeons (lees: andere spelers) en ga lekker questen in mijn niet zo beste uitrusting. In het gewone leven interesseer ik me tenslotte ook niet voor kleding of een auto die mij zogeheten status verschaft.
Lang wachten voordat we te water mogen op het TKBN zeekamp
Wereldfietsers
Ik ben lid van De Wereldfietsers ondanks dat mijn voormalige vakantiefiets (een Gazelle Kathmandu) op het forum een keer helemaal afgesabeld werd. Hiermee kon ik toch niet fatsoenlijk een fietsreis maken van honderduizend kilometer naar Verweggistan over steenslagwegen? Gelukkig zei ik nog ‘fietsreis’ want ‘fietsvakantie’ wordt als te laag gezien door degenen die zoiets schrijven. Ook hier is de hobby weer een wedstrijd. De ‘helden’ binnen deze vereniging reisden over de hele wereld onder de meest erbarmelijke omstandigheden. De rest bestaat uit wannabe-wereldreizigers die zoiets dufs doen als fietsen naar Denemarken. Op een gegeven moment bedacht ik me dat ik zo’n ‘wereldreis’ helemaal niet op mijn wensenlijst heb staan. Ik zit niet te wachten op vaccinaties voor enge ziektes, burgeroorlog, visa’s regelen, Montezuma’s revenge of in een aftands Afrikaans ziekenhuis terecht komen zoals een oud-collega van mij, die moest vrezen voor zijn leven en behoud van ledematen terwijl de Alarmcentrale het verrekte om hem te repatriëren naar Europa.
Duiken
Bij de duikvereniging ging het voor sommigen er vooral om hoe diep je was gegaan en hoeveel duiken je had gemaakt. Er was een of ander ritueel bij je honderste duik. In mijn logboek staan misschien wel daarom 99 duiken. Er waren ook mensen die waren gestopt met schrijven in hun logboek na hun duizendste duik. Je komt vanzelf aan die aantallen als je duiken leuk vindt, dus heel erg competitief was dit niet. Bovendien wordt er binnen de duikvereniging op gehamerd dat juist de ervaren duikers vaker betrokken zijn bij een ongeval. Zij die denken het allemaal wel te weten, doen bijvoorbeeld de buddycheck slordig en krijgen daardoor eerder ongevallen. Maar je mocht alleen mee met bootduiken op de Noordzee als je niet alleen je drie-sters duikbrevet had maar de groep ervaren duikers ook vertrouwen in jou had. Overigens geen waterdicht systeem. Duiken kan gevaarlijk zijn.
Bij de honderste duik word je na afloop overgoten met meel en eieren
Zeekajaks
Er zijn twee kanoverenigingen in Nederland. De één houdt zich bezig met wedstijden en de andere is daarvan afgesplitst en heet de Toeristische Kanobond Nederland (TKBN), de vereniging waar wij lid van waren. De TKBN organiseert zeekampen. Tijdens dit evenement worden de kajakkers verdeeld over een groep voor beginners en een voor gevorderden. Nadeel was dat er aan de groep beginners ook gevorderden meededen die vandaag wat minder snel wilden varen. Bijvoorbeeld omdat ze last hadden van een blessure of pas grieperig waren geweest. Door deze deelnemers werd het niveau van de beginnersgroep te hoog voor beginners. Ik maakte mee dat ik alleen achterbleef op zee omdat onze begeleiders lekker hard wilden kanoën. Ik was geen slechte kajakker maar ik had die dag problemen met het op koers houden van mijn kajak in de stroming. Zelfs bij de toeristische kanoclub, gericht op recreatie, waren er competitieve kanovaarders te vinden. Vermoeiend en niet leuk. Na het zeekamp zegden we ons lidmaatschap op.
Rugzaklopers
Bij rugzaklopers (backpackers) gaat het tegenwoordig minder om de kilometers maar meer om de minder kilo’s. Je bent een watje als je meer dan negen kilo bagage meeneemt. Een tent of slaapzak is voor slappelingen. Je moet genoeg hebben aan een tarp (los tentdoek zonder grondzeil waar regen gewoon onderdoor waait terwijl de muggen op je feesten) en quilt (alleen bovenkant van mummyslaapzak). Verder slaap en wandel je in dezelfde outfit, anders neem je teveel mee en ben je een luxepaard. Anderen kampeerden tenslotte ook hiermee in Schotse winters dus hijs die extra lichte rugzak op je rug met ongepolsterde schouderbanden; als je schouders pijn gaan doen dan heb je gewoon nog teveel meegenomen. Je hebt toch niet een tandenborstel meegenomen hè?! Verder: als er een ‘makkelijk’ pad is naar de top dan neem je die niet. Je neemt de route aan de noordzijde van de berg die steiler en kouder is. Het gaat namelijk niet om de beloning van het uitzicht op die top maar dat je anderen die het makkelijke pad hebben genomen kunt aftroeven.
Veels te zware rugzak van 15 kilo
Ligfietsers
Ik dacht met ligfietsers een relaxt volkje gevonden te hebben dat zich niets aantrekt van anderen, want je moet een dikke huid hebben om op een afwijkende fiets te fietsen. Mensen die logisch nadenken en de meest effectieve fiets aanschaffen. Ook het ligfietsen heeft een sporttak: wie het snelste kan of wie zoveel honderd kilometer kan fietsen binnen zoveel uur. Daar heb ik geen probleem mee. Maar dat wordt anders als recreatieve tochten en woon-werkverkeer ook langs een meetlat worden gelegd: “Racefietser ingehaald? Dat is makkelijk. Het gaat niet om RIS maar om BIS (bromfietsen inhalen).” of: “Ik fiets vijftienduizend kilometer per jaar”. Ik denk dan “gefeliciteerd, ik lees lekker een boek in de trein op weg naar mijn werk”. De rijderslijst van Velomobiel.nl houdt bij hoeveel kilometer een fiets heeft gereden. Volgens mij ooit bedacht om te laten zien hoeveel autokilometers er al zijn uitgespaard met velomobielen. Die lijst is er dus níet om pochen hoeveel kilometer een fietser heeft gefietst maar om te laten zien hoeveel de fiets heeft afgelegd. Maar er zijn velomobilisten die vinden dat anderen met een tweedehands velomobiel pronken met de kilometers die de eerste eigenaar ermee heeft afgelegd. Get a life.
Gazelle Kathmandu verguisde vakantiefiets
Kennelijk willen sommigen overal een wedstrijd van te maken, zich bewijzen. Ik heb de meeste duiken gemaakt, ik heb de meeste kilometers gefietst, ik heb de hoogste berg beklommen, via de noordkant. Prima als je het doet omdat je het leuk vindt (intrinsieke motivatie) maar niet als je daarmee probeert te bewijzen dat je beter bent dan een ander. Die behoefte van sommigen om zich beter te voelen dan anderen uit zich ook op andere manieren. Het grotere huis, de nieuwere auto, merkkleding. Misschien is die extrinsieke motivatie niet erg, is het wat de mens verder heeft gebracht in de ‘vaart der volkeren’. Maar ik ben blij dat niet iedereen eraan meedoet. Zie bijvoorbeeld een ontwikkeling als ‘tiny houses‘ waar mensen kiezen voor een duurzamere leefstijl in een kleiner huis. Hoewel we moeten oppassen dat het weer geen wedstrijdje ‘wie is het meest duurzaam’ wordt.
Not miles but smiles
Voor het fietsen: metertjes zijn nergens voor nodig om bij te houden of je genoeg beweegt, daarvoor volstaat een simpel horloge. De nationale norm gezond bewegen schrijft voor dat je als volwassene 150 minuten per week matig intensief moet bewegen. Goed om te weten dat rustig fietsen geldt als matig intensief bewegen. Voor sommigen zou het volgens mij gezonder zijn het snelheids- en afstandsmetertje van hun fiets te halen. Want waar leidt al dat gejaag naartoe? Naar versneld versleten knieën en heupen, zenuwproblemen in de voeten, overbelaste peesaanhechtingen en andere blessures. Nog beter is een hulpmotortje te installeren. Niet alleen helpt dat tegen overbelasting van gewrichten en pezen maar ‘tuurlijk kan je dan die brommer bijhouden. Het bewijst echter niets meer. Het ontspannen fietsen kan dan eindelijk beginnen. Laatst las ik een mooie opmerking: meet je fietstochten niet in miles maar in smiles. Mijn voornemen voor 2018.
Ik wens iedereen een relaxt nieuw jaar met veel glimlachen.
Naschrift: op het blog Liggend Fietsen staat een interessant artikel over waar de ratrace toe kan leiden. Dat je ook moet oppassen met waar je intrinsieke motivatie vandaan komt. Zeker zij die vaak fietsblessures hebben en stress op het werk: wees gewaarschuwd.
Kampeerwijzer 
Mooie tekst. Ik voelde me betrapt. Wel was ik blij te lezen dat je geen probleem hebt met de intrinsieke motivatie. Dat is het grootste deel bij mij wel. Ik moet wel toegeven dat het leuk is om eens met een mooie prestatie naar buiten te komen en hiervoor waardering te krijgen.
Het moet wel zo blijven dat je niet elke keer de snelste, de beste etc. wilt zijn. Eens samen gezellig meelopen met iemand die een pak trager loopt is geen ramp, wil je het onderste uit de kan halen, loop je nadien nog een uurtje alleen.
Het feit dat ik in geen 1 sportclub zit maar van opleiding wel leerkracht lichamelijke opvoeding ben, bevestigt dit gelukkig waardoor ik me niet meer schuldig voel 😉.
1 probleem waar ik zelf nog mee worstel is dat ik ongelukkig word (een onvoldaan gevoel) van te weinig sport of een planning waar ik me door omstandigheden niet aan kan houden. Had dit liever andersom gezien. Dat ik gelukkig word wanneer ik het wel haal. Lijkt een nuance maar is een wereld van verschil :)
Mensen zijn voortdurend bezig zichzelf met anderen te vergelijken, zal vast een evolutionair trekje zijn. De massale verslaving aan social media versterkt dit nog meer. Je bent wel een ongelofelijke sukkel als je geen smartphone hebt. Het aantal mensen dat van deze smartphone verslaving (of eigenlijk social media verslaving) af wil neemt sterk toe volgens mij. Zelf gebruikte ik alleen Strava, maar ben daar kort geleden mee gestopt (van openbaar naar privé), omdat ik het te onrustig en opjagend vind.
Neem het aantal ‘activity trackers’ ontworpen om je te stimuleren om meer te bewegen, onder andere door jezelf te vergelijken met anderen. Ik wil alleen dagelijks mijn eigen bewegingsnorm halen. Strava gebruik ik wel, maar daar zet ik dan ook ritjes op van 20 kilometer met 18 km/u. Dat was eigenlijk meer om bij te houden hoeveel de fiets heeft gelopen in verband met gepland onderhoud aangezien ik geen kilometerteller meer op de fiets heb zitten. Maar ik denk dat ik maar gewoon een jaarinterval ga aanhouden voor onderhoud, dat is makkelijker.
Ben het helemaal eens met deze tekst, je hebt groot gelijk, alles lijkt te gaan om anderen af te troeven. Onnodig, en je bewijst er inderdaad niets mee. Klinkt misschien raar als een ex-wedstrijdrenner dat zegt? Toch niet, deze ex-renner was zich heel goed bewust van zijn mogelijkheden, en beleefde veel plezier aan de races in de categorie waar hij in paste. En dat was geen bijzonder hoog niveau, maar het plezier was er. Als dat dan niet meer gaat vanwege ademhalingsproblemen is dat jammer, maar geen man overboord. Er zijn genoeg andere dingen die je kunt doen om plezier aan te hebben. Maar inderdaad, het wedstrijd/aftroef element is overal aanwezig…….
De rijderslijst zit mooi in elkaar, het is niet enkel de afgelegde kilometers van de fiets die gemeten worden, ook als de rijder overstapt in een nieuwer model gaan zijn/haar kilometers mee, dat is simpel te zien als je op de naam van de persoon klikt, dan komen de verschillende fietsen erbij te staan plus de afgelegde kilometers ermee. Dat sommigen dat niet begrepen hebben is duidelijk, daar is al eens over geschreven in een blog bericht. Jammer, want dan stoppen ze met registreren, en daar heeft Velomobiel.nl dat systeem niet voor opgezet.
Hoewel iedereen zijn eigen keuze kan maken natuurlijk……
Een mooi voornemen, Belle.
Ik kom tot 1, doorlopend gemeten vanaf het voornemen om te gaan rijden tot het moment dat ik achteraf (met de anderen) aan de koffie zit.
Heb ik nu gewonnen ? ;-)
Misschien moeten we een systeem als Strava opzetten waarin we kunnen bijhouden hoe lang en hoe veel we een glimlach hadden tijdens het fietsen… oh nee, gaan we weer ;-).
Ik gebruik nu ook runtastic omdat je hier smileys kan toevoegen aan je rit. Hoe voelde je je en wat waren de omstandigheden? Dat zet mij dan weer aan om daar ook iets over te schrijven, op strava komt die behoefte helemaal niet bij mij op, terwijl het wel van belang kan zijn om dat op lange termijn eens terug te zien. Als je je langere tijd niet goed voelt bij je trainingen, moet er toch een belletje gaan rinkelen dat er iets niet lekker loopt bijvoorbeeld. Voel je je altijd goed dan ben je goed bezig. Ook al gaat het niet altijd zo snel ;-).
Ik ga gewoon zo hard als ik ga, soms harder, soms zachter, soms ver, soms niet, soms is het hardstikke leuk, en soms is er niks aan (maar ik moet nu eenmaal naar mijn werk). Soms is het leuk een racefietser of speedbiker voor te blijven, soms maakt het me allemaal geen donder uit. En ik hou alleen mijn kilometerstand bij om een beetje in de gaten te houden hoe lang ik nu eigenlijk doe met een ketting/buitenband/pedaal etc. En het idee om het plezier voorop te stellen onderschrijf ik van harte!
Groet
Erwin en Tante Lies
LOL doet het duidelijk nog niet zo slecht. De snelheid wordt aangepast aan de deelnemers. De laatste tocht reden er 6 open liggers mee. De snelheid lag tussen de 20 en de 25km/u. De 6 vm-rijders verveelden zich ook niet, er was namelijk voldoende tijd om te kletsen ;-)
Gewoon tevreden zijn met de afstanden die je rijdt en de snelheden die je haalt. Dat is toch wel mijn motto. Uiteraard mag het streven naar meer en harder er wel zijn, daar is niets mis mee.
Wie zich afhankelijk maakt van andere mensen heeft het doorgaans slecht…..in de zin dat je je absolute (handelings)vrijheid verliest om te voldoen aan wat anderen van je willen.
Bij het intervieuwen van oude mensen op hun sterfbed, als onderdeel van een langdurige studie, over hetgeen waarvan ze terugkijkend op hun leven spijt hadden werd dat het vaakst genoemd : had ik me maar niet zo laten beinvloeden door anderen, had ik maar wat meer gedaan wat ik zelf had gewild…..
Danweer, het pad van iemand die tegen de stroom inzwemt is ook niet altijd makkelijk. Soms moet je toch een beetje meegaan in wat anderen van je willen om iets te kunnen bereiken. Het aangehaalde WoW is daar wel een voorbeeld van als je het hele verhaal wilt zien of alle beroepen/recepten wilt uitbouwen. Het is geen singleplayer spel dus krijg je soms met anderen te maken. ( waarvan velen letterlijk niet volwassen zijn )
Ik geloof niet dat de standaard waaraan iedereen zich dient te meten in de velomobielwereld is gezet op het inhalen van brommers ( wel leuk als het lukt ) :-))) Wel moet je vaak lezen hoeveel tienduizenden kilometers ( of Wilco sterren ) velen rijden, maar ik denk dat als ze daar trots op zijn dat ook best mag. Zoiets kan immers alleen steken als je dat zelf ook wilt maar niet hebt bereikt of hen had willen aftroeven.
Dus Belle misschien ben je ook een beetje opgejaagd geworden ( wellicht door werk zoals je beschreef ) en ben je even de rust in jezelf kwijt. Dan ga je je vanalles aantrekken waarvan anderen denken….waar maak je je toch druk om ?
Ik vind het facinerend dat op de plaats van een totale hel in WW1 waar tienduizenden levens per dag op gruwelijke en zinloze wijze eindigden nu golvende weilanden zijn waar vlindertjes fladderen en mensen lachend recreeeren. Zelfde plaats, ander tijdsptip. Het geeft voor mij aan dat wat nu belangrijk lijkt ( waan van de dag ) straks van geen betekenis meer is. De managers die nu prestatie terreur veroorzaken over 60 jaar dood, en niemand weet meer wat zij of jij in het bedrijf gedaan hebben. Als het bedrijf dan nog bestaat….Noch kan iemand dat wat schelen.
Hoi Belle, ik herken het wow verhaal zeer zeker. Degene die er veel tijd in stopt en/of vrienden heeft die hem/haar helpen zal het daar wel redden. Maar als je nou gewoon een paar uurtjes per week rondhobbelt zonder mee te kunnen met anderen omdat je achter de feiten aan loopt, dan heb je geen kans. Ik heb afgelopen voorjaar weer eens veel tijd in dat spel gestopt. Maar ik denk dat ik van het fietsen toch gelukkiger wordt. De echte wereld trekt me toch meer, en ik vind het uiteraard wel leuk om gezellig een spel met anderen te spelen, maar niet als ik daarvoor elke dag daar uren aan vastzit omdat ik het anders niet bij kan houden. Ook met fietsen ga je dan ineens achter de feiten aan lopen, omdat je conditie achteruit gaat als je het minder doet. En dat is voor mij ook mijn vervoermiddel, dus lastig als ik er nog langer over doe op een retourtje Amsterdam of Dronten. Voor mij is snelheid niet belangrijk, maar geeft het wel een bepaald comfort als het de reistijd bekort op langere afstanden. Ik reken altijd op 20 km/h alles wat ik sneller rijd is meegenomen. En langzamer gaat het alleen als de omstandigheden slecht zijn. Zoals een paar weken terug met 10 cm sneeuw op de weg. Of soms gewoon pech met lekke banden. Mijn motto, Geniet van het leven elke dag en leef in harmonie! Groeten, Roef
Het is maar wat je als ‘geen kans’ beschouwd. Warcraft kan heel ontspannen gespeeld worden als je tegen de omgeving speelt, dus PvE ipv PvP. Lekker je character en beroepen levellen, zorgen dat je kan vliegen, je class mount krijgt en achievements doen om allerlei verborgen dingen in het spel te ontdekken. Dan zit je nergens aan vast en hoeft het helemaal niet ten koste te gaan van een fietsconditie. Ik laat me net als met fietsen in dat spel niet gek maken door anderen. En als ik merk dat anderen binnen een vereniging dat wel gaan opleggen, dan zeg ik mijn lidmaatschap op omdat ik zo niet wil leven.
En inderdaad als je oppervlakkig aan heel veel bezigheden/hobbies snuffelt stuit je natuurlijk algauw op wat anderen die zich uitsluitend aan die ene bezigheid/hobby hebben toegewijd bereikt hebben.
Iedere beginneling ziet daar tegenop. Met tijd en toewijding zul je dat soort dingen ook kunnen, maar heb je dat er voor over ? ( bijvoorbeeld vlieg je al in WoW Legion :-))))
Ik neem aan dat jij veel dingen wilt doen in weinig (vrije) tijd en dan daarop stuit. Maar het is inherent aan wat je nu doet met je vrije tijd ( kwantiteit in zoveel mogelijk verschillende dingen doen, maar geen kwaliteit als een bezigheid in de diepte ervaren ) en dus niet op te lossen. Tenzij je wat vind dat echt relaxed is, of iets wat zo interessant is dat je al je tijd daar in wilt steken :-))
Niets zegt zoveel over een persoon als zijn/haar (eigen) keuzes.
En gelukkig nieuwjaar uiteraard Belle. Moge je wat vinden wat echt je interesse pakt en niet meer loslaat. :-))
Ik kan al vliegen in de Broken Isles sinds juli. Verder speel ik al tien jaar World of Warcraft. Fietsvakanties doe ik al 35 jaar. Backpacken 30 jaar. Dus ik weet heel goed wat mijn interesses zijn. Soms moet je echter stoppen om gezondheidsproblemen met een hobby of omdat je partner het niet leuk vindt. Ik verdeel echter niet zoals jou de wereld in winnaars en verliezers. Door hobby’s juist niet als een wedstrijd te beschouwen of de wedstrijd van anderen niet aan te gaan kan ik er ontspannen van genieten. Gezien reacties van anderen op dit stuk en de druk die zij ervaren hoop ik dat anderen ook meer gaan genieten.
Ik ben geen YOLO denker dus ik zou niet weten wie winnaars en verliezers zijn…..
Ik weet echter wel dat de natuur in winnaars ( de sterksten ) en verliezers ( de zwakkeren ) werkt en daar KEIHARD in is, de zwakkeren worden opgegeten danwel uitgestoten of gedood.
Mensen zijn daarin wonderlijk : we maken deel uit van de natuur, maar gaan er ook tegenin. Competitiedrang en selectie is dus iets natuurlijks. De zwakkeren beschermen niet, dat is menselijk.
En ik heb allang door dat niet alle mensen menselijk zijn…..
Ik vindt het een heel leuk stuk wat je hebt geschreven Belle en zo is het ook je moet ervan genieten, dat doe ik met het fietsen ook geniet van de omgeving hoe hard je ook rijd maakt niet uit het plezier wat je erin hebt gehad.
En dan vond ik het erg jammer dat ik dit jaar zo weinig heb kunnen fietsen terwijl er elke dag wel mooie dingen zijn te ontdekken en te zien en strava is voor mij geen competitie maar gewoon leuk om te zien wie weer heeft gefietst en hoeveel km maakt dan niet uit 👍🏻 die komt er dan sowieso te staan.
Groetjes Klaske en een mooi en genietend 2018
Strava is eigenlijk niet zo bedoeld maar ik gebruik het op dezelfde manier als jou Klaske. Leuk om af en toe te zien waar iedereen fietst en een teken van leven te geven of zien van een ander.