We hebben besloten om toch de kortere route langs de Moezel te gaan volgen en niet de Saar.
De Saar-variant bleek toch te ambitieus: bijna geen rustdagen en meerdere etappes van over de 120 kilometer. Die afstanden konden we met de velomobiel in Denemarken prima afleggen maar met het klimmen en dalen hier is tachtig kilometer op een dag een realistischer streven. Zeker als je de volgende dag weer verder moet en boodschappen doen, ben je het liefst voor 17.00 uur op de volgende camping. Nu zijn we ook wel langzamere starters, we zijn na twee koppen koffie en ontbijt meestal pas rond 10.00 uur op pad.
Rode stip is onze huidige locatie
Niet alleen wij doen lang over de route, de accu’s moeten ook weer geladen worden. We doen zo’n 60-75 kilometer met één accu in heuvelig gebied. We hebben kleine reisladers zonder ventilatoren bij ons, die zijn erg handig gebleken want je kan ze in een waterdichte zak stoppen. Ze doen er echter zo’n acht uur over om een volledig lege accu weer vol te laden. Je wil dus geen twee volledig lege accu’s, want die krijg je niet in één avond en nacht vol. Beste is één leeg en de ander maximaal voor de helft leeg. De halflege laad je nog voor het slapen gaan. We hadden na lange etappes wel een rustdag gepland. Maar het reisschema zat zo dichtgetimmerd dat het niet meer op vakantie leek. Nu kunnen we ergens een dagje langer blijven als we willen.
Fontein in Trier met badmuts, bier en sigaret
Het Moezeldal is erg indrukwekkend. Eindeloos patchwork patronen van wijnranken op de heuvels van het dal, afgewisseld met rotspartijen en bossen. Het fietspad is fijn, soms wat scheuren en gaten maar vaak ook mooi glad asfalt. Het loopt veelal direct langs de oever en is voor 95 procent autovrij. Soms rij je tussen de wijnvelden. Omdat we met de stroom meefietsen van west naar oost, dalen we licht. Dit is net zo relaxt als fietsen in Nederland maar dan met indrukwekkende uitzichten.
Mosel Radweg
Het water van de Moezel (Mosel in Duits) is vrij helder. Het pad loopt vaak door een soort parkachtige omgeving. Redelijk veel andere fietsers, die veel langzamer en vaak veel slechter fietsen. Toch maken ze net zoveel kilometers als ons: wij maken kennelijk veel biobreaks.
We maken ook veel foto-breaks
Gisteren van Echternach naar Trier gefietst door de stromende regen. Dit ligt slechts 34 kilometer uit elkaar. De tent drijfnat moeten inpakken, dus het slecht-weerprotocol was van toepassing: bij Trier hebben we ingecheckt in een hotel, dat we via de uitstekende Bett+Bike app vonden. Wel jammer, camping Treviris zag er leuk uit: veel kleine tentjes, direct aan het water en plekken om droog te zitten.
Hele dag gefietst in onze fijne tegenpakken
Het stopte zaterdag echter niet met regenen. Het was grijs en nat. De tent wordt dan niet meer droog van binnen. Erg blij met onze regenjassen van eVent. De stof afemt goed en de jas heeft ventilatieritsen van oksel tot halverwege de onderarm.
Fietsen veilig gestald maar ons alarmslot doet het niet meer
Hotel Romerbrücke heeft een garage voor de fietsen, een drooghok voor de tent en het lekkerste dessert dat we ooit hebben gegeten: kaneelpruimen met vanilleijs en slagroom. Bij Bett+Bike hotels kan je een lunchpakket bestellen, wat ons wel handig leek. Op zondag kan er veel gesloten zijn in Duitsland. Trier, samen met Worms de oudste stad van Duitsland, is een beetje zoals ik me Wenen voorstel: veel protserige fontijnen en rococo/barok beelden en gevels. Verder is het net de Kalverstraat met overal winkelformules, behalve de drogisterijen: die zijn zo groot als een supermarkt. Hoeveel onzinnige zooi kan je denken nodig te hebben? Ik zag een man met een halve winkelwagen vol drogisterijartikelen.
Vakwerkhuizen uit begin 1600 in Trier
Het lunchpakket smaakte heerlijk op een picknickbankje langs het water. Het was niet nodig geweest. Zo begin juli zijn er voldoende fietsers om diverse zaakjes draaiende te houden waar we wat hadden kunnen eten, zelfs op zondag. Neumagen-Dhron was een schilderachtig mooi plaatsje waar we al aah-en-oh’end doorheen reden. Helaas heb ik mijn GoPro-camera niet bij me, hier had ik er een mooie opname mee kunnen maken.
Onderweg een van de dorpjes waar je doorheen rijdt
Ik had langs de Moezel grote commerciële campings verwacht maar Treviris bij Trier was kleinschalig alsook de wat rommelige camping Schenk waar we vanavond staan. De grappige eigenaar verkoopt wijn en toen we dreigden die te gaan drinken uit plastic bekertjes kregen we twee glazen te leen. Mooi die wijncultuur hier.
Twee echte wijnglazen te leen
De paden hier zijn vrijwel vlak, dus hier kan je meer kilometers maken als je wilt. Het schiet lekker op.
Lekker doorfietsen langs de Moezel
Camping Schenk, accu’s hangen aan de lader
Tip van Harm van De Rugzaklopers: inderdaad erg lekker!
Kampeerwijzer 
In Duitsland zijn de bakkerijen op zondag geopend,dat hebben wij ervaren tijdens onze camperreizen, met fietsen achterop uiteraard.
De vehnbahn vonden wij ook schitterend. Leuk om jullie verslagen te lezen.
groet,
Greenmachinist.
Die pan eten doet me lachen : van jou wordt al die horeca waaruit die Moezel dorpen grotendeels bestaan dus ook niet wijzer.
Heb je die info borden her en der gelezen ? Best interessant. Voor dat er stuwen waren was die rivier een en al bedrijvigheid. Er waren toen nog beroeps vissers, transport over water met trekschuiten en jaagpaden stroomopwaarts en drijvende watermolens aan ankers. ( hadden wij in NL ook ) Straatjes als die jij hebt gefotografeerd werden gerbuikt om grote tonnen wijn naar de boten te rollen. Dat was een heus beroep. Die vele burchten hieven de toenmalige “maut” op riviertransport.
Her en der kun je overblijveselen zien van de oude kades, jaagpaden en vervallen molens aan de wal. Die werden vaak gebruikt om edelstenen te slijpen, nog een specialisme in die streek – tegenwoordig machinaal natuurlijk – wat maakt dat “monocultuur” een beetje kort door de bocht was.
De wijn productie is overgebleven en de rest heeft zich gericht op toerisme. Toch lijkt die wijnproductie geen vetpot : de tractortjes die veel wijnboeren gebruiken zijn meer dan 60 jaar oud….ook leuk als je landbouw mechanisatie interessant vind maar wat voor de een een drooom is, is voor de mileu freak een nachtmerie : vaak nog 2 takt en een deel van de diesel wordt maar half verbrand : vuiler dan die vette zwarte rook kan het niet worden…..waarschijnlijk wel terug te vinden in die wijn :-))))
Er zijn hier langs de Moezel een paar dorpen/stadjes dat ware kermisattracties zijn. Daar fietsen we snel doorheen en zoeken dan een camping die lekker rustig ligt, niet bij zo’n stadje. Boodschappen doen we onderweg, meteen broodjes voor de lunch.