Met zon en 30 graden, 115 kilometer gefietst, onder andere langs Bonn en dwars door Keulen. Soms langs de Rijn, maar de Eurovelo 15 verlaat deze ook regelmatig, misschien als er geen pad ligt langs de oever. 

Het is veel drukker langs de Rijn, onder andere met hele groepen die fietsen. Veel irritaties en bijna-ongelukken gehad, deels door de gebrekkige infrastructuur voor fietsers. Het lijkt wel alsof de voetganger en auto er eerst waren en dat de fietser er later tussen gefrommeld moest worden. Rond Keulen lijken ze naar Nederland gekeken te hebben: woonerven, rood-witte wegaanwijzers voor fietsers en opstelvakken voor fietsers bij stoplichten (die automobilisten vervolgens niet snappen).

Slalommen tussen opstakels door
Af en toe voelde ik me net een fietskoerier in New York op een fixie, die overal behendig tussendoor zoeft. Bijna overal staan langs de Rijn de borden met voetganger en fietser gecombineerd met een horizontale streep ertussen: je deelt het pad dan met honden, kinderwagens, wandelaars en fietsende tegenliggers die links en rechts om je heen zoeven.

Bijna-ongelukken en irritaties vandaag:

• Laatste jongetje van fietsende tegemoetkomende schoolklas houdt niet rechts en knalt bijna frontaal op me: in één keer een stel remblokken verbruikt en de berm in;
• Telefonerende vrouw stapt tussen geparkeerde auto’s door zo voor de fiets;
• Stoner in park ligt op ramkoers en reageert gelukkig net op tijd na een schreeuw van mij. Daarna gaat ie weer links fietsen en rijdt hij bijna Dave op dezelfde manier aan;
• Is er eindelijk een gescheiden fietspad, snappen die Duitsers dat niet en wandelen ze alsnog over de volle breedte op fietspad.
• Talloze bordjes met ‘Radfahrer absteigen’. Bijvoorbeeld tussen restaurants en terrasjes aan de Rijn, waar vervolgens een bestelbus wel gewoon rijdt. Meestal leidt zo’n bordje wel een lastige situatie voor trikes in (en een onmogelijke voor velomobielen), zoals een smal fietspad met hekjes eromheen dat zigzaggend met U-bochten naar beneden loopt.
• Ik ben bezig een smal bruggetje op te manoeuvreren als een tegenlegger denkt: ik ga gewoon dat bruggetje op, dat past nog wel. Nou dat paste niet en meneer ramt met fietstas eerst mijn zijspiegel en daarna mijn iPhone die op het stuur zit voor navigatie. Ik kan vervolgens achteruit dat bruggetje af omdat meneer even voorkroop (volgens mij een Nederlander).
• En dan de vele malen dat we een drukke weg moeten oversteken, omdat de fietsroute daar verder gaat: geen stoplicht, vluchtheuvel of zebrapad en een onafzienbare rij auto’s. Gelukkig stopt er dan op een gegeven moment wel iemand om voorrang te geven. Die krijgen allemaal een opgestoken duim van mij.
• De levensgevaarlijke situatie voor fietsers bij verkeerspleinen: rechtafslaand verkeer moet voorrang geven aan fietsers, dit wordt echter niet geregeld met verkeerslichten. Echter kunnen wij na de bocht het achteropkomend verkeer niet meer controleren. Pas op de vluchtheuvel aan de overkant kan je drukken voor het verkeerslicht, om de volgende rijbaan over te kunnen steken.

Fietsbrug na Radfahrer absteigen-bordje

Bijna-ongelukken moet je niet negeren want hoe meer bijna-ongevallen, hoe groter de kans dat je betrokken raakt bij een echt ongeval.

Zelf waren we ook niet relaxt, het maakt nogal uit of je 80 of 120 kilometer op de GPS hebt staan. In het laatste geval wil je doorrijden, om kilometers te kunnen maken. Recepties gaan meestal om 17.00 uur dicht. Je wilt op tijd zijn zodat je nog douchemuntjes kan kopen of de sleutel krijgt van het sanitairgebouw.

Zwart vuil dat blijft plakken in zonnebrandmiddel: door sjoemeldiesels of road dirt?

Daarnaast is de Eurovelo 15-route langs de Rijn duidelijk de minst mooie route van onze vakantie. Niet langer dorpjes met vakwerkhuisjes maar gevels met steenstrips, tegels of gestuct en met rolluiken. Af en toe nog een kasteel, landhuis of ruïne maar voornamelijk industrie langs de Rijn.

Vlak na vertrek uit Andernach zien we nog dit kasteel

Verder kwamen we vandaag langs Bonn en moesten we dwars door Keulen.

Dwars door Keulen met de fiets

We hadden onderweg in een van die dorpjes wel een geweldige lunch op een binnenplaatsje in de schaduw: een lekker bord pasta met champignons, reepjes kalkoen en kaassaus.

Lunch onderweg

De warmte met 30 graden viel mee omdat er een flinke tegenwind stond die verkoeling bracht. Wel heb ik bijna drie liter water gedronken.

Sigarettenrook
Dachten we het gehad te hebben na 115 kilometer (Dave zag onderweg een camping op Pocket Earth die dichter langs de route lag): komen we terecht op camping Rheinblick. Ga daar nooit heen! Ik stap binnen bij de receptie: drie ongeschoren mannen hangen daar horizontaal in stoelen en de keet staat blauw van de sigarettenrook. Ik hoefde niet bang te zijn voor diefstal van onze accu’s (was ik ook niet, ik vroeg om een stroompunt), want ‘zwarten’ kwamen er bij hen niet in.

Op weg naar het tentenveld komen we langs vele seizoensplaatsen met oude half vervallen caravans. We zetten onze tent op het tentenveld en gaan eerst een biertje drinken en daarna douchen. Als we terugkomen hebben we buren. De buren links zijn met een hele groep naast onze tent aan het barbecuen, de kinderen zijn aan het voetballen tussen de tenten. De groep mannen rechts hebben hun bestelbus tot aan het plafond volgestouwd met kratten bier. In hun tent staat een tafelkoelkast met daarop een stereo. Uit de speakers komt een soort Duitstalige Zangeres Zonder Naam. Maar… we hebben uitzicht op de Rijn!

Ik hoop dat het morgen beter wordt… maar het begint morgen met een rit dwars door Düsseldorf, op zaterdagmorgen. Dus maar vroeg opstaan en hier zo snel mogelijk wegwezen.